Hindi Ko Alam: Kuwento ng Paglimot

Kabanata 2

Limang araw mula sa pinakamasaklap na araw nanaranasan ko ay ngayon. Nakalimutan kong pumunta sa kumpanya ni Drew. Dumalo pa kasi ako sa kaarawan ni Jane. Ngayon ay kailangan kong bumawi sa kanila. Kailangan kong pumunta sa kumpanya nila.

Agad akong pumasok sa banyo upang maligo.

Habang naliligo ako ay may kumatok at pinapasok ni Mama.

"Kyle! Si Jen narito"sigaw ni mama sa akin.

"Okay po ma!" Sagot ko

Pagkalabas ko ng banyo, nakita ko si Jen sa living room namin. Wala akong suot na damit pantaas at nakatuwalya lamang ako. Dumaan ako sa gilid ng living room at papa-akyat sa hagdan.

"Kyle" tawag sa akin ni Jen

Lumingon naman ako at napansin ko na tumulo laway siya habang nakatingin sa aking katawan.

"Ano yun?" Tanong ko

"Wala" sagot niya na may pagka-slut sa boses.

"Papasok na muna ako para mag-ayos" sabi ko

"Kahit huwag na" mahinang sabi

"Ano yun ulit Jen?" Pagtataka ko

"Wala" sabi niya

Pagkapasok ko sa silid napansin ko na gusto niya ako. Matagal ko na iyon alam. Ayoko lang bigyang halaga iyon. Alam ko nakalaan ako sa ibang tao. Hindi sa kanya. I know we are not meant for each other. Marami siyang bagay na ginawa sa akin at nagpapasalamat ako duon. Tulad ng mga pagkain sa valentines at mga oras na nilaan sa akin. Minsan kasi nakakairata na eh. Parang di niya alam yung mga salitang Kung ayaw, ayaw Kung gusto, gusto. She's definitely inlove with me again. And it irritatable.

"I don't want to destroy my day
"sinabi ko ng pabulong

Sinuot ko ang damit na hinanda ko. Kailangan ko humingi ng tawad sa hindi ko pagpunta kahapon. Kung hindi na ako patawarin, masakit yun. Mawawala lahat ng pangarap namin ni Papa. Masasayang lahat ng pinangarap namin. Nakakaiyak. Ang saklap. Ang hirap himinga. Para bang nalulunod ako sa kaba.

Tugtug! Tugtug! Tugtug!

Lalabas na ako para pumunta sa Kumpanya na hindi ko pinuntahan. Nakakakaba.

Pagkalabas ko ng kwarto,nagulat ako dahil palagi siyang umaalis kapag naiinip siya. These is something important kaya hindi siya umalis.

Tumungo ako sa pintuan na hindi siya pinapansin. Ngunit.tinawag niya ako.

"KYLE!" Tawag niya sa akin.

"Nagmamadali ako. Sorry" sabi ko

"Importante ito. Pwede bang pakinggan mo naman ako?"

"Sige. Pero dalian mo nalang"bilin ko

"Nawala na si Jun. Ang matalik mong kaibigan."balita niya

Biglang tumulo ang luha ko. Nawala na ang matalik kong kaibigan. Nakakaiyak.

"Paano?!" tanong ko sa malungkot na paraan.

"Namatay siya sa aksidente. Nabangga siya ng isang killer truck sa Quezon Ave. Overspeeding yung sasakyan na Killer truck. Lasing din yung nagmamaneho ng killer truck. Pinaka-apektado si Jun. Nasira ang sasakyan."

Habang kinukwento ni Jen ang nangyayari walang tigil ang luha ko sa pagtulo. Ang saklap ng nangyari. Nakalulungkot.

"Kailan libing niya?" Tanong ko

"Sa September 4" simple niyang sabi

"Sige. Pupunta ako" sabi ko

"Salamat pala sa pagpapasok mo sa iyong bahay"pasalamat niya

"Salamat sa pagbalita sa akin" bati ko

Agad akong tumungo sa pinto at lumabas. Pagkapasok sa aking kotse agad akong umiyak. Umiyak hanggang sa maubusan ako ng luha. Pagkaubos ng aking luha, agad akong nagmaneho ng sasakyan. Pumunta ako sa kumpanya nina Drew. Pagkatapak ko sa Entrance ng kumpanya nakaramdam ako ng kaba. Pinakamalakas na pagtibok ng puso ko.

TUGTUG! TUGTUG! TUGTUG!

P

umasok na ako. Agad bumungad sa akin si Drew.

"Wala ka ng gagawin dito kaibigan. Hindi ka namin tatanggapin. Mahalaga ang oras namin. Kapag ito sinayang hindi na namin iyon problema." Sabi niya

"Drew. Magpapaliwanag ako" pagmamakaawa ko

"Your explanation is not justified and accepted. Sorry"

Umalis ako.sa kumpanya at nagbalak ako pumunta sa Bar. Kailangan kong uminom. Para mawala ang sakit na dinaramdam ko.

Sumakay na ako ng sa kotse ko at pumunta sa M Bar. Doon ko nilabas ang pagkadisappoint ko sa aking sarili. Umorder ako ng cocktail na may whiskey. Unti-unti di na ako makahinga. Im drowning even more and more as I drank these drink. May kumausap sa akin.

"Kyle. Are you okay?" Pamilyar na boses na narinig ko.

"Sure. Im okay" tapos ngumiti

"Your not okay"sabi niya

Pagkatapos makaramdam ako ng kamay. Binuhat niya ako papunta sa aking kotse. Nagmaneho siya. Dinala niya ako sa bahay at nakatulog ako.

"GOOD MORNING KUYA!!!!" sigaw ni Kylie

"WAAAAAAAAHHHH? May sunog ba??" Pag-aalala ko

"Buti kuya kasi naggising ka. Tanghali na."sagot niya

"Paano ako nakapunta sa bahay? Nagsleepdrive ba ako?" Tanong ko

"Hayaan mo na si mama na magkuwento" bilin ni Kylie

"Sige" simple kong sagot

Bumaba na ako at umupo sa hapag kainan.

"Ma. What happened to me?  Paano ako nakapunta rito?"tanong ko kay mama

"Dinala ka ni Lendria rito. Lasing na lasing ka kaya dinala ka nalang sa kuwarto mo. Pagkatapos lumabas siya. Pinaiwan niya sa akin ang sulat na ito"paliwanag ni mama

Inabot niya sa akin ang sulat

Kyle, Im Very Sorry for Cheating on You. I still love you. But I love him more. I don't want you to suffer. Please forgive me.

Pagkatapos ko mabasa ay sumikip ang pakiramdam ko. Hindi ko alam ang nangyayari sa akin. Para bang mas nalulunod ako. Im drowning even deeper. Deeper and deeper. Ang alam ko lang ay masakit at mahirap ang nangyayari sa akin.