"Baksana araçlar oradan oraya gidiyor sanki amaçsız ve önemsizmiş gibi."
"Yani?"
"Taksi de hamile bir kadın bebek kontrolü için hastaneye gidiyor ve eşi de yanında. Otobüsün içinde işe veya okula yetişmeye çalışan bir sürü insan var. Arabada ki adam o ise aylar önce eşi kaybolmuş ve bulunan bir ceset var onu kontrol etmeye gidiyor. Motorda ki kadın dikkatsizliği yüzünden her an ölebilir. Karşıdan son süratle bir kamyon geliyor ve içinde küçük çocukların bulunduğu servise çarpması muhtemel. Kenarda ki kaldırımda bir demet gül ile sevgilisinin doğum gününü kutlayan bir çocuk var. Aslında çok romantik gibi ama onun güllere alerjisi olduğunu bile öğrenememiş."
"Bundan benim ne çıkarmam gerek?"
"Bundan senin ne çıkarman gerek? Aslında bu soruya tam olarak bir cevabım yok. Bundan senin çıkarman gereken şey sanırım insanların -bir kısmının- hayatını amaçsız bir şekilde geçirdiği ve ona önemsiz bir çöp gibi davrandığı. Kimse gerçekten geleceği düşünmüyor ve anı yaşıyor. Uzaktan bakınca anı yaşamak güzel gibi görünse de o insanların çoğu anı yaşadıkları için pişman ama yine dünyaya gelselerdi yine aynı şeyi yaparlardı. Bu da bizi insan evladının sonsuz aptallığına getiriyor. Aslında bu konuyu daha fazla deşebiliriz ancak sonsuz bir çıkmaza girmek istemiyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
xxxl {Markson}
Cerita Pendek"Kafa karışıklığı ve oyunların hüküm sürdüğü bir dünyada ben daha ne kadar normal kalmaya devam edebilirdim?" "Devam edemezdin. Kalamadın." "Doğru. Kalamadım." Uyarı: Yazım yanlışları bulunabilir. Takacaksanız okumayın.♡
