Bir gecede herşey normalken , bir anda hayatları kararan 2 kız düşünün öbür yandan da psikopat kızlara herşeyi yapabilecek güçte olan 2 Adam Peki ya bunlar bilmeden birbirlerine aşık olursa..
BAHAR'DAN Sabah birinin beni türtmesiyle pardon parmağını böbreğimi sokmasıyla uyandım gözlerimi yavaşça araladım kendimi yumaşacık bi yatakta buldum karşımdaki kişiye baktım bu Yavuz du.
"eylem nerde ?" gözlerimi ovuşturarak sordum ve Yavuz'a baktım
"aşağıda Fethi'nin yanında, hadi sende aşağıya kahvaltı edicez."
"biz neden burdayız yavuz ? Ne zaman eve dönüncez biz ?"
"hadi bahar çok soru soruyosun."
"bana cevap ver ne zaman bırakacaksınız bizi bu lanet yerden "
"1 bana emir verilmesinden hiç ama hiç hoşlanmam, ve evi unut sizin yeriniz de eviniz de artık burası"
"yok ya 1 sana istediğim kadar emir veririm 2 benim yerim burası değil kendi evim."
"sus ve aşağıya in" arkasına bakmadan kapıyı açtı dışarıya çıktı ve kapıyı çarptı. Hayvan, aptal, domuz, gerizekalı herif nolucak 'sozon yoronoz do ovonozdo do ortok boroso' Söylene söylene aşağıya indim ve Eylem'in yanına oturdum hiç konuşmadan kahvaltımızı ettik. Herkes doyunca kalktım ve üst kata çıkmak için merdivenleri çıkacaktım ki ilk basamağı atamadan arkadan yavuz 'un bağırması ile olduğum yerde kaldım ve ona döndüm.
"buraları toparlamadan nereye ?"
"pardon, ben hizmetçi değilim"
"illa sofrayı toparlamak için hizmetçi olmana gerek yok"
"ama ben toplamak istemiyorum."
"sana fikrini soran olmadı hadi"
"esir miyiz hizmetçi miyiz belli değil ya" ayaklarımı yere sürte sürte masanın yanına geldim ve tabakları toplamaya başladım. Ni hayet işim bitince yanımda su içen Eylem 'e baktım.
" ben artık eve dönmek istiyorum Eylem."
"biliyorum arkadaşım bende eve dönmek istiyorum. Hatta bir fikrim var"
"ne fikri ?"
"kaçma planı vol 3"
"nasıl kaçıcaz ki ?"
"mutfak kapısından" dedi mutfak kapısını göstererek tiz bi çığlık atarak Eylem 'in boynuna atladım eylem ağzımı kapatarak kolumdan tuttu ve mutfak kapısının önüne getirdi yavaşça kapıyı açıp dışarıya çıktık. Dışarıya çıkar çıkmaz arka bahçeye demirliklerin Oraya gittik ve atladık geldiğimiz ormanlık alana arkamıza bile bakmadan koştuk nereye gitceğimizi, nerde olduğumuzu bilmeden koştuk biz ne yaparsak yapalım nereye gidersek gidelim bu adamlar bizi bırakmıyacaktı. Biz hâlâ koşmaya devam ederken hızla ormana giren arabanın farkında değildik eylem önde ben ise arkadaydım taki arabanın o korna sesine kadar olduğum yerde kaldım ve sağımdan gelen arabaya baktım araba git gide yaklaşıyodu lakin ben napcağımı bilmiyodum o korkuyla olduğum yerde kaldım ve sadece arabaya baktım. Araba o kadar hızlı geliyodu ki bana çarptı adam son anda biraz da olsa fren' e basmış arabayı yavaşlatmıştı ama ben yinede savrulmuştum.
"BAHARRR, BAHAR İYİ MİSİN, BAHAR ARKADAŞIM CEVAP VER İYİ MİSİN ?
" Saçmalama Bahar seni burda bırakıp hiçbir yere gidemem, gitmem De sen benim kardeşimsin kardeşler birbilerini yanlız bırakırlar mı ? Haaa" bunları ağlayarak söylüyordu Eylem ama benim dayancak gücüm kalmamıştı zaten çarpan arabada kaçmıştı. Yavaş yavaş gözlerim istemsizce kapanıyodu sadece arada Eylem 'kardeşim gözlerini kapatma, Bahar gözlerini aç' gibimsi şeyler söylüyordu ama dayanacak gücüm kalmamıştı ve gözlerim kapandı duyduğum tek şey Eylem 'in bağırarak ağlamasıydı affet beni kardeşim affet.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(orada ki adamı farketmezseniz çok sevinicem çünkü başka bulamadım)
Biraz bekletsemde güzel bi bölüm oldu, yani şahsen ben öyle düşünüyorum neyse şimdiden vote, beğeniler için teşekkür ederim canlaaar
