AURORA -Kaisoo-

-1-

Yeniden sessiz bir sabaha gözlerimi açtım. Düzenli ve temiz olmasıyla bilinen benim odam o kadar dağınıktı ve pisti ki odada gözlerimi gezdirmek içimden gelmiyordu o yüzden tek düzenli yer olan komidinin üzerine baktım tekrar, sadece iki ay önce çekilmiş olan resimde mutlu gözüküyordu hastanenin açılışında mutluyduk sonraki bir ayda öyle ona ulaşamadığım günden bir gün önce bile iyiydik biz birbirimizi seviyorduk herkese homofobiklere rağmen çok seviyorduk bu yüzden delirecek gibi oluyordum iki aydır yoktu Jongin, yüzlerce kez aramış evine gitmiş ve mesaj atmıştım ama ne kapı açılmış nede aramalarıma ve mesajlarıma geri dönüş gelmişti.

Korkuyordum ona bir şey olmasından ölesiye korkuyordum bir ailesi yoktu hayatta olan görüştüğü sadece amcası vardı ve o da bizim birlikte olduğumuzu öğrendiğinde Jonginle görüşmeyi kesmişti tek ailesi bendim onun şuan yattığım yatakta onunla uyumuş uyanmıştım bu yatağa kahvaltı getirmişti ve biz bu yatakta birbirimizin olmuştuk sadece bu yatakta değil bu evde bir çok anımız vardı birlikte film izlemiş mutfakta yemek yapmıştık tuvalette birlikte dişlerimizi fırçalamıştık bütün bu eski anılar tekrar gözlerimin önüne gelmeye başladığında yanaklarımın ıslandığını hissettim iki aydır onsuz her gün böyleydim gözlerimi açar ağlar biraz da olsa kendime geldiğimde tekrar evine gider evine yakın olan sokakları dolaşırdım polis bulamamıştı ben mi bulacaktım diye düşünmüyordum o benim sevgilimdi ve ben onu herkesten daha iyi tanırdım.

Evden çıktığımda telefonumun çalmasıyla hızla cebimden çıkardım kayıtlı olmayan bir numara arıyordu telefonu açıp ''efendim'' diye cevapladım heyecanlıydım her kayıtlı olmayan numarada bunu yaşıyor olmak zordu ama bir umut arar diye bekliyordum. 

Diğer taraftan hışırtı sesleri geldi ve sonunda iki aydır özlemini çektiğim sesi duyduğumda bacaklarımın titrediğini hissedip kapıya yaslandım ''Kyungsoo'' demişti akmaya başlayan göz yaşlarımla hızlı bir hıçkırık kaçtı dudaklarımın arasından ''Jongin'' dedim çatlak çıkan sesimle boğazını temizledi ve ''beni aramayı bırak Kyungsoo'' dedi onu aramayı bırakmamı söylemezdi Jongin ben yanlış duyuyor olmalıydım diye düşünüp ''Jongin seni çok özledim sevgilim neredesin söyle geleyim evden çıkmıştım zaten'' dediğimde ''Kyungsoo beni anlamıyor musun? beni aramayı bırak kaçırılmadım veya zorla götürülmedim, gittim'' dedi şok olmuş bir şekilde yere doğru çöktüm benim Jongin'im beni terk etmez seviyor beni diye tekrarladım kendi kendime ve ''neredesin Kim Jongin?'' diye sesimi yükselttim o anda bir kaç hışırtı geldi ve başka birisi konuşarak ''Kyungsoo'' dedi ''sen de kimsin? Jongin'i ver'' dediğimde ''ben Sehun ve Jongin Kore'de değil benim yanımda böyle öğenmeni istemezdik ama bizim yeni bir hayatımız var ve senin polise gitmen sıkıntı yaratıyor.

 Jongin'e sana söyleyip gelmesini istemiştim ama söyleyememiş bizim yaklaşık dört aydır ilişkimiz var ve bunu böyle öğrendiğin için tekrar üzgünüm şimdi kapatmam lazım lütfen Jongin'i aramayı bırak'' dediğinde telefonun kapandığına dair sesi duydum ve telefon elimden kayarak yere düştü ben ise karşımdaki gri duvara bakıyor ve ağlıyordum.