Doktoru çağırmak için dışarı çıktım. Güney hafızasını yitirmişti. Böyle bir şey ola bilir miydi gerçekten? İstemsizce gözümden yaşlar geldi.
Songül: Doktor bey, gele bilirmisiniz? Güney iyi değil.
Doktor: Kötü bir şey mi oldu?
Songül: Güney, galiba hafızasını yitirmiş.
Bunu söylerken kalbimin sızladığını hissettim.
Doktor: Aslında bu bir olasılıktı. Emin olamdan söylemek istemedim. Ama bu tür kazalarda iyileşme olasılığı da var. Yani tekrardan bir şeyler hatırlaya bilir. Biz yine de kontrol edelim. O zaman daha net bir bilgi veririm.
Songül: Tamam.
Güney: Songül.
Songül: Güney, sen niye kalktın?
Güney: Ben hafızamı mı kaybettim?
Songül: ........
Hiç bir şey söyleyemedim.
Güney: Songül! Susma bir şey söyle.
Songül: Galiba. Ama iyileşiceksin. Doktor iyileşiceğini söyledi.
6 ay sonra
Güney artık her şeyi hatırlıyordu. Çok zorlandım ama başardık.Nişanlanmıştık 1 ay önce. Babası ve annesi hapisteydi. Selin hanım da bu işin içindeymiş. Bu gün de evleniyorduk. Aslında mesleğimizi elimize aldığımız zaman evlenicektik ama hayat ertelemek için çok kısa. Çok mutluydum, çok garip hissediyorum. Babam hapisten çıkıyordu bu gün. Onunla yüzleşebilir miyim bilmiyorum. Ama yinede onunla görüşmeye karar verdim. Ondan hesap sorucaktım. Ama şimdi değil. Yarın... Şimdi gelin odasında kızları bekliyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Songül 👆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
