ANONİM

2.2

Sabah alarmımla aynı anda kalkmıştım. Heyecanlıydım. Çünkü bugün kamp vardı ve en önemlisi de, anonim karşıma çıkacaktı!

Yataktan kalkıp banyoya gittim ve rutin işlerimi hallederek tekrar odama geçtim. Dün gece seçtiğim kombini alıp üstüme geçirdim. Sarı bir kazak, altına da kot şortla siyah ince külotlu çorap giymiştim. Malum, havalar soğuktu.(Medya)

Saçlarımı tarayıp serbest bıraktım ve sade bir makyajla işimi bitirdim. Kiremit renginde olan kol çantamı alarak içine lazım olabileceğini düşündüğüm birkaç eşyamı koydum ve hazırladığım bavulla beraber odamdan çıktım.

Bavulu kapının önüne koyarak mutfağa geçtim. Annem kahvaltıyı hazırlıyor, babam gazetesini okuyor ve abim ise her zamanki gibi tıkınmakla meşguldü.

Aa! Senin abin mi vardı? dediğinizi duyar gibiyim. Evet, maalesef var.

"Hazır mısın?" diye soran abime dönerek 'Sanane!' bakışlarımdan attım. Anlamış olacak ki

"Nasıl banane? Bende seninle geleceğim için beni de ilgilendirir," demişti.

"Ne!? Olmaz! Biz okulca gidiyoruz, senin ne işin var?! Ya annee! Şu oğluna bişi söylesene!" Sinirlerim bozulmuştu ya! Şimdi tatilimi burnumdan getirirdi. Ağlamak istiyorum!

"İtiraz yok. Abinde seninle gelecek, o kadar!" dedi annem. Sesi itiraz istemeyen tonda ve yüksek çıkmıştı. Bir şey demeden telefonumu çıkardım ve anonime mesaj attım. Bütün planlarımız yerle bir olmuştu da.

Beria: Planlar iptal!

B...: Nasıl? Neden ki?

Beria: Abimde benimle gelecekmiş. Yani seninle nah buluşuruz.

B...: Hani kardeşin yoktu senin?

Beria: Zaten yok. Ben sana kardeşim yok dedim. Abim yok demedim ki sjsjs

Abim beni dürtüp "Kimle mesajlaşıyorsun sen?" diye sorunca, sinirle telefonumu kapatıp

"Sanane!" diye tısladım. Ne güzel bugün anonimle buluşup aslında kim olduğunu öğrenecektim ya!

***

Sessiz bir kahvaltının ardından annemlerle vedalaştım ve montumla şapkamı takarak abimi beklemeye başladım. Ben botlarımı giyerken o elinde koca bir bavulla yanıma gelmişti. Ciddi ciddi geliyordu ya! Off!

"Hazırsan çıkalım kardeşim. Geç kalmak istemezsin, değil mi?" Bilerek yapıyordu! Gıcık!

"Bavulumu getirirsin. Ben asansörde seni bekliyor olacağım," diyerek dışarı çıktım ve asansörü çağırdım. Abimde gelince asansöre binip giriş katın düğmesine bastım ve sıkıntılı bir nefes vererek kapıların kapanmasını izledim.

Kapılar açılınca abimi beklemeden dışarı çıktım ve arabasının yanına gidip ayağımla ritim tutarak beklemeye başladım. 2 bavulla beraber yanıma gelip elindeki anahtarla arabanın kapılarını açınca geçip öne kuruldum.

Abim 25 yaşındaydı ve çalışıyordu. Doğal olarak para biriktirip kendine bu arabayı almıştı. Çok lüks bir araba olmasa da işini görüyordu. Yanlışım yoksa markası Hyundai Accent'di.

*

Yaklaşık 15 dakika süren bir yolculuğun ardından okula varmıştık. Bugün karne günüydü. Yani yarı yıl tatiline girecektik. Okulda bizi 10 günlük bir tatile çıkaracaktı. Ama sadece 11 ve 12. sınıfları. Farkımız tarzımız malız sjsjs

Sınıfıma giderken abimde peşimden gelmişti. Hava soğuk olmasa hayatta yanımda gelmesine izin vermezdim. Ama işte havalar soğuk.

"Bak benim sınıfım burası. Sen geç içerde beni bekle, ben lavaboya gidip geliyorum," dedim sınıfımı göstererek. Tam gitmek için hamle yapmıştım ki kolumu tutup engelledi.

"Bende geliyorum." Şaşkınca yüzüne baktım ciddi mi diye. Bakışlarındaki ciddiyeti görünce kahkaha attım ve

"Burası bizim eve benzemez abi. Kız erkek karşık değil yani. Kızlar ayrı yerde işiyor, erkekler ayrı yerde," diye bir açıklama yaptım. Abim ise bu açıklamama göz devirip

"İyi, ne halin varsa gör. Seninle uğraşamayacağım," diyerek sınıfa girdi. Kazanmış olduğum zaferle sırıtarak lavaboya gittim ve hemen anonime mesaj attım.

Beria: Nerdesin koççumm?

B...: Koçum? Noluyoruz lan?

Beria: Abimden en fazla 10 dakikalığına kurtulmuş bulunmaktayım sjsjs

B...: Ne mutlu sana

Beria: Uzatma da yanıma gel. Seni çoook merak ediyorum

B...: Şimdi olmaz. Sonra ;)

* "B..." kişisi çevrimdışı *

Of ya! Bugün hiçbir şey istediğim gibi ilerlemiyordu. Daha fazla bu iğrenç yerde kalmak istemediğim için çıkıp sınıfıma geçtim. Abim cam kenarında en arka sırada oturuyordu. Onu umursamadan gidip Cansu'nun yanına oturdum.

"Bir sorun mu var? Yüzün niye asık?" diye sorduğunda

"Abimde benimle geldi, daha ne olsun!?" diye açıkladım kısaca.

"Sorun büyükmüş," dedi ve devam etti. "Böyle bir durumda ne iyi gelir?"

Hiç düşünmeme gerek kalmadan, aynı anda "Çikolatalı süt!" demiştik. Canım arkadaşım ya, nasılda tanırmış beni!

***

Karneleri aldıktan sonra herkes okul bahçesine çıkmış, bizi kamp yerine götürecek olan otobüsü bekliyordu. Az sonra 3 tane otobüs gelmişti ve öğrenciler sırayla binmeye başlamıştı. Sırayla dediğime bakmayın siz. Adı üstünde, öğrenci. İnsan gibi hareket sergilemelerini beklemeyin.

Tam bende gidecekken abim yine beni tuttu ve "Nereye gidiyorsun bakalım ufaklık?" diye sordu. Ufaklık?

"Eğer izin verirsen bende arkadaşlarımla beraber gitmeyi düşünüyorum," dedim göz devirerek. Beni takmadı ve kolumu çekerek arabanın yanına götürdü. Bu demek oluyordu ki bende onunla beraber gidecektim.

Oflayarak arabaya bindim. Çünkü itiraz etme hakkımın olmadığını biliyordum.

Tatilim daha şimdiden berbat başlamıştı. Acaba devamında neler olacak, gerçekten çok merak ediyorum!