ANONİM

3.6

Medya; Güneş & Tuna

* * *

Ne kadar istemesem de sabah erkenden kalkıp okul için hazırlanmaya başladım. Okul formamı üstüme geçirip saçlarımı sıkı bir at kuyruğu yaptım ve çantamı alarak dışarı çıktım. Kahvaltı yapma ihtiyacı duymamıştım. Zaten son günlerde iştah kalmamıştı bende.

Apartmandan çıktığımda birinin adımı seslenmesiyle durup seslenen kişiye döndüm. Güneş'di.

"Günaydın!" diyerek yanıma gelince gözüm üstündekilere kaymıştı. Bizim okulun formasını giyiyordu.

"Günaydın," diye karşılık verdim şaşkınca. Aynı okulda mıydık?

"Sen sormadan söyleyeyim, aynı okuldayız!" Gözlerindeki ışıltıyı görmek tebessüm etmemi sağlamıştı. Yüzündeki mutluluk ve heyecan bana da bulaşmıştı.

*

Beraber sohbet ederek okula varmıştık. İyi kızdı. Hemen anlaşmıştık. Aynı sınıfta olmayı isterdim ama maalesef aynı sınıfta değildik. Çokta takmamıştım zaten.

Teneffüste buluşmak için anlaşarak sınıflarımıza gitmek için ayrıldığımızda Barış'ı karşımda görmemle duraksamıştım. Yüzümdeki gülümseme anında silinirken kendimi toparlayarak adımlarımı hızlandırdım ve sınıfıma yöneldim. Güçlü olmalıydım... olmak zorundaydım!

Yanından geçmek üzereyken adımı seslenmesiyle olduğum yerde donup kalmıştım. Ne yapacaktım şimdi? Ne söyleyecektim?

Yanıma geldi ve "Konuşalım mı?" diye sordu. Ne konuşabilirdik ki?

"Neden? Söylediğin şeyler az mı geldi? Yoksa canımı daha çok yakmak için mi yapıyorsun bütün bunları? Hani belki kendine yeni hobi falan bulmuşsundur. Beria'nın canını yakmak!" Düşünmeden kurduğum cümlelerin saçmalığını ağzımdan çıktıktan sonra fark etmiştim. Ama artık çok geçti. Zamanı geri alamazdım sonuçta.

"Beria bak hiçbir şey düşündüğün gibi değil," diye cümlesine başlayınca sözünü kestim ve

"Seninle konuşmak istemiyorum. Sıkıldım artık," diyerek sınıfa girdim. Bir ara pişman olmuştum, belki canı yanmıştır diye. Daha kötüsünü bana yaşatmış olabilirdi, ama ben onun gibi değildim işte! Deliler gibi seviyordum onu! Aşıktım...

Cansu'nun yanına geçip oturdum ve bir şey demeden kafamı sıraya gömdüm. Güçlü olmak zorundaydım ama onu deliler gibi severken bu çok zordu. Sanki gelip özür dilese anında affedecek gibiydim. Beynim ne kadar vazgeçmek istese de kalbim silip atamıyordu. İsmini kazımıştı ve o isim ömür boyu orada kalacaktı. Silinmeyecekti...

* * *

Bölüm çok kısa ama idare edin işte. Devamına bi' şey bulamadım sjsjs

Bu arada, Hedef..! adında bi kitap yayımladım. Sadece 1 bölüm. Eğer göz atarsanız beni çok mutlu edersiniz.