Ο κολλητός του αδερφού μου

Κεφαλαιο 3

Πηρα κανα δυο ανάσες και μετά γύρισα και κοίταξα την Δήμητρα, με κοίταγε περίεργα αλλά δεν έδωσα σημασία
Δ- τι επαθες βρε ;
Ε- αστο τώρα...θα σου πω μετά
Της λεω και το σατανικό χαμόγελο μου εμφανίζεται .
Ε- ΤΩΡΑ ήρθε η ωρα της ανάκρισης !!!             Δ- ωραία λοιπόν ακου ...

Δημητρας POV

FLASHBACK

Σήμερα το πρωί είχα ένα μυνημα από τον Γιώργο και μου είπε ότι θέλει να βρεθούμε . Εγώ χάρηκα γιατί είχα να τον δω αρκετό καιρό. Αααα ας σας γνωρίσω τον Γιώργο ...λοιπόν είναι το αγόρι μου εδώ και ένα μήνα . Τον αγαπώ πολύ , πρώτη φορά έχω τέτοια συναισθήματα για έναν άνθρωπο και είμαι πολύ χαρουμενη που τον έχω δίπλα μου . Είναι ψηλός με καστανόξανθα μαλλια και ένα ακαταμάχητο χαμόγελο. Τέλος πάντων , ξεκινάω να πάω στο συνηθισμένο μέρος που πηγαίνουμε εμείς οι δυο για να μπορούμε να είμαστε μόνοι μας . Πάω δηλαδή στο πάρκο, που είναι πέντε λεπτα από το σπίτι μου . Πηγαίνω και ψάχνω να τον βρω ... ξαφνικά ακούω κάτι βογκητά . Γυρνάω και βλέπω τον Γιώργο να φιλιέται με την ΒΑΛΕΡΙΑ . Εκείνη τη στιγμή μενω με ανοιχτό  το στόμα και τα πρώτα δάκρυα δεν αργούν να εμφανιστούν . Πήγα και έκατσα πίσω από ένα δέντρο και έκλαιγα βουβά ώστε να μην με ακούσουν. Είχα χάσει τη γη κάτω από τα πόδια μου .. δεν ηξερα τι να κάνω. Τους κοιτούσα για πέντε λεπτα και προσπαθούσα να συναρμολογησω τα κομμάτια αλλά δεν μπορούσα να βγάλω άκρη ... δεν ήθελα να το πιστέψω. Μαζί με ολες τις σκεψεις μου εκλεγα με λυγμούς ταυτόχρονα. Μετά το πηρα απόφαση πήγα κοντά τους και τον τράβηξα προς τα πίσω του έδωσα μια δυνατή σφαλιάρα που σίγουρα έδειχνε τον πόνο μου και τον ρώτησα
Δ- ΓΙΑΤΙ ;
Γ-ΔΗΜΗΤΡΑ !!!! εεε... να κοιτα .. εμμμ δεν είναι αυτό που νομιζεις
Δ- μη μου λες τέτοια εμένα .,. απλά θέλω την αλήθεια
Προσπαθησα να του πω με όσο πιο πολύ σταθερότητα και ηρεμία είχα αλλά στην τελευταία λέξη η φωνή μου έσπασε και ενας ελυγμος βγήκε καθως κύλισε ένα δάκρυ.
Γ- μωράκι μου μην κλαις ... δεν...δεν το ήθελα
Μου είπε και έβαλε το πρόσωπο μου μέσα στα χέρια του . Εκείνη τη στιγμη ένιωσα τόσο όμορφα .... αλλά αμεσως με κυρίευσε ο φοβος , η προδοσία ... ο πονος και έτσι του τα άρπαξα από τους καρπους τα απομακρυνα και του είπα
Δ- ΜΗΝ ΜΕ ΞΑΝΑ ΑΠΟΚΑΛΕΣΕΙΣ ΕΤΣΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΟΠΟΤΕ ΜΕ ΞΑΝΑΔΕΙΣ ΚΑΝΕ ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ  ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΙΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΖΗΣΕΙΣ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
Του άφησα τους καρπούς και έφυγα . Αρχισα να τρέχω και δεν ηξερα που πήγαινα, το σίγουρο ήταν  πως δεν κατευθυνόμουν προς το σπίτι μου. Έριξα μια τελευταία ματια πίσω μου και είδα την Βαλέρια να χασκογελαει και τον Γιώργο να έχει μείνει με ανοιχτό το στόμα ακίνητος και να με κοιτάει . Τον λυπήθηκα αλλά δεν πρόκειται να πήγαινα δίπλα του. Συνέχισα να τρέχω και τώρα μαζί μου έτρεχε και ένα ποτάμι δάκρυα . Δεν είχα ιδέα που πήγαινα και τα δάκρυα με δυσκόλευαν να κοιτάζω  που πατάω . Κάποια στιγμή έπεσα πάνω σε ένα κλαδί και πήγα να σκονταψω και να πέσω αλλά ένα χερι με έπιασε και έτσι δεν έπεσα . Εγώ βρήκα γρήγορα την ισορροπία μου είπα ένα γρήγορο ευχαριστω χωρις να κοιτάξω ποιος με έσωσε και πήγα να φύγω αλλά το χερι δεν με άφησε . Έτσι γύρισα να κοιτάξω τον άνθρωπο και να τον πω να με αφήσει αλλά όταν τον είδα πραγματικά κοκαλοσα . Ήταν ο ...