Büyücünün Laneti ♤taejin

↑6↓

İş bitecekti bitmesine, tabii Jin dükkana girebilmeyi başarabilseydi. İşinin başında olan TaeHyung'u nasıl da hiçbir şey olmamış gibi, taş kalpli biri gibi kırabilirdi ki? Derin bir nefes aldı Jin. Ardından dükkana girdi ve gözlerini etrafta gezdirdi. TaeHyung neredeydi? Adını bilmediği rastgele bir garsonun yanına gitti ve TaeHyung'u sordu. "Biraz önce izin alıp, çıktı." Cevabını duyunca ise kendini dükkandan dışarıya atarak, sokaklara döküldü.

Arkadan tanıdığı silüet üzerine, bir rahatlama geldi Jin'e. Bulmuştu sonunda TaeHyung'u. Karşıdan karşıya dalgın dalgın geçen TaeHyung üzerine kaşlarını çattı SeokJin. Bakışları, sol taraftaki büyük bir hızla TaeHyung'a doğru gelen motorsiklete ulaşınca endişeyle kaplandı yüzü.

Son hızda koşarak, yavaş yavaş yürümekte olan TaeHyung'u kolundan çekip; başını kendi göğsüne yaslayarak geri çeken Jin, rahat bir nefes aldı. Motorsikleti süren sürücü şaşkınca, az önce birini ezebileceği ihtimalini düşündü ve kafasını iki yana sallayarak hiçbir şey olmamış gibi yoluna devam etti. TaeHyung ise az önce olan ışık hızında gerçekleşmiş olayın şokundaydı halen daha. Başı, SeokJin'in göğsüne gömülüyken hızlıca geri çekildi ve ağzı açık Jin'e bakındı.

Öfkeyle bedeni kavrulan Jin, kaşları çatık bir vaziyette kendisine salak salak bakınan TaeHyung'a kızdı.

"Aptal mısın sen? Sarhoşmuş gibi ne diye yürüyorsun yolda? İnsan sağına soluna bakar! Her zaman ben mi olacağım yanında?!"

Sövmekten yüzü kırmızı rengine bürünen Jin üzerine, düşünmeden bir kahkaha patlattı TaeHyung. Ardından ise kahkalarının arasından zorla seçilen bir "özür dilerim." lafı çıktı. Jin, sinirle ellerini beline koydu ve yüzü kireç gibi olmuş TaeHyung'a bakındı. TaeHyung'ta o sırada kahkahasını kesmiş ve ruhsuz ruhsuz bakınmaya başlamıştı.

"Pekala," dedi ve TaeHyung'un kolunu omzuna, kendi kolunu ise TaeHyung'un beline sardı. "Bana evinin yolunu tarif et. Sana eşlik edeceğim."

*

Gerçekten aptal olmalıydı SeokJin. Yardım ettiği birisine şimdi onu sevmediği ile ilgili bir gerçeği nasıl söyleyebilirdi? Hele ki hasta olduğu için bugün işinden erken ayrılan birisine.

Yatağına uzandırdığı TaeHyung'a bakınırken bunları düşündü Jin. TaeHyung'ta anlamsız bakışlar atıyordu, SeokJin'in bu düşünceli haline.

"Sana çorba yapacağım." Diyerek arkasına döndü ve kapıya doğru ilerledi Jin. Ardından ise TaeHyung'un sözleri üzerine tek kelime edemedi.

"Teşekkür ederim SeokJin. Bugüne kadar yaptığın her şey için."

Neden kalbi acımaya başlamıştı SeokJin'in?