hopes and notes | namjin

3

Bugün, annem beni ziyarete geldi. Beni düşünüp bana acıması beni üzmeden edemiyor. Seninle tanıştığımızdan beri sevgilim, sevmiyordu seni. Fakat şimdi tam aksine, yolunu gözlüyor sevgilim. 

Gel de yüzüm gülsün, canlanayım diye bekliyor seni. Belki sevmiyor ama o da seni bekliyor sevgilim. Benim mutluluğumu düşünüyor ve biliyor ki, sen geldiğin an yüzümde güller açacak. 

 O yüzden hızlı ol sevgilim, gel kollarıma. 

Her gün, belki bugün de çalarsın kapımı diye bekliyorum seni. Dışarı çıkmak istemiyorum belki gelirsin diye. Dışarı çıktığımda da, seninleyken sürekli giydiğim ayakkabılarımı bırakıyorum kapının önüne. Bunlar, hâlâ seni dört gözle beklediğimin kanıtları. 

Beni özlediğini biliyorum.

Fakat her gün, umudumun söndüğünü ve günler ilerledikçe artık beni özlemediğini düşünmeye başlıyorum.

Öyle değildir, beni özlediğine eminim.

Belki de artık kapımı çalmanın vakti gelmiştir.