Oyunları Sevmiyorum Abi

#

   Her şey güzel gitmiyor abi. Gidemiyor. Ben buradan tam hızımı alıyorum ama sonra? Sonuç yok. Hayır, yavaşlamıyorum ya da bir yere toslamıyorum da. Asıl sorun bu işte. Bir sonum yok. Bir sonum olsun istiyorum abi. Birileri benden ayrıldığında kesin bir dille bitti desin ya da birileri benimle olmak istediklerinde yüzüme karşı seninleyim desin. Oyunları sevmiyorum abi. Kimse benim arkamdan benim yararıma bir şeyler yapmasın. Kimse kendini bir yerlere gizleyerek onları görmemi istemesin çünkü yapamıyorum. Benim öyle bir yeteneğim yok. Alsınlar beni karşılarına ne istediklerini söylesinler. Yoruluyorum abi. Herkesi anlamaya çalışmaktan yoruluyorum. Niye kimse beni anlamıyor ya da ben mi kuruntu yapıyorum kimse beni anlamıyor diyerek. Bilmiyorum. Tek bildiğim sıkılıyorum. Her şeyden ve herkesten sıkılıyorum. Bunalımda değilim abi. Hem bunalıma nasıl girilir ki? Canım yanmıyor abi. Sadece canıma bir şeyler dokunuyor. Hissediyorum ama ne olduğunu anlayamıyorum. Öyle şaşırmış gibi de durma. Sende gayet iyi biliyorsun ki ben buyum. Benim acılarım acı değil. 

    Neyse. 

   Canım çok sıkkın. Yapabileceklerimi düşünüyorum. Kapatıp bilgisayarı uyuyabilirim. Yemek yiyebilirim. Kitap okuyabilirim. Dışarı çıkıp aynı sokaktan üç defa geçip geri de dönebilirim ama yapamıyorum. Çünkü ben bunlardan çok sıkıldım. Uyumak mesela ya bir insan uyumaktan sıkılabilir mi? Ben sıkıldım. Benim sıkılmalarımın sebebi yalnızlık değil. Baksana bana, şu yazdıklarımı okuyan biri bana ilk olarak ''yalnız'' diyecek. Değilim abi. Sen varsın. Tamam, belki çok iyi bir yalnızlık giderici değilsin ama hiç olmazsa çizikleri çıkarıyorsun. İnsanlarla aran mı kötü diye soruyorsan eğer hayır değil. Onların görmek istedikleri gibi görünüyorum. Bu yüzden aramızda bir sorun yok. 

    Senin nasıl abi aran insanlarla? 

   Bir tek beni tanıyorsan eğer gerçekten acınacak durumdasın. Bak ben kendimi uzun süredir tanıyorum hala bir bok anlamadım. İnsanlar tanınmamalılar. Benim her tanıdığım insan bir öncekini aratıyor. Böyle böyle gidersek eğer İsa'ya kadar düşecek yolumuz. Uzun lafın kısası abi sen sen değilsin ben de ben değilim. Yedi milyarın arasına karıştık. Seni görmüyorlar beni görüyorlar. Yerinde olmak isterdim abi. Görünmemek isterdim. Yahu herkes bir yerlerden kafasını uzatıp '' ben buradayım, görün beni '' demek isterken sen neden görünmemek istiyorsun dersen eğer ona da şöyle bir cevap veririm: Çok göründüm. Beni çok gördüler abi. Yanlarındayken çok göründüm. Önlerine geçtim yine olmadı. Arkalarına geçtim hızlandılar, yetişemedim. Aramıza beş km mesafe koydular. İnsanlarla aramda bir Kyoto Protokolü olmalı abi. Ortak bir sözleşme imzalamalıyız. Şu şu maddelere göre insanlar beni çok görmemeliler. Beni azaltmaya çalışmamalılar. Bana sahip çıkmalı ve korumalılar. 

     Yanlış anlama beni abi. 

Ben insanları seviyorum. Seviyorum ama ne bileyim ya sahteler be abi. Hem de öyle para gibi ışığa tutunca da anlaşılmıyorlar. Bunları tek bir şekilde anlayabilirsin. Geçeceksin karşılarına '' ben sana güveniyorum '' diyeceksin. Ertesi gün bir pakette sana hediye olarak kazık yollarlar. Sonra anlarsın işte sahte olduklarını. He yok benim o kadar vaktim yok diyorsan eğer elimizde olan sahte insanları gösteririm sana, bakarsın nasıl görünüyorlar diye. Paçalarından yalanlar akıyor abi. İşte insanlarla olan derdim bu. Haklısın bende insanım fakat sahte değilim. Hayır, kendimi övmüyorum. Övecek olsam geçen gün otobüste yer verdiğim kıza överdim. Bak derdim, ne kadar centilmenim. Herkes görmezden gelirken seni ben kalkıp yer verdim, derdim. Demedim. Geçtim arka tarafa orada bekledim. Bak işte yine arka taraftayım. Otobüsteki tek ayakta duran kişi benim. 

     Koltuklara da çok göründüm.