Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni tomurcuklanmış mavi çiçeklerin arasında yerde uzanıyorum. Güneş hemen tepemde ve elimi havaya kaldırıp gözlerime ulaşmasını engelliyorum. Hava oldukça sıcak ama ben boğazlı bir kazak giyiyorum. Hava oldukça sıcak ama üzerime kar taneleri düşüyor. Kar taneleri hızlanıyor ve üşümeye başlıyorum, kazak artık yetersiz. Yalnızlığı temsil eden mavi çiçeklerin arasında yatan kendimi görüyorum. Dudaklarım morarmış ve göz kapaklarım kapanmış, havada duran elim yanıma düşmüş. Hâlâ havada asılı duran güneşin ışıkları mavi çiçekleri toplayan ele vurmaya başlıyor. Bedenimi hissetmiyorum ama kalkıp elini tutmak istiyorum. Tekrar bedenime dönüyorum ve gözlerim açılıyor. Tam tepemde sen varsın ve ışıldıyorsun, seni seçemiyorum ama gülümsemenin farkındayım. Bana seslenmek için ağzını açıyorsun ama ses çıkmıyor. Çoktan unuttun mu adımı? Mavi çiçekleri göğüs kafesimin üzerine bırakıyorsun, nefesim kesiliyor. Böyle mi ölüyorum güzel gülümsemeli çocuk? Neden adını hatırlayamıyorum? Gözlerimden yaşlar süzülmeye başlıyor ve sen üstümden çekiliyorsun. Kar taneleri tekrar düşmeye ve beni üşütmeye başlıyor. Sana dur diyemeyecek kadar zayıfım, güçlü olmam gerek. Yanıma düşmüş elim kalkıp mavi çiçekleri sıkıca tutuyor ve bir anda kalkıyorum. Kocaman gülümseyen bir ben tutuyorum elimde, belki gülersem dikkatini çekerim. Tuttuğum maskeyi takıyorum ve seni gördüğüm o sokağa ilerliyorum. Sokak boş, sadece beyaz bir sokak lambası var. Tüm siyah kıyafetlerine rağmen kırmızı bir atkı dolamışsın boynuna ve saçların solmuş bir yeşil. Adın yine aklıma gelmiyor güzel gülümsemeli çocuk. "Yaşıyor musun?" diye soruyorsun gözlerime bakarken. Bu çikolata kahverengileri tanıyor muyum? Bu parlayan yıldızlar onun gözlerinde ne yapıyor? Galaksiyi onun içine kim düşürdü? Maskem yüzümden kayarken o korkarak geri çekiliyor, yere mavi yapraklar dökülüyor. Benden korktun mu güzel gülümsemeli çocuk? Düşen yapraklar arasında mavi bir çiçek filizleniyor. Güzel gülümsemeli çocuk kayboldu. Eğilip ona dokunduğum anda soluyor çiçek. Sokakta yalnız kalıyorum, rüzgar esiyor ve diğer yapraklarda uçuyor. Kimsesizim, yalnızım. Korkuyorum ve acısınası haldeyim. Çirkin ve zayıfım, bir an da adımı hatırlıyorum. Ben Kim Seokjin'im.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
