Sen Anlat Karadeniz

İlk Tanışma

~Nefes'ten~

Evden çıkmaya karar vermiştim.Çünkü karnım acıkmıştı.Ekmek,yumurta,su,peynir almıştım marketten.Kasaya doğru gidiyordum.En sonunda kasiyer : 10 tl demişti.Ve yanımda sadece 5 tl vardı.Koşarak çıkmıştım marketten.Bu arada ben de kasiyerim ama başka bir markette kasiyerim ve kasiyerliğime daha 1 saat vardı.Yanıma bir adam gelmişti.Bana :

- Neden koşarak marketten çıktın dedi.

- Sanane ? Dedim ben de ve oradan uzaklaştım.Utana utana yürüyordum ve bir taşa çarpmıştım.Yere düşmek yerine biri tutuyordu beni.Arkama baktım yine o adamdı.Adım Tahir dedi bana

Ben de Nefes dedim.Kalp atışlarım hızlanmaya başlamıştı.Çünkü bu hayatta beni seven hiç kimsem yoktu.Keşke ben de sevilseydim...Sonra oradan uzaklaştım teşekkür edip.

~Tahir'den~

Kalp atışlarım hızlanmaya başlamıştı.Sonra Nefes yanımdan gitmişti zaten.Onu takip etmeye karar verdim,Bir banka oturup ağlıyordu.Ona neden ağladığını sordum.

Bağırarak:

Kimsem yok çünkü.Kimse beni sevmiyor kimse beni istemiyor!! SEN ANLAMAZSIN DEDİ.VE ağlamaklı bir şekilde.

Ben de: Evli değil misin dedim,Kimse beni sevmiyor dedinya.

Evli değilim evlenmedimde dedi.Ben de : Aynı şekilde ben de dedim.Evli olmadığını öğrenmiştim.E beni kimse sevmiyor demişti zaten.O zaman sevgilisi de yoktur.Benim de yoktu.Mutlu olmuştum ama..Kız ağlıyordu bir arkadaşı damı yoktu.Sonra içimi hüzün kapladı.Ve ona sarıldım.

~Nefes'ten~

İlk defa biri bana sarılıyordu.Ilk defa biri benim yanımdaydı.Ben de özür dilerim dedim.Bağırmıştım çünkü.Asıl ben özür dilerim dedi,daha önce sana sarılmadığım için.Hayatımın en güzel anlarıydı bunlar.Hiç bitmesin istedim.Sarılmamız bitmişti artık.

~Tahir'den~

Ne oldu.Niye kimsesizsun anlat dedim.Bu kadını çok sevmiştim.Keşke ona seni ben seviyorum Nefesim diyebilseydim.Ama maalesef diyemezdim.Hem ne sevmesi ya ?

Anlatmaya başladı:

~Nefesten~

Annem ve babam 3 yaşımda trafik kazasında hayatını kaybettiler.Akrabalarım vardı ama onlar beni istemediler.Yetimhaneye düştüm.Orada hiç arkadaşım olmadı.Zaten müdür bana kötü davranıyordu.Oradada kimse sevmedi beni hiçbir yerde kimse sevmedi benii diyip yine ağlamıştım.Yine Tahir bana sarılmıştı.Keşke hep onla görüşebilseydik.Bana ben senin arkadaşın olurum,seve seve.Benim de arkadaşa ihtiyacım var dedi.Ben de kabul ettim.Hayatımın en güzel günüydü.Devamınj anlatmaya başlamıştım.Istersen anlatma dedi.Çok da kibardı.Ben de anlatayım dedim.18 yaşında yetimhaneden çıkmak zorunda kaldım.Sonra  öğrendim 21 yaşına kadar kalınabiliyormuş.O aralar mı yasalar değişti yoksa zorla mı atıldım anlayamadım.Küçük bir evim var.Satın aldım.Kasiyerlik yapıyorum dedim.

Tahir de beni artık evine misafir edersin dedi.Ben de seve seve dedim ve evimin adresini verdim.Yarın ordayım dedi ve vedalaştık...