It's so Cliché ~ 5 seconds of summer ~ Fanfiction ~

Hoofdstuk 38

Hoofdstuk 38

De koffiepot deed er uren over om koffie te zetten. Oke geen uren, maar misschien wel een half uur. Ik werd er depresief van.

Ik voel twee armen om mijn heupen heen en ik draai me om. "Hey sweetie." Hoor ik Luke in mijn oor fluisteren. Ik kijk hem aan en glimlach. "Hey." Mompel ik. "What about swiming today?" Vraagt hij waarna hij de koffie van de aanrecht afhaalt en er een slok van neemt. "Hey, i've waited half an hour for that coffee." Hij grinnikt en drink nog een slok. Ik zucht.

"So what about the simming idea?" Dringt hij vrolijk aan. "Sorry, i have no time. I promised to visit Mabel in prison.." Hij kijkt me verbaasd aan. "Why now? You can do it next week?" Ik slik even. Wat moet ik zeggen? Ik kan hem mijn plan nu nog niet vertellen.. "No, i have to go today. I'm sorry.." Hij knikt begrijpend en laat me dan los. Ik pak de koffie uit zijn handen en drink het leeg. 

"Hey thats my coffee!" Roept hij me na. "No, actually it's mine!!" Kat ik terug naar hem. We schieten allebei in de lach. 

Ik pak mijn leren jasje van de kapstok, zeg gedag, en loop het hotel uit. 

*-*-*-*

Een uur later kom ik aan bij de gevangenis in Louisiana. Het is een andere gevangenis dan de meeste gevangenissen. Bij deze zitten mannen en vrouwen bij elkaar. Dat komt niet vaak voor.

Ik druk op het knopje en ik hoor een rare man praten. "Yes?" Vraagt hij deprimerend. "Uhm, I'm here to visit a friend, Mabel Marks?" Mompel ik. "Name?" Ik zucht, het mag wel een beetje vriendelijker. Ownee, het is geen hotel, het is de gevangenis. "Wienowa Storms." Hij mompelt wat en maakt dan het hek open.

Met opgeheven hoofd loop ik de gevangenis binnen. Eerst word ik helemaal gefoullieerd en moet ik alles wat gevaarlijk kan zijn inleveren. Daarna moet ik een formulier invullen en mag ik dan eindelijk naar Mabel toe.

Ik word een grote hal ingeduwd waar meerdere mensen met gevangenen zitten. Ik kijk naar hoeveel mannen en vrouwen er gemixt zijn. Een man valt me op, hij is denk ik begin 20. Zijn tattoo's spreken me aan. Ik kijk even geconcentreerd en merk dat hij terug staart. Hij glimlacht en ik glimlach terug. 

"Ahum, Wienowa?" Ik word uit mijn staar actie gehaald door Mabel die voor me aan de tafel is gaan zitten. Ik laat me op de stoel vallen en kijk haar aan.

"How is it?" Vraag ik terwijl ik nog even terug kijk naar de man. Het valt me nu pas op dat hij niet op bezoek is hier, maar dat hij een gevangene is. "Thats Cooper." Ik draai me terug naar Mabel. "Who is Cooper?" Vraagt ik verbaasd. "The boy you are staring at." Ik knik begrijpend en kijk weer even naar hem. 

"Are you here for him or for me?" Mompelt ze. Ik draai me terug om naar Mabel en besluit alle aandacht nu aan haar te geven. "So, how is it?" Vraag ik nogmaals. " I thought it was more worse, but actually, it isn't bad." Ze giegheld. Ik snap dat niet, ze zit in de gevangenis en ze giegheld..

Ik pak met mijn handen de hare vast om haar wat belangrijks te vertellen. "Mabel, you have to know that this would probably be the first and last time that i'll be here." Ze kijkt me vragen aan. "Why, you dont want me as your friend anymore?" Ik schud mijn hoofd.

"No, i have a plan.." Ze kijkt me verward aan. "I'm moving to England, London in particulary." Ze kijkt me geschokt aan. "What, why? Does Luke know this?" Ik schud mijn hoofd weer. "He doesn't know, i will leave him a letter. But because, i have the feeling that i hurt all of you guys so much. And i thinks its better for me to go away from my problems, i know that it isn't the best thing you can do, but i really have to. I'm sorry." Mabel knikt begrijpend.

"I understand sweetheart." Ze geeft me een knuffel en word dan terug geroepen. Ik sta stokstijf naar Mabel te staren die wegloopt. Dan word er op mijn schouder getikt. Ik draai me om.. Cooper. "Hi, i saw you staring at me." Zegt hij terwijl hij naar zijn voeten kijkt. Dat is raar, een gevangene die verlegen is. 

"I was wondering, how long do you have to be in prison?" Ik mompel maar wat. Maar ik was aan de andere kant best nieuwschierig. "5 years." Zegt hij terwijl hij me nu aankijkt.

"Okay, i have to go, sorry.. Bye!" Zeg ik waarna ik weg wil lopen. "If i see you again in 5 years, we should grab some coffee?" Ik draai me om en zie dat hij naar me lacht. "We'll see." Ik zwaai hem gedag en loop de gevangenis uit.

It's too cliché part 2 is gepost, ofnouja alleen de trailer! Hope you enjoy.