Tabula

Hoofdstuk 9. - De Stilte van de Jungle

Het sterke zonlicht van Tabula glinsterde op het asfalt van de landingsbaan waar het schip Hope op was geland. Ondanks dat de zon fel scheen was de temperatuur aangenaam en een kleine wind zorgde voor verkoeling als dit nodig was.
Naast het schip bevond zich een groot open veld waar een rivier doorheen liep. Dit grote grasveld werd begrenst door de wilde bebossing die het oppervlakte van Tabula als een deken bedekte. De planten leken in alle opzichten op wat men van Aarde herkende, op de vorm na. Ondanks dat de planten er buitenaards uitzagen oogde zij hierdoor niet vreemd of onnatuurlijk. Het was het meest te vergelijken met een jungle, op elkaar gepakt en chaotisch. Lange groene wortels hadden hun weg uit de grond gevonden en kronkelde als dikke tentakels tussen de andere planten. De schors van de torenhoge bomen waren nauwelijks zichtbaar door deze wortels die zich een weg naar boven leken te klimmen. De bomen waren groter en duidelijk hoger dan de bomen op Aarde door de lichtere zwaartekracht van Tabula.
Ondanks dat Tabula een beeldschone planeet leek, was er weinig tijd om ervan te genieten. Er moest nog een hoop gebeuren voordat het donker zou worden, voordat zij de eerste van vele nachten op deze planeet moesten doorstaan. Nachten waarvan men nog niet wist wat deze voor hen in petto hadden. Het was daarom zaak dat de tenten werden opgezet, en dat was dan ook de eerste opdracht die Ethan Owens aan de passagiers had gegeven. Er was geen tijd om te rusten, niet als men alle voorzorgsmaatregelen wilde treffen. Daarnaast was het belangrijk dat de passagiers bezig bleven, dat zij niet de tijd kregen te lang over de situatie na te denken. Jagende dieren, giftige planten, vleesetende insecten, dodelijke microben of ziektes, het waren allemaal risico's die bij evacuaties naar een planeet hoorden.
Terwijl de passagiers onder het toezicht van Owens de tenten aan het opzetten waren hadden Santiago, Klaus en Daniel hun weg naar de bebossing gemaakt. Met een machete hakte Santiago zich door de dikke wildernis terwijl de andere twee achter hem aan liepen. Het open grasveld leek vooralsnog een veilige locatie, van de bebossing was dit nog maar de vraag. Het was daarom hun taak om in een straal van 150 meter vanaf het kamp het gebied te verkennen. Met getrokken plasma geweren observeerde Klaus en Daniel de flanken, speurend naar alles wat een gevaar kon vormen. Kijkend door het vizier van hun wapen en zwetend van de benauwdheid baande zij zich langzaam een weg door de jungle. Het was beduidend heter nu zij overdekt waren door de gigantische bladeren van deze buitenaardse bomen.
''Tijd voor een pauze.'' Zei Santiago na veertig minuten in de wildernis. Hij wreef aan zijn vermoeide arm waarmee hij de machete had gebruikt. Santiago merkte dat de broeiende warmte zijn spieren snel deden verzuren, en dat zijn goed getrainde conditie hierdoor weinig meerwaarde had. Hij ging op een omgevallen boomschors zitten en nam een grote slok uit zijn waterzak terwijl hij het zweet van zijn hoofd wreef. Voor een moment was er stilte, doodse stilte. Er waren geen vogels die fluiten, geen vliegen die bromde, er was geen enkel dier in het gehele jungle te ontdekken.
''Wat denken jullie dat Orion op deze planeer had te zoeken?'' Zei Klaus.
''We zijn hier om te wachten op extractie, niet om de omgeving te verkennen.'' Zei Daniel terwijl hij naast Santiago plaats nam op de boomschors.
''Ik was een verkenner toen ik nog in het leger zat, het zit in mijn aard te onderzoeken.'' Zei Klaus lachend. ''Ik zou er goud voor geven om weer in het leger te zitten nu, maar ja, het grote geld van de private sector he.''
''Jij en alle andere beveiligingsofficieren Klaus.'' Zei Santiago die al bijna zijn hele waterzak had opgedronken. ''Helaas hebben we niets aan al dat geld als we dit niet overleven.''
''Het eerste wat ik zal doen als ik terug ben is met dat geld een lading hamburgers kopen. En jullie?'' Zei Klaus terwijl hij zijn lippen begon te likken bij de gedachte.
''Een avond met drie vrouwen.'' Zei Santiago lachend terwijl hij zijn beide handen gebruikte om grote borsten uit te beelden. ''En jij Ouwe?''
''Een pakje sigaretten.'' Zei Daniel terwijl hij met een diepe zucht zijn hoofd naar achteren boog.
''Zien jullie wat ik zie?'' Zei Daniel terwijl hij naar boven wees. Santiago en Klaus keken naar boven en zagen hoog in de boom een oranje bol hangen.
''Is dat een vrucht?'' Vroeg Santiago.
''Dat is een probleem...'' Antwoordde Daniel terwijl hij zijn wapen op de tak richtte.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mocht je dit hoofdstuk leuk vinden, laat dit dan zien met een stem!
Als je een hoofdstuk een stem geeft dan helpt dit mij als schrijver enorm. Ik zie dan dat mensen mijn werk echt lezen en leuk vinden. Daarnaast geeft dit mij nog meer motivatie om met schrijven door te gaan :)
Comments zijn ook welkom als je bijvoorbeeld opmerkingen hebt of iets wilt weten.
Wil je meer van mijn schrijfsels zien? kijk dan op mijn Wattpad profiel: JvdW1988