sarışın, fotoğrafın çekildiği birkaç günün ardından evden ayrılıyor. jimin yatak odasında, ağır uykusuyla birlikte evde tek başına kalıyor.
daha sabahın ilk ışıkları şehri aydınlatmamışken, yoongi sessiz bir şekilde eve giriyor. eve girdiği gibi yatak odasındaki çocuğun yanına geçiyor. dövmelinin uyuduğundan emin olduktan sonra çürümüş, eski kapıyı söküyor ve yerine beyaz, çelik, son derece güzel gözüken bir kapı yerleştiriyor. tüm bunları -imkansız gibi gözükse de- sessiz bir şekilde hallediyor ve yaptığı işe memnuniyetle bakıyor. yanında götürdüğü siyah çantanın büyük gözündeki fermuarı açıyor ve içindeki resmi çıkartıyor. yatak odasının kapısını geçtikten sonra koridorun sonundaki çerçevenin hizasına geliyor ve çerçevedeki fotoğrafı, elindeki dövmeli çocukla olan fotoğrafla değiştiriyor. mutfağa geçiyor, saat öğlene doğru gelirken kahvaltılık hazırlıyor.
jimin, ellerini gözlerine atmış, çapaklarını temizlerken mutfağın kapı eşiğinde beliriyor. sarışın hissettiği hareketlilik ile arkasını dönerek dövmeliye samimi bir gülüş sunuyor.
günler, sarışının, dövmeliye koruyucu bir aile gibi davranmasıyla geçiyor. ikisi de birbirine güvensiz, birbirlerini tanımıyor, -adlarını dahi bilmiyorlar- ama aralarında büyük bir bağ gelişiyor. dövmeli halinden memnun, sarışın ise sorumlulukla verdiği sözün arkasında durmaktan üzgün.
'ağlamam,' diyordu yoongi. ama dövmeliyle uyuduğu yatakta, jimin'e arkasını dönerek her gece deli gibi ağlıyor. içi içini yiyor, çıkmaza ulaşıyor.
yoongi sözlerini hep tutar, o güvenilir bir genç. o zeki ama o kabalığını karıştırmıyor bu işe. onun hareketleri nazik, o hiçbir zaman kabalık etmiyor çünkü resimdeki yaşlı adama nazik olacağı konusunda büyük bir söz verdi. ama jimin, o çerçevede artık babasıyla olan resmini değil, kendisiyle olan resminin asıldığının farkına, o güne kadar varamıyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yoongi Sözlerini Hep Tutar - YoonMin
FanficOnca sessizliğin arasında, fısıltıların kalbime ağır çöken bir çığlık gibi geldi.
