From Paris with Love

Κεφάλαιο 3

Γνωρίζω οτι τα μαλλιά μου είναι ανάκατα,όμως βγαίνω με αυτοπεποίθηση απο το πολυτελές ξενοδοχείο στο Παρίσι με τις γόβες μου στο χέρι. Στη ρεσεψιόν,ενημερώνω οτι υπάρχει ένα επισκέπτης στο δωμάτιό μου και να μη τον ενοχλήσουν,μέχρι εκείνος να αποχωρήσει. Έπειτα,φεύγω με όση αξιοπρέπεια μπορεί να έχει μια γυναίκα που μόλις βγαίνει απο ένα ξενοδοχείο μόνη,με έναν άντρα πίσω στο δωμάτιό της. Ο οχι-και-τόσο-διακρητικός Ed ή όπως αλλιώς τον λένε,είναι σφυχτά δεμένος στο κρεβάτι με μερικά κορδόνια απο τις νυχτερινές ρόμπες μου,και κοιμησμένος απο το καυτό,εξαντλητικό βράδυ που του χάρισα. Θα ήθελα πραγματικά να είμαι κρυμμένη και να τον παρακολουθήσω όταν ξυπνήσει και καταλάβει πόσο μαλάκας φέρθηκε το προηγούμενο βράδυ.

Είναι αρκετά αργά για να κυκλοφορήσω μόνη. Περπατώ ξυπόλυτη στα παγωμένα πλακόστρωτα πεζοδρόμια του φωτισμένου δρόμου. Συντροφιά μου έχω μερικά αδέσποτα κουταβάκια και κάποιους περαστικούς που με κοιτούν περίεργα,δε με ενδιαφέρει. Συνεχίζω να προχωράω ολομόναχη με το δέρμα μου να συναντάει τον δροσερό αέρα του νυχτερινού Παρισιού. Σταματάω σε ένα ολονύχτιο κατάστημα με ποτά,αγοράζω ένα καλό μπουκάλι σαμπάνια και ολοκληρώνω τον περίπατό μου,όταν φτάνω στον Πύργο του Άιφελ. Σκαρφαλώνοντας τα σκαλιά ξέρω οτι πρώτον είναι απαγορευμένη περιοχή για τους μή εργαζόμενους εδώ,και δεύτερον οτι θα λερωθεί το λευκό μου φόρεμα.

Το αποτέλεσμα όμως είναι ανταμειφτικό. Όλο το Παρίσι και ο Σικουάνας απλώνεται ακριβώς κάτω απο τα πόδια μου,με χιλιάδες φώτα να λαμπιρίζουν στο σκοτεινό ουρανό. Ανοίγω τη σαμπάνια και απολαμβάνω τον ουρανό και τα αστέρια. Πολύ προτιμότερο απο το να είμαι εγκλωβισμένη σε ένα κρεβάτι με το μαμόθρεφτο. Νυστάζω,αλλά αν με βρούν εδώ θα προβούν σε μήνυση,πράγμα εξεφτελιστικό. 

Πίσω στο δωμάτιο,ο εραστής της δεκάρας ροχαλίζει τόσο δυνατά,που τον ακούω απο την πόρτα. Έλεος! Δεν έχει κουνηθεί καθόλου,είναι στην ίδια θέση απο όταν έφυγα. Μπαίνω στον τουαλέτα χωρίς να αφήσω τα ίχνη μου πουθενά. Γεμίζω με νερό τη μπανιέρα και μπαίνω μέσα,ο ύπνος με παίρνει αμέσως.

"Σκατά... Ωχ,όχι. Σκατά! Παλιοπου... Γαμώτο!" οι πανικόβλητες σιγανές φωνές του με ξυπνούν. Βγαίνω αθόρυβα απο το ζεστό ακόμα αφρόλουτρο μου και τυλίγω ένα μπουρνούζι γύρω απο το σώμα μου. Η κλειδαρότρυπα βλέπει εκεί ακριβώς που πρέπει. Εκείνος,χωρίς κανένα στοιχείο πως να λυθεί,κουνιέται ασύστολα και σπασμωδικά πάνω στο κρεβάτι με μια έκφραση απογοήτευσης στο πρόσωπό του. Χαχανίζω αρκετά δυνατά ώστε να μπορεί να με ακούσει,όμως είναι αρκετά απορροφημένος με το σχέδιο της απόδρασής του. Σκατά,το κινητό του είναι κοντά. Χα! Είμαστε στη Γαλλία,δεν έχει κανένα να πάρει για να τον λύσει,απο όσο γνωρίζω. Το πιάνει και με σχετικη ευκολία πληκτρολογεί κάποια νούμερα.