Toen werd alles anders

Deel 5

Ik zat op Mats zijn bed met de computer voor mij. Ik had op alle mogelijke manieren hem proberen te bereiken maar zonder resultaat. Ik had ook al naar mensen van onze school gebeld om te vragen of ze hem hadden gezien maar niets. Hij was precies spoorloos verdwenen. Ik had besloten in zijn kamer te slapen, ik wist niet waarom maar ik voelde me er beter bij en ik wou Kristel niet alleen laten ze had mij nodig. Ik kroop onder de lakens maar kon maar niet slapen. Op de muur boven zijn bureau hing een kalender met enkele verjaardagen, activiteiten. Normaal gezien had hij morgen een voetbalwedstrijd, hij mist er nooit een. Ik zou daar eens kunnen gaan rondvragen of ze niets vreemd hadden opgemerkt.
Zijn bureau was heel netjes, er lagen enkel een paar mappen, een balpen en een pennenzak. Alles al klaar gelegd voor school. Rechts van de bureau op de muur hingen allemaal foto's. Van toen op schoolreis, een pretpark, of toen we van een grasheuvel tuimelden. Ik hoopte dat hij snel terug kwam en dat alles ok met hem was. Dat hij gewoon een rebelse streek had uitgehaald om iedereen is goed bang te maken ofzo.
Maar ergens had ik het gevoel dat dat helemaal niet de bedoeling was. Na een tijdje begonnen mijn ogen toe te vallen. Maar opeens hoorde ik een geluid. Iets dat heel hard op de grond was gevallen, een glas of vaas of iets anders. Dat was moeilijk te zeggen. Ik kroop vanonder de dekens vandaan en liep de trap af naar beneden. Kristel zat in een hoekje van de keuken met allemaal scherven rond zich heen. Ze had waarschijnlijk enkele borden laten vallen. Ik herkende ze aan hun blauwe randje. Ze had haar hoofd tussen haar knieën en ik hoorde een zacht gesnik. Ik ging naast haar zitten met mijn arm om haar heen.