Her Silent Screams

1- Her Silent Comebacks

Dai Jon

There were times that I hated what I am.  There were times that I wished to be an ordinary man.  Not this man who can hear everyone.  I am no superhero to help those who are in need,  and I don't like to become one. Many times have I heard thoughts asking for help,  thoughts telling how messed up their lives are,  how pitiful they could be. But I am no God to answer their beggings.  I am just a human,  with special characteristic.  Through these years,  nagawa kong balewalain ang mga hinaing na naririnig ko. Hindi ako nakikialam sa anumang mga sekretong pangyayari. But sometimes,  human as I am,  I pried to others'thinking thoughts to get to my advantage.

" D,  time to go, " naputol ang pagmumumuni ko nang bumukas ang pinto ng silid at bumungad ang kalahating katawan ni Jahleel.

" Susunod ako, " tugon ko. Tumango lang siya bilang sagot.

Jahleel is my only trusted man. He came from Belgium with me. Nong magpasya akong lumayo sa pamilya ko at talikuran ang nakaatang na responsibilidad sa akin ay wala siyang pag-aalinlangan sumama sa akin.  Napapadpad kami rito sa Pilipinas. I had several connections in the business world,  kaya naitatag ko ang university for my abode, ngunit sekretong pinapamahalaan ko ito.  I seek for my men secretly kaya walamg sinuman ang nakakakilala sa totoong may-ari ng university.

Tumayo ako at lumabas na ng silid.  This is my room in this dorm. Yes,  this university is a dorm school.  Ngunit hindi naman required na lahat ng estudyante ay kailangang manatili sa dorms. Some rich kids are living in their own houses. Most students who live in dorms are those who live from far away islands of the country, some are foreign students.

" Oh my Geee!!  Ang gwapo niya talaga!"
" Just one glance,  and you'll be mine. "
" He's so cool. "
" Goodness! "

Since I do not allow shouting and running, tanging mga isip lang nila ang naririnig ko. And all I hear everyday kapag naglalakad ako na may mga maraming estudyante ay puro ganyan. All I could do is don't give a damn.

" Stupid students! Tss! "

With that,  I instantly halted.  Narinig ko ang ilang pagsinghap ng mga babae. 

" Oh?  Nagpapapansin ba talaga to?  Huminto hinto pa. Daming arte talaga ng school na 'to, "

Kumunot ang noo ko at nilibot ang tingin. And there,  in front of me,  sa likod ng isang matangkad na babae,  nakita ko siya. She's also looking at me,  ngunit kakaiba ang pagkakatingin niya. Girls in this campus are looking at me with admiration,  but she's looking at me like I'm just a little useless thing. 

" What the heck is he looking at?  Don't tell me ibabalik niya ako sa seldang 'yon dahil nakatakas ako kahapon? "

" Oh my Goood!!  Is he staring at me?  Ito na ba?  Gusto niya ba ako? "

" You. Come with me, " puna ko sa babaeng iyon. 

Nagpatuloy ako sa paglalakad kahit rinig ko pa rin ang impit nilang tilian. Walang lingong nagpatuloy ako papuntang van sa garage ngunit bigla ring napahinto sa narinig. 

" Oh my God!  Magde-date ba tayo DJ?  I can't wait!  It's like a dream come true!"

Bumuga ako ng hangin and faced the woman at my back ranting so mindlessly. 

" Bakit ikaw ang nandito? Hindi ikaw ang pinapasunod ko?" mahina kong tugon,  enough for her to hear na nagpatigagal sa kanya. 

" Umalis ka na. " sabi ko nang hindi man lang siya natinag sa kinatatayuan niya. 

" B-but,  ako naman ang tiningnan mo kanina. "

" It's not you. Now go! " napipika kong saad. Dali-dali siyang tumalikod. I could see a glimpse of tear but I don not care.