Chapter 2 - Deadline

166 5 0
                                    

Pagkagising ko ng umaga .. hindi maganda ang pakiramdam ko .. but i can still manage myself ..

When i was walking down stairs bigla nalang akong nahilo. the next thing i knew.. nasa loob na ako ng ambulance .. i dont know what happens .. parang okay pa naman ako kanina .. 

"Raffy... are you awake? gising ka na ba? okay ka lang ba? ano ba naman kasing nangyari sayo anak ..? naku naman oh .. " < si Mommy .. 

I hate it .. i hate it when they are worrying about me .. about how i feel, about my situation .. i dont want them to worry .. it really hurts me .. wala akong sinisisi kung bakit ako naging ganito but life is so unfair .. 

Nakatulog padin ako habang nasa ambulance .. teka? AMBULANCE???????

WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!! i hate HOSPITALSSSSSSSSSSSSSSS!!!!!!!!

Ever in my life, ayoko talaga ng hospital ..kapag nakakakita ako ng hospital mas lalo lang pinapamukha ng hospital na may sakit ako .. 

*blink*blink*blink*

Nakita ko si Mommy kausap ang doctor ko .. hindi muna ako nagpahalata na gising na ako .. kasi alam ko, hindi nila itutuloy ang pag-uusapan nila about sa akin kapag nandito ako .. ever since naman, hindi nila ipinarinig sa akin kung ano ang mga sinasabi ng doctor about sa sakit ko ..

"doc, ano na po ang lagay ng anak ko?" < magiyak-iyak na tanong ni Mommy ..

"her heart condition is not good misis .. humina ang kanyang ejection pump.. may mga nakita ring mga weak spots sa pus-"

"diretsuhin niyo na po ako doc .." < pinutol ni Mommy ang explanation ng doctor .. ayaw kasi ni Mommy ng paligoy-ligoy na usapan .. gusto niya .. direct to the point ..

"ilang taon na po ba ang anak niyo?" < doctor

"18" < maiksing sagot ni Mommy ..

"im sorry to say .. pero ,,. baka hanggang 2 years nalang ang itatagal niya .."

"2 years nalang ang itatagal niya"

"2 years nalang ang itatagal niya"

"2 years nalang ang itatagal niya"

the thought keeps on repeating on my mind .. masakit .. narinig kong umiyak si Mommy at napaupo siya sa upuan sa side ng hospital bed ko .. hindi ko rin napigilang lumuha kahit nakapikit ako .. 

2 years .. 2 years nalang ang itatagal ko .. at mawawala na ako .. 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Author's Note : 

Sana naman po magustuhan niyo .. :)

Mission AccomplishedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon