my true story

dag 8 deel 1

ik word wakker met barstende koppijn ik ga recht op zitten en ik begin meteen met kuchen ik sta op en trek kleren aan ik pak ook een deken want man wat heb ik het koud ik loop naar beneden en pak een kommetje met yoghurt ik eet hem op en ik ga naar boven ik pak al mijn spullen voor school de bel gaat en ik loop naar beneden de deur van het lokaal is al open en iedereen is al binnen ik loop naar binnen en omdat ik achter in zit kijkt iedereen mij aan en iedereen die James een klein beetje mocht daar kreeg ik een vuile blik van terug ik durf nu al te wedden dat ik straks word ingesloten door hun ik weer klappen kan verwachten ik ga op mijn plek zitten en ik ga verder met het hoofdstuk ik moet een paar keer kuchen en mijn hooft pijn word erger. 'meneer mag ik een paracetamol halen ik heb enorme koppijn' 'dat noem je geen koppijn maar hoofdpijn, wat heb je gedaan eigenlijk gedaan?' 'ik ben van Brave af gevallen' 'wie is Brave?' 'een paard' 'oh oké je mag even een paracetamol halen maar kom meteen terug oké' 'ja doe ik dankjewel' ik sta op en loop naar de keuken toe want daar staat een medicijn kastje met paracetamols er in ik pak een glas en een paracetamol 'ik dacht al dat ik iemand hoorde' ik kijk op en zie de directrice staan 'oh hoi' 'wat doe je niet in het klas lokaal' 'ik had hoofdpijn dus ik wilde een paracetamol pakken' 'je moet daar eigen toestemming voor vragen en normaal is het kastje dicht' 'dit keer was hij open' 'zal van gisteren zijn over gisteren gesproken mag ik naar je wonden kijken' 'ja is goed' 'kom maar even zitten' ik ga zitten ze haalt de pleister van mijn hooft 'oh het is een best wel een gat misschien moet het gehecht of gelijmd worden' 'dat hoeft niet het is niet zo erg!' 'we zien wel ik ga ontsmetten en daarna plak ik er een nieuwe pleister op oké' ik knik ja 'dit kan prikken' au denk ik 'deed het zeer?' 'beetje' ' ze haalt het verband van mijn pols af we moeten hem even koelen hij is blauw ze doet het verband er weer om heen hier ik pak er een icepack ze loopt terug de keuken in en ze komt even later terug met een ijs zak 'hier houd dit er op wat is er gisteren gebeurt na dat je weg rende' 'ik ging naar het meer ik was boos ik trapte en schopte zo hard tegen de boom dat mijn konkels open lagen toen ging ik de paarden ik dacht even rijden dat kan geen kwaad dus ik ga rijden' 'op wie?' 'Brave' 'ga verder' ' ik ging steeds harder rijden en toe ineens sloeg de bliksem voor mij in Brave schrok ik viel van hem af ik kon gerust op staan maar ik dacht heel even liggen kan geen kwaad dus ik sluit heel even mijn ogen en toen ik mijn ogen opende stond Jasper voor mij hij tilde mij op naar hier en van af daar weet je het' 'oké' 'mag ik gaan' 'ja ga maar' 'ik loop naar de klas 'waar was jij' vraagt de leraar zodra ik binnen kom 'ik kwam de directrice tegen en ze wilden weten wat er was gebeurt en ze verschoonde het verband' 'ik vraag het straks na maar als het niet waar is kom ik bij je terug ga nu maar zitten ik loop naar mijn plek en ga verder met het waar ik gebleven was na nog geen 10 minuten gaat de bel ik sta op en loop als eerste het lokaal uit en loop naar mijn kluisje en pak mijn frans boeken en ik loop naar frans als ik eenmaal naar binnen mag. Ga ik zitten achter in de klas ik open mijn boeken en begin na een een half uur vind ik dat ik genoeg heb gedaan ik scheur een blaadje uit mijn schrift en begin met teken van Brave en mij samen na een half uur ben ik klaar

de bel gaat en ik ruim mijn spullen op en stop ze in mijn tas ik loop als laatste uit het klas lokaal naar mijn kluisje toe ik wil mijn boeken wisselen maar ik had dit al kunnen verwachten het groepje van James staat achter mijn 'het komt door jou dat James is geschorst voor 2 dagen' 'hoezo dat hijn mij met is een mes bedrijgd daar kan ik toch niks aan doen dus hoezo is dit mijn schuld ik bedoel ik heb niks gedaan' 'dat heb je wel sinds dat jij hier bent gaat alles mis eerwst ging het hier perfect maar nu' ze geeft een sein aan een jongen en voor ik het weet heb ik een stomp in mijn maag en een op mijn gezicht ik voel dat mijn lip bloed 'blijf van me af' 'ach meisje toch wat heb je toch een mooie tekening gemaakt alleen spijtig dat het binnenkorrt vlees is' 'WAT WAAR HEB JE HET OVER' 'kijk maar eens naar buiten ik wring me los uit de houd greep en ik loop naar het raam en zie inderdaad een busje staan met een paarden trailer er aan hangen ik ren zo snel mogelijk naar de deur en ja hoor ze staan er weer zonder na te denken ren ik op ze af maar ze krijgen me te pakken 'laat me los nu! ik moet gaan' 'jij gaat nergens heen' zegt Isabella ik begin te huilen 'laat me gaan' ik doe net alsof ik niet meer wil dus ze laten me los en precies op dat moment duw ik hun aan de kant en ren als snel als mogelijk naar de stallen wat nog al een stuk is dus na een 2 minuut ben ik er ik ren de stallen in Brave word net uit zij stal gehaald 'stop!' ik loop naar brave toe en pak zijn teugels vast 'Brooke laat die teugels onmiddellijk los Brave gaat weg' zegt de directrice 'waarom hij heeft niks fout gedaan' 'hij is gestijgerd met jou er op weet je hoe slecht dit had kunnen aflopen' 'ja en dat is toch niet gebeurt en bovendien ik heb Brave laten steigeren' 'oh ja' 'ja ik ging met hem rijden in de storm en ik en Brave schrokken van de een bliksem die voor ons in sloeg ik trok aan de teugels en daarom steigerde hij ik liet hem buiten rijden het is niet zijn schuld alsjeblieft laat hem staan ik doe alles echt alles' 'alles?' 'ja alles' zet hem maar terug in de stal sorry heren hier heb je 50 euro voor de moeite' de directrice geeft 50 euro en mannen ik word even licht in mijn hooft en ik zoek evenwicht bij de muur 'Brooke gaat het wel wat heb je met je lip gedaan' 'niks laat maar' 'voel je wel goed?' 'ja stop met al die vragen ik word er moe van' 'nou dat ga je toch wel vaker krijgen' 'hoezo?' zeg ik ik word weer licht in mijn hooft ik probeer het te verbergen 'nou ik ga niet wachten op die tekeningen van jou je wilt Brave houden oké maar dan ga je praten over wat er vroeger is gebeurt elke dag met een psycholoog' 'WAT! at was niet de afspraak' zeg ik terwijl ik sneller begin te ademen 'oh nee volgens mij zei je ik doe alles voor Brave' 'ma maa' probeer ik uit te spreken maar ik word weer licht in mijn hooft mijn ademhaling versnelt ik zoek hou vast aan de muur 'brooke stel je net zo aan' hoor ik al wat verder weg ik zak door mijn knieën en niet veel later lig ik op de grond ik hoor nog van alles op de achter grond maar niet meer scherp ik word op getild ik open met veel moeite mijn ogen ik zie een ambulance ik sluit mijn ogen weer en als ik mijn ogen weer langzaam open zie ik dat ik op een witte kamer lig in een bed ik denk dat ik weer in het ziekenhuis lig alweer augh mijn hooft ik ga met mijn hand naar wat zit er om mijn hooft het voelt als verband om mijn vinger zit ook iets ik probeer me te focussen op mijn vinger maar het gaat moeilijk maar het lukt er zit een kastje om heen ik hoor ook veel gepiep ik kijk om me heen en ik zie een monitor met mijn hartslag en ademhaling jeejtje dit keer is het wel sirieus denk ik ik draag gelukkig nog wel mijn kleren inplaats van zo'n zak van het zieken huis probeer overheind te komen mijn hooft bonkt ik gooi mijn deken van me af en ik ga rechtop zitten met mijn benen buiten bed ik wil op staan maar dat kastje om mijn vinger houd me tegen ik trek het er van af ik sta op maar word duizelig en val op de grond de dokters komen binnen rennen 'gaat het brookelynn?' 'brooke' zeg ik 'wat is er gebeurt' ' i ik heb hooft pijn' zeg ik brak 'ik haal wel een paracetamol' zeg de zuster ze loopt weg ik word terug in bed getilt door de dokters ze willen dat kastje weer terug op mijn vingers zetten ik trek mijn hand weg 'nee' 'brookelynn het moet voor je veiligheid' 'het is brooke en ik ben oké ik heb alleen een beetje hooftpijn' 'oké brooke ik snap dat je denkt dat je oké bent maar die hooft pijn komt door een hersenschudding en je kwam binnen met ademhalings problemen dus we houden je graag even aan de monitor voor controle' 'ja kan maar ik ben oké nu kijk ik adem normaal, dus ik hoef er helemaal niet aan' 'maar het' 'niks te maaren ik wil niet aan dat stomme ding' de zuster komt de kamer terug binnen lopen met een paracetamol 'wat is hier aan de hand?' 'ze wil niet aan de monitor' 'maar waarom niet brooke?' 'gaat je niks aan' 'nou eigenlijk wel kijk ik ben nog maar een student ik moet nog slagen dus als ik zelf geen tiener meisje aan de monitor kan krijgen betekent het dat ik zak en als ik zak moet ik straks achter een vuilnis wagen aan en dat allemaal door jou dus vertel me wat er mis is en ik probeer je te helpen' zegt ze 'niet waar iedereen bij is' zeg ik 'oké zouden jullie even weg willen gaan het is maar voor heel even' de doktoren lopen weg 'nou vertel maar waarom wil je niet aan een monitor?' 'o om omdat' zeg ik stoterend 'rustig aan ga niet hyperventileren adem in adem uit volg mij maar' ik adem rustig op haar tempo mee 'goedzo denk je dat je verder kunt vertellen' 'i ik houd geeoon niet van vast zitten ik ben altijd vrij geweest maar nu zit ik vast in dit stomme zieken huis aan een stom apparaat dat wil ik niet oké maar dat begrijp je toch niet' 'nou dat denk ik wel als kind heb ik kanker gehad ik kon eerst alles en toen ineens niet meer ik vond dit ook heel stom maar het mooie is als je dan weer beter bent en je weer weg van dit ding mag ben je zo blij want vroeger keek ik altijd uit naar die momenten als ik eindelijk weer naar huis mag dus als je nu aan dit ding gaat is de kans dat je snel naar huis gaat veel groter' ik steek mijn vinger uit en ze zet het kastje er weer omheen en ze zet de apparaten weer aan 'hier een paracetamol dan word de hooftpijn minder' ik neem de paracetamol in 'als je gaat slapen ia de hooftpijn een heel stuk minder' 'dankje wel' ik ga opmijn zij liggen en ik val in slaap

tnx voor het lezen deel 2 komt zo online pls like comment en deel dit verhaal🦄