my true story

dag 7 deel 2

ik ben klaar met eten en wil naar boven lopen en dan zegt iemand 'Brooke' ik kijk om en zie dat het de meneer van buitendienst is 'wat is er moet ik nog langs komen bij de directrice ofzo' 'ook maar ik wilde je ook even apart spreken' 'waar over?' 'omdat je naar de paarden ging dacht ik misschien wil je wel leren rijden' 'ik eh weet het niet ik kon het vroeger maar er is iets gebeurt en nu ben ik bang dat dat nog een keer gebeurt' 'snap ik we kunnen het gewoon rustig aan doen' 'weet ik' 'ga je mee naar de directrice'ik knik en loop naar het kantoor als we bijna naar binnen gaan hoor 'die psychopaat moet wel vaak naar de directrice' ik hoor gegrinnik ik draai me om en wil op isabella af stormen maar ik word tegen gehouden 'hé rustig' 'ik ben geen psychopaat!' roep ik ik ga het kantoor in van de directrice en ga boos op een stoel zitten de directrice begint ' brooke ik weet dat je niet over vroeger wilt praten  maar er voor weg rennen helpt ook niet dus we hebben  psycholoog in gehuurt en die komt elke dag om een gesprek met je te hebben om er voor te zorgen dat je verwerkt wat er vroeger is gebeurd ook omdat we niet willen dat we je weer niet gevonden kunnen krijgen hebben we deze armband die draag je zodat wij weten waar je bent' 'WAT!!! DAT MEEN JE NIET IK BEN GEEN KIND VAN 4 DAT WEG LOOPT' 'kalmeer brooke  we doen dit alleen zodat je niks over komt' 'ik kan heus wel voor me zelf zorgen hoor ik ben baby ik vind dit zo oneerlijk  waarom moet de rest dit niet'  zeg ik terwijl ik wijs naar de armband  en zonder dat ik het door heb doen ze de armband om ik probeer heb af te krijgen maar het lukt niet 'WAAROM HEB JE DAT GEDAAN DAT MAG HELEMAAL NIET, GEEF ME EEN SCHAAR  NU. NU!' 'brooke je mag geen schaar' ik duw de directrice aan de kant en pak een schaar van haar bureau en knip de armband af 'IK VERTROUWDE JULLIE! maar nu niet meer!' ik wil het lokaal uit lopen  maar de meneer  van buiten dienst laat me er niet langs hij pakt me vast en wil me terug op de stoel zetten  maar ik klem mijn arm om zijn nek en geef hem een knietje in zijn  buik en ik trap hem ook nog in zijn edelen delen  en loop daar na de deur uit en zeg 'als je me achter na komt ben ik weg'  ik ren uit het internaat  en ga bij het water zitten hoe konden ze  ik blijf toch gewoon op het terrein  en als ik weg loop wordt ik toch wel weer gevonden  door de politie ik haat hun  ik vertrouwde ze en nu laten zelfs hun mij vallen de enigste waar ik een klein beetje vertrouwen in heb is Jasper  ik hoor gekraak achter me  en ja hoor daar is Jasper als je het over de duivel hebt 'hey alles oké' 'kan beter' 'hoezo' 'er zijn weer 2 mensen die ik niet meer vertrouw' 'ben ik er een van' 'nee de directrice en de meneer van buitendienst' 'oh gelukkig anders had ik dit voor niks gekocht' hij haalt een kettinkje uit  zijn broek zak 'waarom die dan' 'als teken voor vriendschap en vertrouwen  krijg je dit'  'waarom?' ik vind het een beetje vaag 'ik mag jou helpen met vroeger te verwerken en omdat ik dat mag  geef ik jou dit' ' oké maar wel op mijn tijd dus niks haasten'  ' deal' hij doet het kettinkje bij mij om  ik kijk naar het kettinkje 'hij is mooi' zeg ik we kijken naar het water 'brooke?' zegt hij twijfelend  ik kijk hem aan 'wat  weet je nog van vroeger voor alles slecht werd zeg maar mooie herineringen' 'ik hield er van paardrijden en elke keer als ik jarig was werd ik wakker gemaakt terwijl mijn vader en moeder  happy birtday zongen en en in tussen mocht ik kaarsje uit blazen en een wens doen  ik mocht ontbijten op mijn bed en daarna  verjaardags kleren aan  en dan gingen papa mama en ik een rondje rijden bij de zee maar' ik stop even maar op mijn 6e verjaardag ging het mis  ik stak een weg over mijn moeder kwam na me er kwam een auto aan rijden die zag mijn moeder niet  het paard stijgerde mijn moeder viel en werd aangereden  eenmaal in het ziekenhuis  is mama hersen dood verklaard en is de stekker er uit getrokken'  ik begin te huilen  Jasper heeft aandachtig zitten luisteren en  knuffelt me nu 'wil je het tekenen?' 'je leest mijn gedachten' we staan op en lopen naar  binnen  de directrice grijpt mijn hand vast en ik trek in een keer mijn hand los en wijs naar haar 'blijf van me af' 'brooke je hebt hulp nodig' ik hoef jou hulp of die van een ander niet' zeg ik terwijl in naar boven ren  ik ren naar mijn kamer  en ga zitten tekenen  hoe ik mijn mama en de auto zie  na dat ik klaar ben kijk naar Jasper en Jasper zegt voorzichtig mag ik hem zien'  ik geef hem aan Jasper