my true story

dag 8 deel 2

ik hoor gestommel om mij heen  ik open mijn ogen en de stagier  staat voor me  ze schijft wat gegevens op 'en ben ik oké'  'ja ja alles ziet er oké uit heb je honger' 'ja eigenlijk wel maar kan iets anders krijgen dan kots' ze moet lachen 'ik zal kijken'  ik geef een klein glimlachje de stagier loop uit mijn kamer.ik ga rustig omhoog zitten en ga dan rustig naar het uit einde van mijn bed waar mijn zo een kaart hangt waar je gegevens opstaan enzo  ik bekijk de gegevens er staat niet veel alleen licht hersenschuddig licht gekneusdepols evt ademhalingsproblemen 'brooke wat doe jij nou je moet nog in bed blijven liggen  vanwege je hersen schudding' 'argh  goed dan' ik ga weer terug liggen hier ik heb een tosti en een smoothie is dat genoeg 'veel beter dan wat ik de vorige keer kreeg' 'heb je hier al ooit eerder gelegen' 'ja heel vaak' 'mag ik vragen voor wat' 'ja hoor een keer voor anorexia maar dat had ik helemaal niet heel vaak omdat ik gevochten had  om te kijken of ik geen langere schade had en ook toen mijn ouders'  ik stop met praten  'wat is er met je ouders ald ik mag vragen?' 'ze zijn hier allebei getorven  mijn vader toen hij werd neergeschoten en mijn moeder toen ze is aan gereden na dat haar paard steigerde door een auto' 'oh dat spijt me' 'geeft niks jij kon er niks aan doen' 'nee maar jij ook niet' 'ja wel' 'hoezo dat dan' 'al ik als 2e was over gestoken  maar ik had neer geschoten moeten worden en ja ik weet dat je nu gaat zeggen dat is niet waar maar ik heb hun moordenaars 2 keer laten ontsnappen' 'brooke ik weet niet hoe oud je was' '8 en 12' 'op je 12e ren je niet een moordenaar achterna  met een pistool 'maar ik had het wel moeten doen' 'hé je kunt er niks meer aan doen het is zo gegaan maar als allebei je ouders zijn overleden waar leef je dan nu  na alle pleeg gezinnen gehad te hebben leef ik nu in een internaat' 'hoe krijg je dat voor elkaar' 'sinds mijn 12 leefde ik grootste deel op straat ik vocht veel en ik heb bij de politie gezeten dus na een tijdje wilde niemand mij meer  omdat ik mensen het zieken huis in kreeg mijn laatste pleeg gezin was wel leuk ze hadden een oudere zoon  ik was er al 2 maanden het was op een avond de zoon kwam om te zeggen dat het eten klaar was hij kwam in een  gevecht hij verloor ik merkte het pas laat op dus ik pakte de gene aan die hem in elkaar sloegen  toen ik eenmaal bij hem was het te laat' ik begin te huilen 'de politie dacht dat ik het had gedaan en toen werd ik uit het pleeggezin gegooit  in het internaat en dit is mijn laatste kans na dit moet ik naar een inrichting  met criminelen enzo' 'maar dat is toch niet eerlijk' 'weet ik het is mijn woord tegen de politie' 'eet maar je eten ik kom straks wel terug' 'ehm bezoek uren zijn wanneer'  '08:00 tot 09:00 en 12:00 tot13:00 en 19:00 tot 20:00''ik hoef even geen bezoek dus als er iemand komt zeg dan dat ik geen bezoek wil' ze knikt  ja en loopt  mijn kamer uit ik heb niet voor niks gezegd dat ik geen bezoek wil want als ik dat wel zou krijgen zou de directrice langs komen en weer moeilijke vragen stellen en daar heb ik even geen zin in. Ik ga met mijn voeten buiten het bed zitten  ik wacht even en stap dan helemaal uit bed  ik trek sloffen aan die naast mijn bed liggen ik wil naar buiten lopen maar ik zit vast aan een monitor op een afstandsbediening zie ik een  hulp knopje ik druk er op en niet veel later komt er een arts binnen 'wat kan ik voor je doen?' vraagt hij 'heb je papier en een pen of potlood want ik verveel me' 'eh ja die hebben we je kan anders ook naar de speelruimte waar nog meer kinderen zijn  dan heb je nog iets gezien' 'ik kan niet van dit ding af' 'waarom lig je hier aan' 'ik kwam binnen met ademhalingsproblemen dus toen moest ik hier aan' 'ik kan wel iets regelen hij legt me aan een andere monitor  waardoor ik kan gaan lopen door het ziekenhuis. ik sta op en loop de dokter achter na  naar de speelruimte ik kom binnen en zie dat ik de oudste ben  er zijn allemaal kleine kinderen  een paar ook aan een infuus anderen niet sommige kaal anderen niet ik ga zitten aan een tafel en pak papier en een potlood en begin te tekenen van mijn vader moeder en ik samen met de paarden vlak voor dat het gebeurde hadden we een foto laten maken ik heb de foto nog wel ergens maar ik weer niet precies waar ik denk  op het internaat ik ben klaar en er staat een klein meisje naast me en zegt 'hoi' 'hoi' zeg ik terug 'wat ben je aan het doen?' vraagt ze 'tekenen'  zeg ik 'mag ik het zien' 'ja hoor' ik laat haar de foto zien 'wow jij kan goed tekenen' 'kun je ook mijn haar doen' 'eh ja wat wil je' 'een vlecht kun je dat' 'ja hoor ga maar zitten' ze gaat voor me zitten  en ik begin in te vlechten 'ben je hier al lang' vraagt het meisje 'nee pas een dag jij?' 'al 2 weken wat heb je?' vraagt het meisje 'ik ben flauwgevallen dus nu kijken ze wat het is' 'oh oké ik astma  dus ik moet hier af en toe heen' 'vind je het wel leuk hier' 'ja ik heb zelfs school' 'vind je school leuk' 'ja heeel erg leuk want ik mag kleuren  spelletjes spelen en af en toe in de knuffel hoek' 'oh en heb je een lieveling knuffel?' 'ja het paard die is super zacht en heel erg lief' 'is een paard ook jou lievelingsdier' 'ja ik heb al een keer op een paard mogen zitten als verjaardagscadeau' 'oh en vond je dat leuk' 'ja ik wil nog een keer maar dit  kan nu niet' 'zal ik een paard voor jou tekenen?' 'wil je dat doen' 'ja' ik pak een potlood en papier en begin met schetsen  het meisje  kijkt mij de hele tijd aan 'klaar wat is je naam dan zet ik die er bij' 'Tessa'  voor Tessa liefs Brooke' heet jij brooke?' 'ja' ik grijp naar mijn hooft ik kreeg in een een pijn scheut door mijn hooft  met  gevolg van hooftpijn 'gaat het' 'ja mij altijd' 'Tessa je familie is er' 'papa mama'  ze rent op ze af en ze knuffelen ze heeft nog een broertje en een oudere broer en zus  zo te zien 'kijk heb ik gekregen van dat meisje daar' ze wijst naar mij ik zwaai naar Tessa 'hoi ik ben Eva de moeder van Tessa' 'hoi ik ben Brooklyn maar noem me maar Brooke' 'heb jij die tekening getekend' 'ja' 'je kunt echt goed tekenen' 'dankje' 'zijn jou ouders hier ook' 'nee ik woon in een internaat omdat mijn ouders zijn overleden' 'oh dat spijt me' 'geeft niet dat is al 3 en 7 jaar geleden' 'hoe oud ben je dan' '15' 'woon je al lang in het internaat?' 'nee bijna 2 weken misschien' 'waar heb je dan al die andere jaren gewoond? sorry als ik te veel vragen stel' 'geeft niet hoor  ik heb al die anderen jaren in pleeg gezinnen gewoond' 'oh echt wij zijn pleeg ouders we waren ook eerst hun pleegouders maar na een tijdje hebben we besloten om ze te adopteren' 'alle 4?' 'ja wel apart de 2 oudste zijn tweeling en de jongste zijn tweeling' 'mooi  is het niet moeilijk om een ziek kind te hebben' 'ja soms maar daar kijken we niet naar mijn man en kunnen zelf geen kinderen krijgen dus vonden we dat we kinderen moesten helpen waarvan de ouders niet meer konden zorgen voor hun en het maakt ons niet uit wat voor achtergrond of wat ze hebben gewoon helpen' 'klinkt mooi' 'waarom lig jij hier? als ik mag vragen' 'dat mag wel ik lig hier pas sinds vandaag ik ben flauwgevallen en heb een hersenschudding en volgens hun heb ik ook ademhalingsproblemen maar ik vind van niet' 'moet je nog lang blijven geen idee als het goed blijft gaan niet anders wel' 'heb je al vaker in het ziekenhuis gelegen?' 'ja' 'mag ik vragen waarvoor' 'anorexia dat ik niet heb en heel veel controles' 'van wat' 'blauwen plekken of er geen langere schade is of iet gebroken was' 'ben je mishandeld?' 'ja ook maar daar niet van laten we het er ophouden dat ik veel heb gevochten en dat dit wel eens uit de hand liep' 'mama zullen we gaan eten' zegt Tessa 'heb je honger' 'ja' 'ik moet gaan leuk je gesproken te  hebben' 'ja fijn gesprek' iets in mij hoopte dat ze me wilden als pleegkind maar ik heb het mis 'brooke we moeten nog wat testjes doen kom je' 'ja' ik sta op en pak de paal weer vast en loop naar de deur  ik zie de familie van Tessa zitten heel gezellig met eten aan het praten over van alles er word gelachen  ik loop door waarom dacht ik ook dat het kon lukken ik loop naar mijn kamer en a zitten op mijn bed en de zuster komt binnen 'ik moet nog een paar vragen stellen en we gaan dadelijk nog een paar ademhalingstesten doen en op basis of die ons geven wat we willen zoeken weten we of we nog meer testen moeten doen' 'oké begin maar met de vragen' 'je naam' 'Brooke Peters' 'leeftijd?' '15' 'weet je gewicht uit je hooft?' 'nee' 'oké dan gaan we dat zo nog wegen  weet je wel je lengte' '175' heb je in 24 uur nog medicijnen gebruikt voor dat je in het ziekenhuis kwam ja paracetamol' 'dus je hebt geen vaste medicijnen' 'nee' 'kun je nog herineren wat er gebeurt is 'eh ja waar wil beginnen hoe ik aan de hersenschudding kom of waarom ik flauwviel' 'doe maar eerst de hersenschudding  want ik neem aan dat het flauwvallen er na nog komt' 'ik zit dan op het internaat daar hebben ze paarden en ik kan nog paard rijden van vroeger ik zat op het paard wat bij niemand tam is en trap behalve bij mij ik weet het dit klinkt heel cliché maar het is zo  en toen is er op het internaat iets gebeurd waar ik niet over wil praten en toen ben ik op het paard gaan rijden het begon te regenen en daarna te onweren maar ik moest even al mijn woede er uit dus ik bleef door rijden maar toen sloeg de bliksem vlak voor ons in en ik en het paard schrokken  ik trok aan de teugels waardoor hij steigerde  ik viel' 'weet je nog hoe je viel' 'ja op mijn pols maar zie zakte door waardoor mijn hooft een harde smakkerd kreeg van  ik dacht heel even blijven liggen  maar toen ik mijn ogen opende werd ik opgetild naar binnen  mijn wonden zijn behandeld en ben ik gaan slapen toen had ik gewoon les  ik werd in elkaar geslagen door een groepje losers toen hoorde ik dat Brave het paard paarden vlees zou worden   toen ben ik naar de stallen gerend en ze hadden gelijk ik zei dat ik alles zou doen als Brave mocht blijven daar stemde de directrice mee in maar toen zei ze dat ik over mijn verleden moest vertellen tegen een psycholoog maar ik kan dat niet  ik teken liever wat praten lukt niet maar ik moest van haar praten toen werd ik duizelig maar ik bleef overeind toen begon ik zwaarder te ademen  en werd ik weer duizelig  en toen ben  ik volgens mij gevallen' 'oké wil je een psycholoog van het ziekenhuis' 'nee ik haat het zieken huis en ik wil er niet overpraten' 'dat hoeft niet we hebben ook psychologen die andere manieren gebruiken zoals tekenen ofzo' 'nee dat wil ik niet' 'je moet' 'ik moet niks'ik kuch even en mijn ademhaling versneld 'ga weg' 'brooke volg mijn ademhaling in uit' 'ga weg zei ik' 'blijf uit mijn buurt ga' 'nee' 'ik zei ga' 'als je mijn ademhaling nu niet gaat volgen moet je hier nog langer zijn en moet je aan een ademhaling dat krijg je een buisje in je neus of erger zo ik je keel aar door je niks meer kan doen' 'i  i ik kan n iet' 'rustig' het word wazig voor mijn ogen  en blijf snel ademen 'i ik' en ik val weg ik hoor ver weg 'help iemand kan iemand mij helpen' 'maar ik val dan ver weg

bedankt voor het lezen  pls like deel en comment 🦄