~O Kazanmalı~

32 2 0
                                    

Buraya geldiğimde 17 yaşındaydım. neden buraya getirildiğim hakkında tek fikrim var. SİYAH. sadece Siyah.

Benim adım Mason Miller. Irkımın adını bile bilmiyorum zaten öğrenmek istemiyorum asla da araştırmam.araştıramadığım için değil ırkımdan nefret ettiğimden. kırmızı değil siyah olduğumdan. normal değil farklı olduğumdan. Irkımın özel güçleri var. kırmızı güçler. adını bile bilmediğim. Bunların adını okullarda öğretiyorlar. ancak okula bile gitmedim.hep insanlara imrendim. çünkü ben normal değilim artık kabullendim. babam da farketti, ya da farketmişti. farklıların alındığını biliyordu.asla sosyal hayata katılmama izin vermedi. okula gitmeme, dışarıda oynamama hatta ve hatta internette dolaşmama bile. farklıydım çünkü. kırmızı değil siyahtım. ve tüm bilgileri de biliyor olarak doğdum. insanların olduğunu da bu yüzden biliyordum ancak kimseyi kendime inandıramadım. fırsatım olmuyordu. babam beni engelliyordu. ancak boşunaydı. kaçınılmazı geciktiriyordu. işte burdayım, beni götürüyorlar. annemin ağlama seslerini duyabiliyorum. babamın bana baktığını hissedebiliyorum. ama bakamıyorum. ne kadar istesemde vücudumun en küçük noktasına kadar her yer engelliyor beni. Sadece bir cümle çıkıyor azımdan.

"Özür dilerim ailem, Farklı olduğum için."

Ve beni götürüp bir hücreye kapatıyorlar.sadece tek duvar var etraf simsiyah ya da güçlerimi ortaya çıkaracak bir gaz verip etrafımı sinsiyah görüyorum. hareket etmiyorum. ancak güçlerimi kontrol edemediğim için amcamın da ölümüne sebep oldum. Güçlerim çok kötü diye düşünüyorum. ve çok inatçılar. ortaya bir gazla çıkabileceklerini düşünmüyorum.çıkamazlar da. bir gaz yeterli değil. bu düşüncelerden sıyrılıp duvara bakıyorum. duvar boyunu kaplayan bir ekran var tek yazan şey ise;

"O Kazanmalı"

Ve uyumak istiyorum. hayır uyumamalıyım. Amcam da böyle öldü.

Uyuyunca güçlerim ortaya çıkıyor. yani siyah oda dışındaki yerde. gerçek dünyada.bir süre bekliyorum genelde siyah oda olayı saatler sürer bu sefer sadece bir dakika sürüyor etrafta spot ışıklar yanmaya başlıyor ve ayılıyorum. işte tekrar bu hücredeyim.bir yatak ve bir duvar boyu bir televizyon ve yazan şey ise;

"O Kazanmalı"

Biraz kestirmek için yatıyorum.

Yine aynı rüya. Tam 17 yıldır sadece tek bir rüya. yine siyah.simsay bir yerdeyim tek beyaz olan şeyler ben ve karşımdaki nokta. ne olduğunu hem biliyorum hem de bilmiyorum.yanına gitmiyorum sadece bakıyorum, bakıyorum ve bakıyorum.

Ne o ne de ben hareket ediyorum sadece bakıyorum.

Ve uyanıyorum hücrenin duvarı yerine camlar var üç kişi görebiliyorum, onlar da benim farklı olanlar. neden farklıları topluyorlar sadece iki kişiyle konuşabiliyorum.Sindel ve Stiles kardeş olduklarını ve normal olduklarını öğrenebildim. onlar normal ise neden onları getirdiler farklı olan benim onlar neden burada.onlar suçlu değiller neden benim yüzümden onlar zarar görüyorlar.bu düşüncelerimden kapı açılma sesiyle sıyrılıyorum. sindel, stiles ve ben odadan çıkıp geniş bir hole çıkıyoruz. Karşımızdan gelen adam gıcık olan bir sesle;

"Tebrikler Mason onları seçtin, eğiticilerin belli oldu"

Dark Sun: RisingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin