Masum Mafya //Park Jimin

„Pislik herif!"

Hatırlatma:
Jimin: Üzgünüm Hyun mi .....

Hyun-mi: nolur yapma nolur!!!!!
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
Devam:
Ben karşısında öylece yalvarır ken onu hiç ilgilendirmiyordu benim ağlamam yada bağırmam
Bıçayın tenime değmesi ile canımın delicesine yanmaya başlaması bir olmuştu
Kanın bacağımdan nasıl aktığını hissedebiliyordum
Hayır artık kesinlikle bağırmıyordum ,artık gerçekten çığırmaktam boğazım yırtılıcakmış gibi hissediyordum boynumdaki damarların nasıl dışarıya çıktığını hissedebliyordum
Jimin birkaç çizik daha attıktan sonra saçlarımı okşayıp gitmişti
Ben hala ağlıyordum dinmiyordu acısı bacaklarım kan ile dolmuştu
Neden ben...,beden biz
Aklımdan çıkmayan bir soru vardı,
acaba ailem napıyor

Baba'nın ağzından
Telefonuma gelen mesaj ile hemen Telefonumun ekranına kilitlendim

Merhaba Jung-soo (babanın ismi)
Kızın nerde diye hiç düşündün mü ,merak ettin mi napıyor diye
Kızın benim yanımda bana zorluk çıkaracağını sanıyordum ama o ise her istediğimi yapıyordu, ne istemiş olabileceğimi de sen düşün artık
Ha bide bu arada polise filan haber verecek olursan eğer Hyun mi anında ölür anladın mı beni
Park Jimin

Hayır benim kızım böyle birşey yapıyor olamaz ,benim kızım böyle birşey yapmaz yapamaz
Yazıklar olsun sana Hyun-mi ben sana böyle mi öğretmiştim
Hyun-mi 'yi kurtarmaya çalışmayacaktım zaten o 'da halinden memnun orada şu an üzüliyim 'mi sinirleniyim'mi anlamadım
Artkık diyecek birşey bulamıyordum....:(

Park Jimin 'in ağzından
Artık babası da Hyun-mi yi kurtaracağını sanmıyorum artık Hyun-mi hep bende
Onu eskiden hep uzaktan izlerdim ama şimdi para onu daha yakından görmemi sağlamıştı ona zarar vermek hoşuma gitmiyordu ,daha çok canımı yakıyordu ama benim çektiğim acılarının birazını olsun onunda çekmesini istedim
Tek fark...ben kendi kalbime acı çektiriyordum onu uzaktan izlemekle onun ise hiçbir şeyden haberi yoktu

Hyun-mi 'nin ağzından
Artık yavaş yavaş diniyurdu acıdı ve sakinleşiyordum, yüzünü bile görmek istemiyordum o pislik herif'i (tövbe😂)
Düşüncelerimden çıkmamı sağlayan yine o sinir bozucu kapı gıcırdısı oldu
Bilin bakalım kim geldi evet Park Jimin  elinde bir tepsi bana doğru yaklaşıyordu , sanırım yine çorba getirdi
Tepsinin içinde bildiğim gibi çorba vardı artık açlıktan ölebilirdim ama yinede yemicektim

Jimin: bak sana çorba getirdim açsındır geldin geleli hiçbirşey yemedin hadi ye şunu

Hyun -mi: sağol ya cidden çok düşüncelisin istemez git başımdan

Jimin: hadi ama içinde zehir yok ya hadi ye şunu

Hyun mi: yemicem dedim git şimdi başımdan

Jimin: iyi maden öyle istiyorsun

Tam kalktı gidecek diyorken geldi benim hizama diz çöktü yine
Korkmuyor değildim hatta çok korkuyordum
Bir an gelip dibimde bitmesiyle gözlerim fal taşı gibi açılmıştı
Yüzlerimiz çok yakındı ,çok fazla yakındı
Hatta nerdeyse dudaklarımız birbirine değecekti
Anlamıyorum neden ama kalbim bir an hızla atmaya başladı

Jimin :yicekmisin yoksa zornan mı yedireyim

Hyun-mi: önce sen bir kaşık al sonra ben yerim

Jimin : tamam anlaştık

Dedi ve yüzümden ayrıldı bir dolu kaşık götürdü ağzına
Tamam şimdi yiyebilirdim
Ellerim bağlı olduğu için mecburen o yedirmişti , yedirirken bile çok yakındık ve bu durum beni birazcık rahatsız ediyordu
Ve yine , kalbim yine çok hızlı ve sesli bir şekilde atmaya başladı
Umarım duymaz....
Neden bukadar heycanlanıyordum ki
Çorbamı yedikten sonra peçeteyle ağzımı silmişti ve yine saçlarımı okşayıp gitdi ama busefer farklıydı
Gözlerime bakıyordu gözleri parlıyordu
Bilemiyorum nasıl anlatacağımı çok farklı bakmıştı bana
Çok kafaya takmayıp kafamı sağdaki küçük çama çevirdim hava epey kararmıştı
Ay...,yıldızrar aydınlatıyorlardı adeta bu karanlık iğrenç odayı
Umarım benimde bundan sonraki hayatım bir mucize ile aydınlanır...
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
Evet yine kısa bir bölüm üzgünüm umarım beğenmişsinizdir oy vermeyi unutmayın lütfen 😘😘😘bye