Mahirap pa lang mag-antay....
kapag nandyan ka na,bigla na lang umaalis,
dumating na nga ang pagkakataon,naiwan ka pa.....
umaasang babalik uli
mahirap pa lang umasa sa wala...
Nakakapagod na rin pala at the same time.
Masakit,oo masakit talaga.sobra!Kanina pa kaya ako nakatayo dito!Ang sakit na ng paa ko...
TAKTENG BUS YAN!!!nandito ako sa bus station...tss!nakakainis naman sila ate thea!di ako sinundo!tss!wla naman akong sariling kotse..na kay mom!anong gagawin ko!!baka malate ako sa concert ng boy who who cried wolf!wahhhh!paano na ang aking shawn!ahhhhhhhh!gusto ko syang makita!!
"Hoy Ivy!nagmomonologue ka nanaman ba J-------"
0__________________________0
"WAAHHHH!!SHAWN,ASAWA KO!"nagulat ako sa babaeng nagsalita,
0_____0
--_____--
(sign)si alexa lang pala....isa sa best of friends ko...
hayss..buti may kasama na ko....biggest fear ko kaya ang mag isa...takot akong maging loner.......ayoko na kasing maging mag isa...natatakot ako sa pwedeng mangyari..
BINABASA MO ANG
The Sorrow Prize
Teen FictionMust READ it ^_^ utos yun,Di yun pakiusap. K. Di ko babawiin iyon dahil wala namang mawawala sakin kundi readers lng pero kayo rin. Sabi nga nila,wala namang mawawala kung susubukan mo hope na i aaply nyo sa aking story ^^ hahaha..yun l ng..ty ..lov...
