စားပြဲေပၚက Alamသံေျကာင့္ jungkookနိုးထလာသည္..
သူအခန္းေလးက သူ ရဲ့အခန္းေလးအေကာင္းစားျကီးမဟုတ္ေပမဲ့ ေနရတာအဆင္ေျပသည္..
အိမ္ျကီးရဲ့မီးဖိုခန္းေဘးကအခန္းငယ္ေလး...
တိတ္ဆိတ္ျပီး ေနေရာင္ျခည္လည္းေကာင္းေသာေျကာင့္ စာဖတ္ရတာအဆင္ေျပသည္...
ေက်ာင္းဆက္မတက္ေတာ့ေပမဲ့ Jihoonလက္ေဆာင္ေပးထားေသာစာအုပ္မ်ားကိုေတာ့ဖတ္ျဖစ္သည္....Jungkookျခံထဲဆင္းသြားျပီးလုပ္စရာရွိေသာအလုပ္မ်ားကိုလုပ္ရင္း ေနေရာင္မေပၚလာေသးေသာေကာင္းကင္ျကီးကိုေမာ့္ျကည့္ကာ..
"ဟူး.... အဆင္ေျပမွာပါ..."
သူလုပ္ရမည့္တာဝန္ထဲကတစ္ခုျဖစ္ေသာသခင္ေလးကိုသြားနိုးရမည္...
*knock knock*
ဘာသံမွ်ထြက္မလာေသာေျကာင့္အခန္းထဲဝင္ျပီး..
"သခင္ေလး...."
သခင္ေလးအိပ္ေနပံုမွာဘာေဒါသမွမရွိေသာ က်ားေလးတစ္ေကာင္လို....
ျဖဴေဖြးေနတဲ့အသားေရာင္ေပၚမွာတင္းစြာေစ့ထားေသာအနီေရာင္နွုတ္ခမ္းေလးနဲ့လိုက္ဖက္စြာမ်က္နွာအခ်ိဳးအစားကတည္ရွိေနသည္...ူအတင့္ရဲစြာေတြးမိသည္..သခင္ေလး...အရမ္းေခ်ာတာပဲ...
သူျကည့္ေနရင္းပြင့္ဟလာေသာမ်က္ဝန္းတစ္စံု..
သခင္ေလးမျမင္ေအာင္အျကည့္ကိုျကမ္းျပင္ေပၚထားလိုက္ရင္း...
"သခင္ေလး... လာ...လာနွိုးဆိုလို့ပါ..."
"သြားေတာ့ရျပီ.."
"ဟုတ္... "
ထြက္သြားေသာေကာင္ေလးေက်ာျပင္ကိုျကည့္ရင္း
မင္းရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကလွလြန္းလိုုက္တာ....
____________________________.
သခင္ေလးစားဖို႕မနက္စာျပင္ဆင္ေပးရန္မွာစည္းကမ္းခ်က္ထဲကဒုတိယအခ်က္ျဖစ္သည္..
သူဘာစားတတ္လည္းဆိုတာက်ြန္ေတာ္လည္းမသိ
ေကာ္ဖီနဲ့ကိတ္မုန့္ပဲလုပ္ေပးထားလိုက္သည္...Time skip -
"Jeon Jungkook!!! ငါေကာ္ဖီမျကိဳက္ဘူးဆိုတာArjushiကေျပာမထားဘူးလား!..မင္းကအမိန္္မနာခံတာလား!!"
"အဲ့...အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး..Arjushiကမေန႕ကအိမ္ျပန္မလာလို့မေျပာျဖစ္တာပါ..အဲ့တာေျကာင့္...."
ဘာျဖစ္ေနတာလဲ jungkook..
အျမဲေအာ္ခံေနရတာဘာမွမျဖစ္ခဲ့ပဲ သခင္ေလးေအာ္ကာမွဘာလို့ဒီမ်က္ရည္ေတြက်လာရတာလဲ ..ဘာလို႕လဲ??"မင္းငိုေနတာလား!!...ေခါင္းငံုးမထားနဲ့ငါကိုျကည့္စမ္း"
စိုစြတ္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ့သူကိုျကည့္လိုက္ခ်ိန္ဒီရင္ထဲကဘာလို႕က်ဥ္သြားရတာလဲ???...
"က်စ္..... မင္းေယာက်ာၤးမဟုတ္ဘူးလား...မ်က္ရည္ေလးစိ္မ္းစမ္းနဲ့ႏြဲ ့ျပမေနနဲ့ငါမသနားတတ္ဘူး..."
"ေတာင္းပန္ပါတယ္..."
တုန္ရင္ေနတဲ့နွတ္ခမ္းသားေလးကထြက္လာတဲ့ေတာင္းပန္သံ...
မင္းငါ့ကိုဒီလိုေတြမလုပ္ျပပါနဲ့...ေက်းဇူးျပဳျပီး..
မင္းေျကာင့္ငါရင္ထဲေအာင့္ျပီးနာက်င္ေနရျပီ....ထိုလူသားကပဲအခ်စ္ကိုပုံမေဖာ္နိုင္တာလား..
အခ်စ္ကပဲထိုလူသားကိုပံုေဖာ္လို႔မရေစတာလား..______________________________.
"ေတာင္းပန္ပါတယ္... "
ပါးစပ္မွေတာင္းပန္ပါတယ္ဆိုေသာစကားကိုသာေရရြတ္ရင္းသူ႔၏အသက္ကိုေတာင္းဆိုေနသည္...
"ငါမေျပာဖူးဘူးလား မင္းက္ုိ...ငါ့ကိုသစၥာမေဖာက္ပါနဲ့လို႕"
"သခင္ေလး.... က်ြန္ေတာ္တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္..."
"သူ႔ကိုရွင္းလိုက္ေတာ့နားျငီးတယ္..."
Taehyungရဲ့အမိန့္သံေနာက္မွာ အသက္ဝိညဥ္မရွိေတာ့ဘဲေသြးအိုင္ထဲလဲေနေသာလူ...
မ်က္နွာအျပံဳးတစ္ခုခ်ိတ္ဆြဲရင္းအသက္မဲ့စြာသာျကည့္ေနလိုက္သည္..
Third person pov'-
ထိုသူသည္သူ၏လူယံုတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္
သူယံုျကည္ခဲ့သေလာက္ျပန္ရခဲ့တာကလိမ္လည္မွုေတြ႔သာ...သူ႔ကိုသစၥာေဖာက္ရင္သူခ်စ္ခဲ့ေသာသူက္ုိေတာင္သတ္ပစ္ခဲ့သည္
သို့ေသာ္သူ၏နွလံုးသားကမက်က္ေသးေသာကြက္ကီးတစ္ခုလို...
ဘယ္ေလာက္ပဲအျပင္ပိုင္းမာေနပါေစအထဲမွာနာက်င္ေပ်ာ့ညံ့ေနတာဘယ္သူမွမသိခဲ့....16.10.2018
1000 words
(A/N -တိုသြားတာသ္ိပါတယ္😁 ေရးတာလည္းညံ့လာတယ္ေနာ္?😔 Naryungကစာေမးပြဲေျဖေနတာမလို့မအားလို့ပါ😁ျမန္မာနဲ့ Englishေျဖနိုင္လို့ေပ်ာ္ေနတာ😄😄အဲ့တာေျကာင့္ upလိုက္တာ😁 ေနာက္တပိုင္းအရွည္ျကီးေရးေပးမယ္ေနာ္😘
NaYoungVK🍓
YOU ARE READING
PUPPET [ Hiatus ]
Fanficဘဝဆိုတာအျမဲေလေျပမတိုက္နိုင္သလိုအျမဲလည္းမုန္တိုင္းမထန္နိုင္ပါဘူး... အခ်စ္ဟာလည္းအျမဲမသာယာန္ိုင္သလိုအျမဲမနာက်င္နိုင္ပါဘူး.. ဒါေပမဲ့ အဆံုးသတ္လွမလွဆိုတာေတာ့ေလာကဇာတ္ဆရာရဲ့အဆံုအျဖတ္မလို့ဘယ္သူမွျကိဳမသိနိုင္ခဲ့..... Start date - 3.9.2018 End date - NaYoungVK...