ေမွာင္မဲေနတဲ့ဒီလမ္းမႀကီးေပၚက်ေတာ္ေရာက္လာျပန္ၿပီ....။
ဟူး....ေတာ္ေတာ္ႀကိဳးစားလိုက္ရပါလား။
က်ေတာ္ေအာင္ျမင္သြားခဲ့ၿပီ ။
ဖန္ျပတင္းကျဖာက်လာတဲ့ေနျခည္ႏုႏုကို
က်ေတာ္ျပန္ျမင္ရၿပီ ။
ဒီအိမ္မက္...ဒီလမ္းမ...ဒီေနရာ...။
က်ေတာ္အျမဲတမ္းမက္ေနက်ထိုအိပ္မက္အား
အတိတ္လားနိမိတ္လားက်ေတာ္မခြဲျခားခ်င္။
အခ်ိန္တန္ရင္ႏိုးထလာမွာပဲလို႔က်ေတာ္ယံုၿပီးသားပဲ...။
ပါးျပင္ေပၚကကပ္ေစးေစးအရာတခ်ိဳ႕ က်စ္။
က်ေတာ္မေန႔ညကငိုခဲ့ျပန္ၿပီလား...။
ထြက္သြားပါေတာ့ခင္ဗ်ားရယ္...။
က်ေတာ့္ႏွလံုးသား...
က်ေတာ့္ဘဝ...
က်ေတာ့္စိတ္ဝိဥာဥ္ထဲကထြက္သြားပါေတာ့...။
အေတြးတိုက္အိမ္ထဲလြင့္ေမ်ာေနစဥ
္႐ုတ္တရက္ပြင့္လာေသာတံခါးေၾကာင့္
ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့...ဖြားဖြား။
က်ေတာ့္ဘဝရဲ႕တဦးတည္းေသာအခ်စ္ရဆံုးလူသားဆိုလဲမမွားေပ ။
ဖြားဖြားေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္
Kim Taehyungဆိုတဲ့က်ေတာ္ဒီလူ႔ဘဝႀကီးကိုစြန္႔ခြာခဲ့တာၾကာေရာေပါ့ ။
ဒါေပမဲ့က်ေတာ္မလုပ္ႏိုင္ဘူး...
ဟင့္အင္း..မလုပ္ရက္တာဆိုပိုမွန္မယ္ ။
က်ေတာ့္ရဲ႕လိုအပ္ေနတဲ႔
ကြက္လပ္ေတြမွန္သမ်ွကို
တတ္ႏိုင္သမ်ွျဖည့္ဆည္းေပးေနတဲ့
တဦးတည္းေသာလူသားကို
က်ေတာ္မထားရက္ႏိုင္ဘူး...ဒါေပမဲ့...
ဲ့သူကေတာ့က်ေတာ့္ကိုထားခဲ့ႏိုင္တယ္...။
သူကေတာ့က်ေတာ့္ကိုေမ့ခဲ့ႏိုင္တယ္...။
သူကေတာ့က်ေတာ့္ကိုနာက်င္ေစခဲ့တယ္...။
"Taeေလးေရ...ထေတာ့ေျမးရဲ႕ေအာက္ထပ္မွာသားသူငယ္ခ်င္းJiminတို႔ေတာင္ေရာက္ေနၿပီ
အဖြားမနက္စာျပင္ထားၿပီးၿပီ..Jiminေလးတို႔နဲ႔တူတူစားရေအာင္..ျမန္ျမန္ျပင္ဆင္ၿပီဆင္းခဲ့ေတာ့..."ဖြားဖြားစကားေၾကာင့္က်ေတာ့္အေတြးေတြလက္စသတ္ၿပီးေက်ာင္းသြားဖို႔ျပင္ဆင္ရေတာ့တယ္ ။
"ၾကာလိုက္တာငထယ္ရာ..ငါျဖင့္ဗိုက္ဆာလို႔ေသေတာ့မယ္" ႏႈတ္ခမ္းတလန္ပန္းတလန္နဲ႔က်ေတာ့္ရဲ႕ခ်စ္ရပါေသာပုလံုးေကာင္Jiminကဆိုလာေသာစကား ။
"နားၿငီးတယ္ဝက္ပု..မင္းငါ့အိမ္လာၿပီးအသံဆိုးနဲ႔ႏႈိးလို႔ငါ့မွာအိပ္ေရးပ်က္ခံၿပီးလိုက္လာရတာ.."
Yoongi hyungကေတာ့မပြင့္တဲ့မ်က္လံုးကိုမွိတ္ၿပီးဝက္ပုနဲ႔ရန္စျဖစ္ေတာ့တာပဲ ။
YOU ARE READING
Reflection // °KV•
Fanfictionတန္ျပန္သက္ေရာက္မႈတိုင္းကိုမ်က္စိစံုမွိတ္ခံလာခဲ့ရတဲ့က်ေတာ္ ဒီတခါေတာ့လြတ္ေျမာက္ခ်င္မိတယ္ Jeon....။ မေမ့နဲ႔ Tae...ကိုယ္ျပဳတဲ့ကံ ကိုယ့္ထံျပန္လာတဲ့ တစ္ခ်ိန္ၾကရင္ ၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္ဖို႔ အသင့္အေနအထား႐ွိပါေစ....။ ဤFicထဲမွာပါဝင္တဲ့Family Caseတခ်ိဳ႕သည္ စာေရးသူ၏က...
