"ဟာ...Tae မေတြ႔တာေတာင္ၾကာၿပီ..
ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲ..."
"Hobi hyungကလဲ...က်ေတာ္က Hyung
ကိုသတိရလို႔ လာတာကို..."
"ေရာ္...သတိရလဲ တျခားေနရာခ်ိန္းေပါ့ကြာ"
"ငါ့မွာ မင္းေဆးရံုေရာက္လာေတာ့ လန္႔ျဖန္႔
သြားတာပဲ..."
"Hyung ကလဲ..ဆရာဝန္ျဖစ္ၿပီး အဲ့ေလာက္
လန္႔တတ္ရလားဗ်ာ..."
"ငါ့မွာ မင္းက်န္းမာေရးကို စိတ္ပူလို႔ပါကြာ
မင္းကိုဟိုတခါ အေမာေဖာက္ၿပီးတည္းက
အထိခိုက္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး Tae..."
"အင္းပါ Hyung ရယ္...က်ေတာ္ သက္သာေန
ပါၿပီ..."
႐ုတ္တရက္ အခန္းထဲဝင္လာေသာ Nurse
မေလး တေယာက္...။
"ဆရာ...Yujinn ေလး အေမာေဖာက္ေနၿပီ..
အေရးေပၚ Oxygen ေပးဖို႔အသင့္ျပင္ထား
ၿပီးပါၿပီ ဆရာ.."
"Tae...Hyungတို႔ေနာက္မွပဲ ေအးေအးေဆး
ေဆး ေျပာၾကရေအာင္..."
ဂ်ဴ တီကုတ္ကိုဆြဲကာ အခန္းထဲက သုတ္ေခ်တင္
သြားေသာ Hobi hyung...။
Hyung ကေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ေပမဲ့
အလုပ္အေပၚ သိပ္ကိုအေရးထားသည္..။
ေမြးရာပါႏွလံုးအားနည္းေသာ က်ေတာ့္ကို
Hyungကညီအစ္ကိုအရင္းသဖြယ္ ခ်စ္ၿပီး
အထိခိုက္လံုးဝမခံ...။ ဒါေၾကာင့္လဲ က်ေတာ့္ေရာဂါက ေပ်ာက္လုနီးပါးကို သက္သာလာတာ
ျဖစ္သည္ ။
ခဏအၾကာတြင္ အခန္းထဲကို ျပန္ေရာက္လာ
ေသာHobi Hyung...။မ်က္ႏွာလဲမေကာင္းေပ။
"Hyung...အဆင္ေျပရဲ႕လား...
ဟိုကေလးေရာ..ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ.."
"အသက္ အႏၱရာယ္ေတာ့ မ႐ွိေတာ့ပါဘူးTae
ဒါေပမဲ့ ကေလးက ငယ္ေသးေတာ့ ဦးေႏွာက္
မွာ အျမင္အာရံုေၾကာကို Shock ႐ိုက္ရင္းအထိ
ခံရေတာ့ အျမင္အာရံု ေပ်ာက္ကြယ္သြားရၿပီ "
Hyung ေျပာေသာစကားေၾကာင့္ စိတ္ထဲေတာ့
မေကာင္းမိေပ..။ Yujinn ဆိုတဲ့ေကာင္မေလး
ကို က်ေတာ္လဲသိပါသည္..။ သူလဲ က်ေတာ့္ေရာဂါနည္းတူပင္..။ သို႔ေသာ္ သူက အသက္ပိုငယ္ၿပီး ေရာဂါဒဏ္ကလဲ ပိုမိုျပင္းထန္လႇသည္..။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ က်ေတာ့္မ်က္ၾကည္လႊာသာ ေပးပစ္
လိုက္ခ်င္မိသည္..။
YOU ARE READING
Reflection // °KV•
Fanfictionတန္ျပန္သက္ေရာက္မႈတိုင္းကိုမ်က္စိစံုမွိတ္ခံလာခဲ့ရတဲ့က်ေတာ္ ဒီတခါေတာ့လြတ္ေျမာက္ခ်င္မိတယ္ Jeon....။ မေမ့နဲ႔ Tae...ကိုယ္ျပဳတဲ့ကံ ကိုယ့္ထံျပန္လာတဲ့ တစ္ခ်ိန္ၾကရင္ ၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္ဖို႔ အသင့္အေနအထား႐ွိပါေစ....။ ဤFicထဲမွာပါဝင္တဲ့Family Caseတခ်ိဳ႕သည္ စာေရးသူ၏က...
