Bir yudum Kahve...

1.

Aklımdan çıkmıyor. "Seni sevmiyorum artık!"
Bu cümleyi duyduğum an içimde fırtınalar koparken o nasılda sakin durabiliyor ve bir gram pişmanlık yokdu ses tonunda.  Daha 1 Hafta önce beni terk edersen ben ölürüm diyen insan şimdi karşıma geçip sevmiyorum diyor. Aklım almıyor dün gece oldu herşey. Yatamda 4 tarafım kullanılmış peçete ile dolmuş bir şekilde aklımda "Seni Sevmiyorum" cümlesi çalkalanıp duruyor. Kafam kazan kadar olmuş. Baş ağrısından Ağlamaktan şişmiş olan gözlerimi açamıyorum. Ve Tekrar Gözyaşı....

*Ding Dong Ding Dong*

Bir sıçrama ile kendi vücudunu zor taşıyan bir adet ben Kapıya doğru ilerliyorum. Zar Zor açmış olduğum Kapının ardında Zeynep telaşlı bi şekilde
" Bu halin ne senin ja hadi kalk artık seni İstanbulda yanlız brakmicam Cemin yaptıklarını sonra konuşuruz valizin nerdeydi senin?" 
Daha ne dediklerini anlamaya çalışmakta zorlanan beynim aynı anda yatak odasına doğru ayaklarımın adım atması icin sinyal veriyor.

Throw Back...

Zeynep benim çocukluk arkadaşım birlikte Münih sokaklarında büyümüştük sonra o doktor bende Mimarlık bölümünü bitirdik. Yaz tatiline geldiğimde Cem ile tanışıp İstanbul'da yaşama kararı aldım ama hayatımın Hatası oldunu yeni algılıyorum ....

Bu arada ben Melis 24 yaşında hayatını bir türlü düzene sokamayan kumral uzun saçlı kahve rengi gözleri olan 1,73 boyunda zayıf
Bir İnsan.

Zeynep daha çok sarışın kumral arasında kalmış güzeller güzelli 1,68 sürmeli gözlü canım.