My Possessive Boss (Under Revision)

Chapter Nine

A L T O N

               I immediately drink the liquor and threw the glass to the wall that creates sound signed that it was broken. Mixed emotions, slowly killing my patience. Anger turned over my system.

Damn it! I'm so fxcking messed up now. I'm so fxck up! I clenched my jaw, slowly grabbed my phone above the table and looked at the screen, hoping that she would call and ask for apology. Pero wala.

I leaned on the wall, crossed my arms and closed my eyes.

Ilang sandali ay naisipan kong lumabas at magpahangin muna. My feet took me to the edge of the fountain. It was dark outside and I can feel the cold breeze.

I looked up.

I stayed for a while at the fountain and after that, I went back inside. I have to fix myself. I need some fresh air. And there's only one place I know that can give me that. I went upstairs and changed my clothes. I grabbed my car key, went to our garage and immediately maneuver my car to the left direction.

I went to the gas station and left my car first because I was looking at 7/11 near here. But of course I pocketed the car key and started walking towards the place.

I came in and saw people in a corner, whispering. I just ignored it and headed to the counter to pay. I bought only snacks, beer in cans and soft drinks.

"Kawawa naman siya, dahil siguro sa pagod at nakatulog na."

"Oo nga eh, pero bakit dito pa?"

"Baka pinalayas 'yan, mga kabataan nga naman ngayon."

"Hoy! Wag mag-judge. Bakit hindi ka ba bata?"

"Shut up!"

I got myself excused to see but almost scold when they're ignoring me. I apologized to a student but she just raised her eyebrows. But it doesn't matter.

Halos mabitawan ko ang dala-dala kong plastic nang makita ko ang taong nakahiga sa pinagdikit na mesa. She's now laying at the two long tables, sleeping soundly. Bakas rin ang pamamaga ng mata kahit nakapikit ito, gulong gulo ang buhok at damit.

Napailing ako.

Marahan ko siyang niyugyog sa balikat pero hindi ito nagising. I poked her on cheeks but she just moved sideward, I sighed. Wala na akong nagawa pa kundi ang kargahin siya na parang sako at dali-daling lumabas.

Upon seeing her in messed tonight, I can't help to think if she's affected. I gritted my teeth, almost punch my self because I helped someone who broke my heart and fooled me. Last na lang naman ito.

"Saan na po ang kotse ko?" I asked the guard.

"Ah doon po ser, pasensya na may magpapagasolina rin po eh," napakamot pa sa batok ang taga-bantay.

Inilibot ko ang aking tingin. Tinanguan ko na lang ang taga-bantay atsaka bumalik sa kotse ko. I quickly opened the door and placed Chelo at the passenger seat. I can hear her little sobs and I stopped when I saw a tear fell down on her cheeks.

I wiped it using my thumb, my breathe went heavy and moved into my seat to make myself calmed.

Negative thoughts keep on flowing in my mind. My heart beats fast, thinking of Chelo's beside me, crying soundless.

Napatigil ako nang marahan niyang hinawakan ang braso ko and murmured something. Mas nilapit ko ang tenga sa bibig niya para marinig iyon but instead she gave me a kiss on my cheeks.

I pushed her hardly that made her groaned in pain. Halos batukan ko ang sarili nang mapagtantong napalakas ata ang pagtulak ko sa kaniya dahil sa gulat.

Hinawakan ko ng mahigpit ang manibela. I clenched my jaw and gave my full attention to the road.

Should I bring her home? But looking that she's in messed, I don't think that's a good idea. Hindi ko alam kung totoo ba ang sinabi niya sa akin sa pag-alis niya pero gagawin ko ang lahat para malaman iyon. I won't stop seeking the  truth behind her coldness and lies.

C H E L O

I woke up with a heavy head. Nahihilo din ako at parang mabibiyak ang ulo ko nang subukan kong tumayo. Napaupo ako, sapo-sapo ang ulo at hindi maalala kung bakit ako nagkakaganito ngayon. I breath deeply.

Natigilan ako nang ilibot ko ang mata sa paligid. Agad nanlaki ang mata nang matantong pamilyar ito sa akin pero hindi ito ang kwarto ko!

Kahit nahihilo man ay pinilit kong tumayo at tumungo sa pinto. I slowly opened the door, adjusted my eyes into the light and sniffed like a dog when I smell something good. Agad namang kumalam ang sikmura ko.

Hindi na ako nag-abala pang mag-ayos ng sarili, kailangan kong malaman kung nasaan ako. Sinundan ko lang ang amoy, kahit masakit ang ulo ay nagpatuloy pa rin ako. I stunned when I saw someone's back, sitting at the chair and holding a cup of coffee.

I cursed when suddenly my head ached. Napahawak ako doon at tinungo ang lamesa para kumuha ng suporta dahil pakiramdam ko ay matutumba ako anumang oras.

"Fxck, you startled me." exclaimed by someone and grabbed my arm to give me support. Maingat niya akong pinaupo at tuluyan na itong umalis sa likod ko. Dahil sa sakit ng ulo, pinatong ko ito sa mesa at pumikit.

Pero napadilat agad ako nang may tumapik sa balikat ko.

"Drink this, it'll lessen the pain."

Sabay lapag ng gamot sa harap ko. Tumango na lang ako at sinubukang abutin ang tubig na nilagay din niya ngunit nahihilo pa ako kaya hindi ko nagawa. I heard him cursed, get the glass of water and placed it infront of me. I smiled a bit.

"Thanks."

Nang mahimasmasan ay doon lang ako nagkaroon ng oras para tingnan ang taong nasa tabi ko. His scent was familiar, even the built of the body and voice. Parang si Alton.

Napatayo ako nang maisip iyon. Mabilis ko siyang tinapunan ng tingin at tila hindi makapaniwala nang malamang totoo nga. He's sitting comfortably while sipping his coffee. He glanced at me because of my sudden cursed.

"Bakit ako nandito? Bakit kasama kita?"

I almost shivered when he gave me a cold stare. Lapat na lapat ang labi, nakakunot ang noo. Nilapag niya ang tasa sa mesa at tinuon ang atensyon sa laptop na harap niya.

"Fixed yourself and leave."

Para akong naestatwa nang marinig ang malalim na boses niya. Ramdam ko rin ang awtoridad nito, tila nagbalik ang dating boss na nakilala ko. I clenched my fist.

I now remembered. I drank nonstop last night because of the sudden decision I took. Sobra akong nasaktan. Hindi ko alam kung paano pa ako haharap kay Alton gayong nasaktan ko din siya. So I drowned myself in alcohol. Pero heto ako ngayon, nasa harap ng taong gusto kong mabawi.

I slowly took a step towards him. He just continue what he's doing, not giving a damn about me. My tear fell, at parang tinusok ng karayom ang puso.

"Alton.."

I carefully grabbed his hand. Napatigil ito at napunta ang tingin sa braso niya na hawak ko. I saw how his expression turned dark. Parang napapasong binitawan ko ito at yumuko.

"I'm sorry..alam kong mali ang nagawa ko pero gulong gulo lang talaga ako." Nahihirapan kong sambit dahil na rin sa luhang umaagos sa pisngi.

"Hindi ko sinadyang saktan ka, I'm also hurt, Alton. Please, I'm so sorry. I wanted us to be together again. Hm?"

Tumayo siya at bakas sa mukha nito ang galit. Napaatras ako.

"Alton.."  I whispered.

Marahas niyang hinawakan ang panga ko. Patuloy akong umatras dahil sa sakit na naramdaman.

"Leave." Matapos niyang bitawan ang panga ko ay tinuro niya ang pinto. Hindi ko napigilang manginig. Kasalanan ko. Nagtaas-baba ang dibdib ko dahil sa lakas ng aking hikbi. Wala na akong nagawa, kinuha ko ang gamit at dali-daling umalis.

Pero bago ako lumabas, tinapunan ko pa siya ng tingin. Nakaupo na siya at tila bakas sa mukha nito ang pagsisisi.