Co to jest "choroba afektywna dwubiegunowa''?
Choroba afektywna dwubiegunowa określana jako zaburzenie afektywne dwubiegunowe (dawniej nazywana psychozą maniakalno-depresyjną czy też cyklofrenią). Cechuję się występowaniem epizodów depresji, hipomanii/manii bądź mieszanych. Między takimi epizodami występują zwykle okresy remisji (całkowity brak objawów lub utrzymywanie się nielicznych oznaków o niewielkim nasileniu). ChaD rozpoczyna się najczęściej w młodym wieku (przed 35r. życia) w połączeniu z dużą powtarzalnością symptomów sprowadza do poważnych, negatywnych konsekwencji we wszystkich aspektach życia. Zaburzenie afektywne dwubiegunowe, ma następujące podtypy:
Choroba afektywna dwubiegunowa I typu liczne epizody depresyjne rozdzielone co najmniej jednym bądź kilkoma epizodami manii.
Choroba afektywna dwubiegunowa II typu epizody depresyjne (zwykle częstsze niż w I typie) rozdzielone jednym lub kilkoma epizodami hipomanii.
Choroba afektywna dwubiegunowa III typu nawracające epizody depresji, stany maniakalne/hipomaniakalne, wywołane zbyt silnym działaniem leków przeciwdepresyjnych.
Typ III i hipomania lub półmania są następstwem nadużywania alkoholu czy też innych substancji.
Choroba afektywna sezonowa epizody depresyjne pojawiają się w jesienno-zimowych miesiącach, a objawy hipomani/manii w okresie wiosenno-letnim.
Cyklotymia przewlekły stan, dystymia występuje na przemian z hipomanią.
"miękkie" spektrum ChaD nie rozpoznaje się epizodów bądź hipomani, ale obejmujące pewne cechy dwubiegunowości występujące w odpowiedniej konfiguracji, liczbie i nasileniu.
Mania jednobiegunowa rzadka postać choroby w której występują wyłącznie stany maniakalne lub hipomaniakalne.
Objawy
Epizod depresyjny objawia się stopniowo obniżającym się nastrojem czyli utratą radości, zainteresowań. U osoby z depresją w ChAD, po wcześniejszym epizodzie manii/hipomanii, wyraźnie odczuwalny może być spadek energii i aktywności życiowej. Objawia się to: Zmęczeniem, zaburzeniami pamięci, koncentracji i uwagi. Poczuciem stopniowej utraty energii życiowej. Może pojawić się tzw. myślenie depresyjne (poczucie niskiej wartości, beznadziejności). Objawami wytwórczymi (psychotycznymi) są to stany depresyjne, urojenia, niezgodne z rzeczywistością, poczucie kary, katastrofy czy grzechu. Może dojść do zachamowania psychoruchowego taka osoba pozostaje w bezruchu, nie można nawiązać z nią kontaktu wzrokowego lub słownego.
Epizod maniakalny cechuje się znacznym podwyższeniem nastroju, nadmiernym poczuciem eufori, zazwyczaj niedostosowanym do sytuacji, wesełkowatością i nadpobudliwością. U takiej osoby może szybko przyjść od poczucia nadmiernego szczęścia do drażliwości czy agresywności. Może pojawić się tzw. nastrój ekspensywny z tendencją do dominacji i narzucania innym własnej woli. W epizodzie manii kontakt słowny może być utrudniony (chory mówi szybko wpadając w słowotok). Epizodowi manii towarzyszy podwyższony popęd seksualny co za tym idzie zwiększa się intensywność kontaktów seksualnych. Osoba chora może nadużywać alkoholu i/lub substancji psychoaktywnych. W przebiegu nasilonej manii mogą pojawić sie objawy wytwórcze.
Epizod hipomaniakalny charakteryzuje się występowaniem mniejszej liczby objawów o mniejszym nasileniu oraz krótszym czasem trwania. Dochodzi do podwyższenia nastroju i napędu psychoruchowego z możliwością kontrolowania swoich zachowań i częściowy krytycyzm własnej osoby. Częstym w hipomanii zjawiskiem są zaburzenia koncentracji i uwagi, nie towarzyszą jej objawy wytwórcze.
Epizod mieszany objawia się jednoczesnym występowaniem symptopmów depresji i mani/hipomanii.
Okres remisji stan bez objawów chorobowych bądź z dyskretnie utrzymującymi się lub lekko nasilonymi, nielicznymi objawami choroby.
Przyczyna Choroby Afektywnej Dwubiegunowej
W kwestii ChAD są to czynniki biologiczne (zaburzenie równowagi neuroprzekaźników w mózgu, choroby somatyczne np. niedoczynność tarczycy). Duże znaczenie przypisuje się też w podłożu genetycznym, w powstaniu choroby wskazuje zwiększone ryzyko zachorowania na ChAD w rodzinach, w których rozpoznano ją u jednego lub dwojga rodziców. W przypadku schorzenia u obojgu rodziców to ryzyko wynosi 75%. Czynniki społeczne, psychologiczne i środowiskowe mają duży wływ na początek i przebieg choroby, mogą nasilać lub łagodzić jej przebieg. Stresujące wydarzenia życiowe np. śmierć bliskiej osoby, utrata pracy czasami także poród. Inne czynniki psychospołeczne mogą wpływać korzystnie na przebieg schorzenia.
Leczenie
Ze względu na przewlekły i nawrotowy charakter choroby, leczenie jest długotrwałe, może trwać kilka a nawet kilkanaście lat, często polega na przyjmowaniu leków do końca życia. Leczenie powinno obejmować formakoterapię, psychoedukację a czasami psychoterapię
Witam po baaaardzo długiej przerwie bo po pół roku nie dodawania rozdziałów. Cóż wynikało to po części z mojego lenistwa a tą drugą część wypełniła moja mała przerwa od zainteresowania psychologią (co nie znaczy że psychologia wypadła z mojego rankingu moich zainteresowań wciąż jest na pierwszym miejscu!!!) uznałam że czas poszerzyć wiedzę/ umiejętności z innych moich pasji dlatego też półroczna przerwa. Może to też wynikało z mojego chujowego poczucia och może to też być tak. Nie wiem jak często będę dodawać rozdziały, aczkolwiek mam już w planach zacząć pisać nowy rozdział kto wie może bedzie na poczatku lutego.
Do zobaczeniaaaaa
Ps. jeśli zauważycie jakiś błąd to możecie pisać poprawie!!
