FAKİR / JEON JUNGKOOK

7

    Jungkook'un Ağzından ;

    

    Ellerim cebimde , yüzüm asık ve  sadece ayaklarıma bakarak yürümem ne kadar markı endişelendirse de hiç umrumda değildi. O gün  olan olaylar aklımdan hiç gitmiyordu ki mutlu olayım . Bir kızın ölüm yıl dönümünde farklı kıza bir his beslemem ne kadar doğruydu ??
   Belki hiç yanlış bile değildi.

Bazen felsefe taşı olmak istiyordum . En azından birileri için değerli olurdum . Ve daha sonrasında da yok olurdum.  Daha çok kıymetimi bilmeleri için .

     Mark kolumdan tutarak ve bana doğru gelen arabanın farkında olsamda kenara çekti . Ölmek mi istiyordum ? Belki . Bu doğru birsey değil ama ben bu zamana kadar ne dogru birsey yaptım ?

- Yeter ama . Ya şimdi ne oldu söylersin yada seni burda bırakıp okula giderim . Ne de olsa okulun yolunu bilmiyorsun

     Cevap veremeyecek kadar düşünceliyim üzgünüm mark

- Peki öyleyse bul yolu

         Bindiği taksinin arkasından bakmak ve hiç birsey söylememek . Şimdiye konuşmayacağımı belli etmiştim aslında .

Cebimden birbirine girmiş kulaklığı hiç umursamadan kulağıma takıp bilmediğim bir yolda yürümeye başladım.  Eninde sonunda varacağım .

🌺🌺🌺🌺🌺

- Geç kaldığım için üzgünüm Hocam. 

- Seni 4 ders geciktiren şey ne evlat ve adın ne senin ?

- Yolumu şaşırdım hocam tekrar özür dilerim . Ismim Jeon Jungkook

- Bir bakayım . Hığmm ismin burda yazmıyor . Bölümün neydi senin ?

- Doğa bilimleri

- Fakat burası mühendislik bilimi

- Kafam çok karışık sanırım hocam.  Üzgünüm

- Sorun değil . Bu ders yemekhaneye inilecek evlat oradan birine sınıfını sorabilirsin

- Teşekkürler

           Cidden kafam çok karışmaya başladı. Dogru , sınıfa girerken ismini bile okumamıştım .

  Yemekhaneye doğru ilerlerken karşı koridordan buraya piç bir gülüşle yanıma gelmeye başladı.  Hala umrumda değildi.

- Bulmuşsun yolu

- Yaa ne demezsin

- Hadi gidelim

    

  🌺🌺🌺

     - Hey ondan alma . Buranın kimchileri dobbokki den daha iyi

- Sanene olum ben bunu istiyorum

- Iyi . Yede gör

- Tmm

  

       Demir tabağımı alıp tek boş  olan yere geçtim . Karşımada Mark oturunca direk sorularına başladı.  Bitmiyordu soruları ama benim sabrım heran bitebilirdi .

- Sen mi kapayacaksın çeneni yoksa farklı yöntemler mi deniyim ??

- Sadece tek bir soruyu cevapla bu bana yeter

- Tamm sor

- Geçen gün Soranın ölüm yıl dönümüydü biliyorsun

- Sen nerden biliyorsun ?

- Jonghyun sayesinde . Neyse sorumu sorayim

- Seri

- O gün neredeydin ve mezarına gittin mi ?

- 2 Soru oldu

- Cevapla işte ya

- Dün işteydim ve mezarına gitmedim . Hem neden gideyim ki ?

- Jonghyun ise hala seni öldürmeyi planlıyor

- Gelsin o zaman

    

      Dobbokki den yiyeceğim zaman gözlerimi yemekhanede dolaştırdım . Herkes kendi halindeydi . Kimse kimseyi umursamıyor gibi. Kimse kimseyi sevmiyor gibi . Ölmek istiyorlar gibi . Sonucunu bilmeden

    Yemeğime odaklanacağım zaman izleniyormuş hissi beni o tarafa bakmaya yönlendiriyordu . Gözlerim onu bulduğunda sanki dünya durmuştu . Belki korkuyor belki seviniyordu beni gördüğü için . Belki istemiyordu beni bile burda .
Ağzıma aldığım dobbokki dilimi yakarken bunu yüz ifademe belli etmeden çiğnemeye devam ettim.  O ise ani bir tepkiyle kaşığını düşürmüş bütün yemekhanedeki gözleri üzerine toplamıştı. Bu kadar korkak olacağını sanmamıştım . Gözleri herşeyi belli ediyordu . Sadece tabağını alıp burdan uzaklaşmaya başladı . Arkasından hiçbir duygu ifaden etmeden bakmam bana dejavu yaşatıyordu

    Yemek boğazımı yakarak geçerken sadece marka 1 saat sonra **** kafeye gelmesini söyleyip çıkışa ilerledim . Üstelik tabağımı bile vermemiştim .

     Okulu dışından turlamaya başladım . Onu bulma ümidiyle . Aslında bulduğumda ne yapacağımı bilmiyordum . Fakat şuan onu görmek istiyordum.

     Beni seven bir kızın yıl dönümünde Jiwoo yu görmem ........
Kesinlikle bir şanssızlıktı . Kim böyle saçma bir olay yaşayabilirdi ki. Ben ..... ben  jiwoo yu sevip sevmediğimi bile bilmiyordum . Belki sadece ufak bir hoşlantıdır . İlk görüşte olan . Hemen yanımda duran bir banka oturdum. Onun.........onun saçları dalganıyordu . Gözleri parlıyordu . Yüzü bir su damlasını andırırken benim gözlerim tam o anda dudaklarına inmişti . Hayatında hiç bir erkeğe yakın olmamış kız gibi masumdular . Gözlerim dudaklarından gitmek istemesede yinede elinden akan kana bakmıştım.

      Dudaklarım yukarı kıvrılırken kafamı sallayıp düşüncelerimi bir kenara attım . Bunu biriyle paylaşmanın ve akıl almanın zamanı gelmişti.  Yoksa ben kafayı sıyıracağım. 

       Hem bölüm kısa oldu hemde 2 hafta geç attım . Belki bazılarınızın umrunda değil ama gec attığım için üzgünüm.      

   Kitabıma yeni başlayanlar ne olursunuz kitabımı kütüphanenize kaydedip ona bir şans verin .

     Hepiniz seviliyorsunuz .

  Bölümleri her zaman üzüntüye bir şarkıyla dinleyin . Aynı zamanda okurken o anı yaşadığınızı hayal edersiniz  kitabı  daha da güzelleştirmiş olursunuz .

   Hoşcakalın 💞