Your Grace(The Namjinist)

My precious Joon

မီးေရာင္စံု ဆလိုက္မ်ားက ေထာင့္မ်ိဳးစံုမွ ပံုစံမ်ိဳးစံုျဖင့္ စင္ေပၚမွ လူသား၏ ခန္႔ညားထည္ဝါမႈကို အားျဖည့္ေတာက္ပေစသည္။လူ 10,000စာ ဤကြင္းျပင္ႀကီးတြင္ မီးအေရာင္ဆိုသည္မွာ ပြဲလာပရိသတ္မ်ား၏ လက္ထဲတြင္ ကိုင္စြဲထားေသာ light stickေလးမ်ားပင္ျဖစ္၏။လွပေသးငယ္ေသာ အလင္းေရာင္ေလးမ်ားသည္ စင္ေပၚမွ ဂီတနတ္ဘုရား၏ ကာရန္အမိန္႔သံတို႔ေနာက္တြင္ စည္းခ်က္က်က်လိုက္ယိမ္းေနေလရာ ေရာင္စဥ္ပင္လယ္ႀကီးတစ္ခုျဖစ္၍ လာခဲ့သည္။

"RM"

"RM"

လွလိုက္တဲ့ oceanႀကီး။မ်ားျပားလွေသာ လူထု။မိုးထိလ်ွံတက္ေနတဲ့ ၾကက္သီးထဖြယ္ ျသဘာသံေတြၾကားက စင္ေပၚမွ ေခတ္သစ္ Apollo။

ထိုလူသားကို သည္လိုေငးေမာခြင့္ရသည့္အခိုက္အတန္႔ေလးသည္ သူ႔အတြက္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္လက္ေဆာင္ဟု သတ္မွတ္ထားသျဖင့္ ၾကည္ႏူးပီတိက မစစ္မွန္ခ်င္။

ရပါသည္ေလ။ဒါေတြအားလံုး ျမစ္ဖ်ားခံရာမွာ သူျဖစ္သည္မို႔ ေကာင္းျခင္း၊ဆိုးျခင္းအတြက္ မညည္းညဴလိုေတာ့။သူ႔မ်က္ရည္၊သူ႔အျပံဳး၊ေနာက္ဆံုး....သူ႔အမုန္းကအစ ေထြးပိုက္ၿပီးေနသြားရေတာ့မည့္ဘဝလက္က်န္ကို ေမ်ွာ္ၾကည့္ရတာ ရင္ေလးစရာေကာင္းလြန္းလွသည္။

သူ႔အေတြးႏွင့္သူ ဆို႔နင့္ေနစဥ္ ေနာက္က ဟိုေဆာ့က လွမ္းေခၚသည္။

"Seokjin အခ်ိန္က်ၿပီ။သြားၾကစို႔။"

ေရာက္လာခဲ့ၿပီပဲ ဒီလိုအခ်ိန္ကို။ဒီလူကို သနားညႇာတာဖို႔ စိတ္ကူးမ႐ွိေတာျ့ပီထင္၏။ရင္ထဲက ႏွလံုးသားကို ေသြးစိမ္း႐ွင္႐ွင္ ဆုပ္ကိုင္ ႏိႈက္ထုတ္ခံလိုက္ရသလို အဆမတန္ နာက်င္ပင္ပန္းလွသည္။

သူ႔လက္ထဲမွာ ႐ွိေနသည့္ မာဖလာေလးကို စိုက္ၾကည့္ရင္း...........

မေျပာင္းလဲႏိုင္ေတာ့ေသာ အတိတ္တခ်ိဳ႕ကို ရင္နာနာႏွင့္ စျမံဳ႕ျပန္မိျပန္သည္။
-------------------------------------------------------

နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕၏ အစြန္အဖ်ားပိုင္း၌ သီးသီးသန္႔သန္႔ေလးတည္႐ွိေနေသာ မိုးျပာေရာင္နွစ္ထပ္အိမ္ေလးတစ္လံုး။

အိမ္ေလး၏ အေပၚထပ္တစ္ေနရာတြင္ေတာ့ ကေလးငယ္ေလးတစ္ဦး၏ ငိုသံက စူးစူးဝါးဝါးထြက္ေပၚလ်က္႐ွိေပသည္။