Παντρεμένη με εναν Θεο

Κεφάλαιο 22

Ξυπνάω και η ώρα είναι 7,σηκώνομαι και αρχίζω να ντύνομαι, για κάποιον λόγο ένιωθα μόνη... γιατί; Πάντα έτσι ήμουν, δηλαδή από τότε που έχασα τον μπαμπά μου

-"Μελίνα ξυπνησες;"ρωτάει η Χριστίνα

-"Ναί, θα ντυθώ και θα έρθω"

-"Θα κάνω κρέπες" φώναξε με την τσιριχτή φωνη της

Παίρνω την μαύρη μπλούζα μου και ένα άσπρο σορτσάκι, έτσι και αλλιώς είναι η πρώτη μέρα στην νέα μου σχολή

Παίρνω και μια ζακέτα καλού κακού, ώρα για πρωινό

-"Καλέ γιατί είσαι σε αυτά τα χάλια;"

-"Δεν έχω όρεξη για τίποτα.. άσε που δεν θυμάμαι τίποτα από ότι έγινε χθές " είπα κρατώντας το κεφάλι μου

-"Άν ήταν άλλη μέρα θα σου έλεγα να μήν έρθεις, αλλά είναι η πρώτη μέρα ρε αγάπη"

-"Το ξέρω... καλά άντε να φάμε γιατί το βλέπω να αργούμαι"

Μετά από δέκα λεπτά σηκωθήκαμε και μπήκαμε στο αμάξι της Χριστίνας... φτάσαμε και τότε άρχισε να ψιχαλίζει

-"Μελίνα πές μου ότι πήρες ομπρέλα"

-"Πώς ήθελες να ξέρω ότι θα ψιχαλίζει και όχι δεν πήρα" είπα σταυρώνοντας  τα χέρια μου

-"Καλά ας τρέξουμε, έτοιμη πάμε"

Μόλις μπήκαμε στην σχολή μας χωριστήκαμε, για κάποιον λόγο δεν είμασταν στην ίδια τάξη.. και γι'αυτό πήγα πρός την διευθύντρια

Κατά τον δρόμο μου πρός το γραφείο έπεσα πάνω σε κάτι.... ένα αγόρι, ένιωθα λές και τον ξέρω

Άπλωσε το χέρι του και το έπιασα, σηκώθηκα και δεν μπορούσα να σταματήσω να τον κοιτάζω

-"Γειά σου "

-"Γεία, με συγχωρείς αλλά έχουμε ξανά συναντηθεί;" ρώτησα μες την περιέργια

Χαμογέλασε και δεν σταματούσε να με κοιτάει,αλλά δεν κοιτούσε αλλά μέρη του σώματος μου μόνο τα μάτια μου

-"Βασικά έχουμε ξανά συναντηθεί, ήταν πριν κάτι χρόνια, σε ένα στενό "

-"Ααα ναί, μου είχες πει οτί σε λέγανε Τζόναθαν "

-"Εμμ ναί,  κανόνικα με λένε Κριστιάν "
είπε αμήχανα

-"Μα καλά πόσα ονόματα έχεις " είπα χαμογελώντας

-"Αυτά τα δυό, υπάρχει λόγος που έχω δύο ονόματα αλλά θα στον πώ άλλη φορά,ελπίζω να τα ξαναπούμε" είπε και ήταν έτοιμος να φύγει όταν τον σταμάτησα