Smyrna

Ailece arabadaydık. Yollar gayet sakindi. Aniden üst yoldan üzerimize bir kamyon fìrlayana kadar. Tek duyduğum annemin acı çığlığıydı.

Uyandığımda ambulans sesleri birbirine girmişti. Bacaklarımı hareket ettiremiyordum. Sıkışmıştım. Giysilerim kan içindeydi. Annem ve babam arabada yoktu. Sanırım sadece ben sıkışmıştım.

Yarım saat sonra çıkabildim arabadan. Beni sedyeye yatırdılar. "Hayır yatmak isyemiyorum! İyiyim ben ! Annem nerde! Babam nerde! Lanet olsun neden cevap vermiyorsunuz! "

Kısa boylu bi hemşire yanıma yaklaştı. Tam ağzını açıp konuşucakken arkasını döndü ve uzaklaştı.

"Neden kimse bana cevap vermiyor! Geri dön  ve bana cevap verr! "

Sonunda biri geldi ve "Annen ve baban için üzgüm" dedi. Bir dakika "Neden ! Noldu onlara"

"Sana söylemeleri gerekirdi. Annen emliyet kemeri takılı olmadığı için ön camdan fırlamış. Babansa ani frende kafasını direksiyona çarpmış ve beyin kanamasından olay yerinde can vermiş. " Bunları anlatırken o kadar soğuktu ki kafasına geçirmemek için kendimi zor tuttum. Annem .. Babam... napıcaktım şimdi ben.....

3 YIL SONRA

-Simiii!!! Biz geldiiik!!!

Amcamın bana şöyle demesinden nefret ediyorum. Adım Smyrna .

Gelmelerine de şaşırdım. Hergece başka bi kadınla geliyor ama bugün çok erken geldiler saat daha  00:39.

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

Off her gece şu iğrenç sesler."Uyuyun artık!!"

"Kapa çeneni Simi!"

Dayan Smyrna sadece 6 gün kaldı. 6 gün sonra resmen reşit oluyorum.

Bu sadece tanıtımdı. Diğer bölümler tabiki daha uzun :d umarım severek okursunuz. TEŞEKKÜRLER :)