My Heartless Husband ◌༉‧ [ completed ]

M.H.H: Twenty Six

Chapter 26

◎ Alexandra's P.O.V ◎

Ilang segundo rin siyang hindi nakapagsalita, nababasa ko sa mukha niya that he was hesitating kahit pinapakita niyang kalmado lang siya. I rolled my eyes and looked at my wrist watch, nagkibit-balikat ako at bored na tumingin sa kanya. "The clock is running." I commented.

Pumikit siya ng mariin pero hindi parin niya ginagawa ang sinabi kong gawin niya, I thought magagawa niya ang isa sa imposible kong dare pero mukhang hindi. I pursed my lips and turned my heels, bakit ba umasa pa akong magbabago siya? "I'll see you nalang, mauubos ang oras ko, may gagawin pa ako." Saad ko habang nakatalikod at nagsimula ng maglakad.

"Alex! Please! Can I take you out?" Literal na napahinto ako sa pwesto ko ng marinig kong isinigaw niya 'yon, I slowly looked back and saw that he was kneeling. 'Yung mga tao napatingin na samin, nanlaki ang mata ko at hindi ko alam ang irereact ko.

"Matagal ko na 'tong gustong sabihin sayo, I'm glad nagkaroon ako ng chance. I'm sorry sa lahat, I'm sorry kasi palagi kitang sinasaktan noon. Palagi kong sinasaktan ang damdamin mo at ng anak natin, napakagago ko para gawin ang lahat ng 'yon sainyo. I was wrong, I was wrong about everything. Nagsisi ako sa lahat-lahat, narealized ko ang lahat ng mawala kayong mag-ina ko sa tabi ko. I feel lonely, I feel incomplete. I feel like for all of my life lahat ng ginawa ko ang mali, I'm an idiot. Alex, please let me touch your heart again. I'm very sorry for all, patawad sa lahat-lahat." He said na parang wala lang sa kanya ang mga taong nagbubulungan habang nakatingin sa kanya.

Napanganga ako sa sinabi niya, natahimik ako dahil hindi ko inexpect na magagawa niya 'yon. He was directly looking at me, I straightly looked at him in the eye para malaman kung napipilitan lang ba siya na gawin iyon o sincere talaga siya. I was expecting na pilit lang 'yon pero bakit parang hindi? Bakit parang ang sincere niya talaga?

"Pwede naba?" Nakaluhod parin siya, I quickly looked away.

"Fine." I replied at humarap ulit sa kanya, he stood up at pinagpagan ang pants niya. Napatingin ako sa paligid, nakatingin parin sila samin. I ignored them at nauna ng naglakad papunta sa parking lot.

Sumakay kami sa kotse niya at nagsimula siyang magdrive na walang sinasabi na kahit ano, walang nagsasakita samin, ang tahimik ng atmosphere. Nagulat na lang ako nang huminto siya sa cemetery kung saan nakalibing ang daddy ko, nakaramdaman bigla ako ng lungkot.

"Let's go." Bumaba siya at pinagbuksan ako ng pinto, inilahad niya ang kamay niya sa akin pero hindi ko iyon pinansin. Bumaba ako at pinagmasdan ang paligid, I took a deep breath.

"Bakit tayo nandito?" Tanong ko sa kanya, nagkibit-balikat lang siya at naunang maglakad.

"We're visiting your dad." Napahinto ako sa paglalakad ng sabihin niya iyon, sa ilang taon kasi na pagsasama namin ngayon lang siya bumisita sa daddy ko.

"Paano mo nalaman na dito siya nakalibing?" I asked, binilisan ko ang lakad ko para maabutan siya.

"I have my connections." Simple niyang sabi habang naglalakad, napailing nalang ako at inunahan siya ng lakad. Pinuntahan ko agad ang puntod ni daddy at umupo para haplusin ang lapida niya, nakita ko na ring umupo si Stanley sa harap ko.

"So..." I glanced up at Stanley. "Dito mo ako dadalhin?" I asked him.

"Yeah, but I have other plans. I wanted to visit your father with you first." He responded, I looked down and touched my father's tombstone.

"Daddy, kasama ko po ang asawa ko ngayon. 'Yung palagi ko pong kinwekwento kapag binibisita ko kayo, yup. He's the one, the biggest jerk." I glared at Stanley, napaiwas siya ng tingin. I cleared my throat para ayusin ang salita ko, I bit my lower lip. "Miss na miss na po kita daddy, I'm so sorry. Hindi ko parin nahahanap si mommy." I mumbled.