My Heartless Husband ◌༉‧ [ completed ]

M.H.H: Nine

Chapter 9

◎ Alexandra's P.O.V ◎

"Alex, ganto nalang, pwede ka bang pumunta sa bahay ko?" Drew suddenly asked me, napatingin ako sa kanya while frowning.

"Why?"

"Just— just let me mend that bruise for you, kung okay lang naman sayo." He simply smiled, napatikom ako ng bibig ko. I lifted my hand and gently touched the bruise on my face, napangiwi ako.

"Is it, bad?" I asked, he shakes his head and giggled.

"No, no. It's not that bad, you're still beautiful, just let me help you to heal that." Drew stated, napaisip naman ako ng bahagya; alam ko namang magagalit sa Stanley pag-uwi ko, alam kong sasaktan nanaman niya ako. He said not to leave his house but I don't want Xanley to see his own father na kasama ang babae niya, sobrang nasaktan si Xanley noong nagdala si Stanley ng babae sa bahay noon. Iyak siya ng iyak, I want to cry that time pero gusto kong pakita sa anak ko na kaya ko; na malakas ako.

I nodded and gave him a simple smile. "Sure, Drew, tutal gusto ko din ma-visit bahay mo." I agreed, mas lalong lumawak ang ngiti niya.

"Thank you, Alex." He responded, I quickly shook my head as a simple reply.

"No, thank you, Drew."

Pinatapos muna namin ang paglalaro ng mga bata sa playground, nang matapos sila tsaka ko sinabi kay Xanley na pupunta kami sa bahay nila Drew. Of course, tuwang tuwa ang anak ko dahil gusto daw talaga niyang makapunta sa bahay nila Samantha.

Malaki rin ang bahay nila Drew, mahahalata mo agad na mayaman ang nag ma-mayari. His house inside hasdifferent photos on the wall, ang gaganda ng mga pictures sa pader. Tinanong ko kung siya ba ang kumuha ng mga iyon, tumatango lang siya at ikikukwento ang mga adventures niya habang kumukuha ng mga litrato.

"Well, I must admit, it's beautiful. You're amazing, Drew, seriously." I muttered while traveling my eyes around his place.

"You're flattering me too much, Alex, lumalaki ulo ko." Natatawa niyang sabi sakin.

"Pa', can I show Xanley around our place?" Masiglang tawang ni Samantha kay Drew, tumango lang ang papa niya at ngumiti.

"Sure, baby." He said as the two kids already ran upstairs.

"Tara sa kitchen, Alex, nandun kasi yung med kit." Drew stated, pointing their kitchen. He started to walk towards the dining room, I followed him; still examining my surroundings.

I sat on the high chair ng marating namin ang malaking kitchen nila, may mini bar din dito with different photos din around the places. Mahahalata mong mahilig talaga sa photography si Drew, pang-professional talaga ang mga kuha niya.

"Bukod sa pag-kukuha ng mga pictures, ano pang gusto mo, Drew?" I asked habang ako komportableng nakaupo sa high chair.

"Ikaw?" Pabirong niyang sagot kaya napatingin ako ng masama sa kanya, he just laughed hard kaya napatawa narin ako.

"Funny, Drew." Sarcastic kong sabi as I rolled my eyes on him.

"Kidding aside, my passion is photography; hindi mag babago 'yon but I like cooking too." He chuckled.

"Mahilig ka din mag luto? Like what?" I questioned.

"Uhm, kahit ano, ang second choice ko talaga maging chef kapag 'di ko natupad ang pagiging-photographer." He explained, shrugging both of his shoulders at the same time. "Gusto mo sample?" He added.

"Next time." I suggested, he walked towards me while holding the med kit.

Tumayo siya sa harap ko, he lifted his hand up at unti unting hinawalan ang pasa ko sa mukha. Deretso lang siyang nakatingin roon, he picked up the cotton and put some liquid on it. Dahan dahan niya itong pinahid sa mukha ko, I winced in pain.

"Sorry." He mumbled, umiling lang ako.

"It's okay." I whispered, alam kong rinig niya iyon dahil magkalapit lang naman ang mga mukha namin sa isa't isa.

"What about your husband, Alex? Ano trabaho niya?" He opened up the topic again, about my husband.

"He's a business man, in the company." I replied as he nodded and after that, tahimik na ulit kaming dalawa, nakikiramdam lang sa isa't isa habang ginagamot niya ang pasa ko.

"Ano nga palang nangyari dito sa pasa mo? How did you get this?" He asked, natigilan ako as I tried to think fast kung ano ang isasagot ko.

"It was the other day, namamasyal kami ng anak ko sa park, sa sobrang katangahan ko natisod ako. Kaya ayun, tumama 'yung mukha ko sa pole." Thank goodness, hindi ako nautal sa nonsense kong kasinungalingan.

Pinilit kong tumawa sa sinabi ko at tumingin ng deretso kay Drew, pero napahinto ako ng makita kong hindi man lang niya nakuhang ngumiti sa kwento ko; he didn't seem satisfied on my answer.

Stupid Alex.

When he glanced at me tsaka siya tumawa, pero halatang pilit lang. "Interesting pole, huh?" He said but I didn't know kung sarcasm ba 'yon o ano.

"Yeah." I giggled a bit.

"All done." Saad niya sabay layo sa akin, inayos niya ang med kit niya at tumingin muli sa akin. He smiled at me and gave me a thumbs up.

"Salamat talaga, Drew ah?" I thanked him and stood up from the high chair.

"Nah, no problem, anything Alex." He replied.

Sasagot na sana ako pero naramdaman ko ang pag-vibrate ng phone ko mula sa bulsa ko, I frowned and picked up my phone from my pocket. I looked at it, may isang text message na galing sa asawa ko. I gulped and took a deep breath, hindi ko alam kung tinignan ko ba o hindi.

I opened the message.

Go home.

I bit my lower lip while staring at his short message for me, I shook my head pero may text ulit na dumating galing sa kanya.

Now.

Magta-type na sana ako at sasagot sa kanya pero may biglang tumawag sakin, I gasped, ang caller ay si Stanley.

"Excuse me lang, Drew." I said at tumingin sa kanya, he only nodded. Tumalikod ako mula sa kanya at lumayo ng konti, tsaka ko sinagot ang tawag sakin ng asawa ko.

"...Stanley?" I stammered.

"Where the hell are you?!" I squeezed my eyes shut dahil sa sigaw niya sakin mula sa kabilang linya.

"I— I—" I hesitated.

"Are you really trying me, Alex?! You better not, Bitch. Hindi mo alam ang kaya kong gawin sayo, sa lalaki mo at lalong-lalo na sa anak mo." I froze in my place, nag simula ng mag-init ang dulo ng mga mata ko. "SO GO HOME, YOU LITTLE SHIT!" He hang up the phone after he said those words to me, it terrified me a lot.

"Alex?" I recoiled from Drew's voice, hindi ko na siya pinansin. Nag hahadali na akong naglakad palabas ng bahay niya.

"Xanley! Xanley!" I shouted, hindi ako mapakali. Nakita ko ang pagbaba ni Xanley mula sa hagdanan, agad kong hinablot ang kamay niya at mabilis na naglakad.

"Where are you going, Alex?" Drew followed me.

"I'm going home, Drew, hinahanap na ako ng asawa ko." I responded while looking away from his gaze.

"Alex, wait!" Drew grabbed my shoulder and forced me to face him habang ang anak ko ay tahimik lang, mukha kasing alam na niya ang nang-yayari.

"What? Kailangan ko ng umuwi, Drew." I snapped.

"Just tell me the truth, Alex! Is he hurting you? Is he abusing you?" He asked me, I can see a sympathy in his eyes.

I slowly stared at my son, nakatingin lang siya sakin at hinihintay ang sagot ko. I sighed heavily, I formed my palm into fist. "Don't follow me, Drew." Iyon lang ang tangi kong nasagot sa kanya, tumalikod ulit ako habang hawak-hawak ang kamay ng anak ko.

"Alex, please!" He ran in front of me, at halatang desperado na sa mukha niya na malaman ang totoo.

"Don't follow me, Drew! Just please, don't! You know what?! You shouldn't invite me here! I shouldn't come with you!" I exclaimed, nahalata ko ng natigilan siya sa sinabi ko.

"You're just bad for me, Drew, you're just bad for us."