Different • J.F.✔

5

Jeremy
"JER! WORD WAKKER!"

Ik open geschrokken mijn ogen en zie de bange ogen van Link. Ik ga overeind zitten.

"Wat is er Link?" Vraag ik. "Het huis op de begane grond staat helemaal onder water!" Roept hij in paniek. (dit bedoel ik met dingen die niet mogelijk zijn in Nederland xD)

Mijn ogen worden groot en ik ren naar de trap.

Hij heeft gelijk. Overal is water. Je kan maar 4 treden naar beneden lopen en daarna is het al water.

"Het ging heel snel, overal staat het onder water. In heel Utrecht, maar ook in het westen van Nederland! De dijken zijn gebroken!" Vertelt Link in paniek.

"De dijken zijn gebroken?! Die zijn super stevig! Hoe is dat mogelijk!" Roep ik. Link haalt in paniek zijn schouders op.

"Maar Jer! Milan en Kaj slapen beneden! En die zijn er niet! Alleen Don is optijd naar boven gekomen!"

Ik kijk hem geschrokken aan, waarna ik het water in duik.

Met mijn krachten zorg ik voor adem, en dat ik normaal kan lopen. Dan ren ik door het huis, op zoek naar Milan en Kaj.

Ze zijn niet in de woonkamer. In de keuken zie ik ze ook niet. Ik ren naar de studio van Milan en Kaj, dat is dan de enige plek waar ze kunnen zijn.

"Dit overleven we niet." Hoor ik Milan zeggen door de deur. Ik trek er aan. "Milan!" Roep ik. "Jer?" Roept hij. Ik hoor dat hij water moet uitspugen.

Ik probeer hem te openen, maar door al het water lukt het niet. Met zoveel mogelijk van mijn kracht, zorg ik dat al het water om de deur weg is.

Het is moeilijk, maar het lukt.

Ik open de deur en meteen zie ik Kaj en Milan. Ze zwemmen om nog adem te kunnen halen, al helemaal wanneer ik de deur open.

Ik loop naar ze toe en zorg dat ze ook kunnen staan en adem kunnen halen.

Kaj kucht en spuugt water uit zijn mond, en Milan doet precies hetzelfde. Dan kijken ze mij verbaasd aan.

"Geen tijd voor vragen. We moeten naar boven. Daar zijn Link en Don." Zeg ik, terwijl ik de deur al weer open maak en mijn 2 vrienden mee trek.

We lopen door het onder water gelopen huis, terug naar de trap. Daar lopen we naar boven, waar een bezorgde Link en Don staan.

Ik laat me meteen op de grond vallen en probeer op adem te komen.

"O mijn god jongens!" Roept Link. "Jezus Jer, ben je gek?! Je kon verdrinken!"

"Maar hij is niet verdronken. En wij ook niet, dankzij hem." Zegt Milan. Hij en Kaj zijn nog steeds in de war.

"Jer, hoe deed je dat?" Vraagt Kaj. Ik bijt op mijn lip.

Kut natuur. Hierdoor, door deze grote ramp moet ik het wel vertellen. Maar beter dat dan dat ik mijn vrienden liet verdrinken.

Maar nog steeds probeer ik een smoes te verzinnen.

En dan als ik mijn mond open, komt er alleen een klein, raar geluidje uit.

"Hij is geschrokken en moe. Rust maar uit Jer, we kunnen zometeen wel praten. Wij letten wel op het water." Zegt Link. Hij helpt me naar het logeerbed, waarop ik meteen in slaap val.