Different • J.F.✔

10

Link
"Guys, kijk naar buiten!" Roept Milan.

We komen bij Milan staan en wat ik dan zie, laat mijn mond openvallen.

De regenwolken verdwijnen. Opeens. Uit het niets.

"Zou het te maken hebben met Jeremy?" Vraag ik. Don, Milan en Kaj kijken me aan.

"We kunnen hem gaan zoeken?" Stelt Kaj voor, en dat laat ik me geen tweede keer zeggen.

We lopen over de weg die vol ligt met water. "Oke, als je hem hebt, bel je. Onze telefoons werken nog, dus dat is fijn." Ik knik.

Don en ik gaan naar rechts, terwijl Milan en Kaj naar links gaan.

•

We hoeven niet heel ver te lopen om Jeremy te vinden. Hij ligt tegen een boom met zijn ogen dicht.

"Slaapt hij?" Vraag ik aan Don. Hij houdt zijn hand boven zijn lippen en knikt, waarna hij hem optilt en we teruglopen.

Ik pak even mijn telefoon erbij en bel Milan.

"En?" "We hebben hem gevonden." Zeg ik. "We komen er aan."

Don legt Jeremy op de bank en ik kijk toe hoe Milan en Kaj binnen komen lopen.

•

Langzaam begint Jeremy te bewegen en gaan zijn ogen open. Hij kijkt weer om zich heen en zijn ogen blijven hangen op ons.

"Hey Jer." Glimlach ik. Hij kijkt ons met grote ogen aan, niet wetend wat te doen.

"Waarom rende je nou weg?" Vraag ik gewoon. Hij zucht en dan begint hij te vertellen.

Jeremy
Ik heb ze alles verteld. Alles. Toen ik 7 was en dat gebeurde, wat er deze weken allemaal is gebeurd, alles.

Milan en Kaj vinden het kut dat ik het niet eerder had gezegd. Ik heb ze gered, en toch ontweek ik het.

Link vindt het volgens mij wel oke. Hij vond altijd al dat ik raar reageerde als er iets was met water en door het voorgeval met de spiegel was hij verbaasd, maar zag me dus echt niet anders.

Don, ik weet niet wat hij er van vindt, maar hij kijkt me nog steeds vriendelijk aan. Ik denk dat hij het wel prima vind.

"Jullie vinden me niet raar?" Vraag ik. Ze schudden hun hoofden en glimlachen naar me.

"Kan je iets laten zien?" Vraagt Link. Ik haal mijn schouders op. Ik kan wel weer een mini draaikolk maken.

Ik draai met mijn vinger en er verschijnt een draaikolkje. Mijn vrienden kijken er geïnteresseerd naar.

"Cool." Zegt Link. "Ik kan het water in huis misschien wegkrijgen?" Zeg ik. Milan knikt. Ik richt naar het water en langzaam zuigt het water naar mijn hand.

Plots verschijnen er allemaal vlinders, precies dezelfde van 14 jaar geleden. Ze vliegen weer om me heen en ik strompel naar achteren.

"Het is tijd. Maak je geen zorgen."

Ik voel een steek in mijn hoofd en ik hoor ook Milan, Link, Don en Kaj neervallen, maar dan wordt alles zwart.

•

Het laatste hoofdstuk.

Zondag komt de epiloog en het dankwoord online <3