Yalpalayarak yürüyorum,nereye gideceğimi bilmiyorum,birbirini kovalayan çocuklar,kahkaha atan gençler ,erkeğin omzunda ağlayan bir kız;derdi baya derin heralde,öyle içten ağlıyor ki! içi dışına çıkacak sanki.Etraftaki insanlara bakıp çekirdek çitleten gününü gün eden,fısır fısır dedikodu yapan kadınlar...Etrafa baktıkça beynimin içinde sürekli düşünceler yankılanıyor.Yoksun
yoksun gülümsüyorum.Artık düşünmekten yorulmuşum,bir süre sonra ne olur diye yaşamak,ruhumu çok yormuş anlaşılan. Ayaklarım sızlıyor yorgunluğunu belli etmek istermişcesine,
ama ben yürümek ve havayı solumak beynimi kemiren düşüncelerden bir sürede olsada kurtulmak istiyorum.
