Take Me Back

TMB-2

"Hey! June, July, August!" Pagtatawag ko sa koreanong GGSS na nasa tabi ko. Mabilis naman siyang napatingin sa akin, at kagaya ng kanina pa niyang ginagawa ngumiti na naman siya.

Akala ba niya gwapo siyang tingnan sa pag-ngiti niyang ginagawa? Nawawala bigla ang mga mata niya, tapos litaw yung buo niyang gilagid! Duh.

"Ye?" Sambit niya sa akin, and I smirked on him. Wala akong panahon para magpakitang tao ngayon, yung ginawa niya sa libro ko ay isang krimen.

"You stepped on my book earlier. Don't you remember?" Naiinis kong sabi at kita ko naman ang mabilis na pagbabago ng expression niya.

Natingin siya sa hawak kong libro na ngayon puro dumi na. Regalo sa akin 'to ni Chan last month, hindi ko pa nga natatapos basahin eh. Saka hindi yo'n, natabig na niya ako kanina hindi man lang niya akong tinulungan, o nag-sorry man lang. Tinapakan pa niya libro ko!

"Joesong haeyo.."

Ah, sorry? Really?

Binitawan ko ang libro ko, at nag-iwas ng tingin sa koreanong GGSS. Hindi ko mapigilan makaramdam ng inis sa kaniya. Magso-sorry naman pala, ngayon lang!

"Ah! Nevermind, kainis!" Tanging nasambit ko at tinuloy ko na lamang ang sinusulat kong lectures.

Nasa kalagitnaan ako ng pagsusulat ng may kung sinong kumalabit sa akin. Napatingin ako agad kung sino iyon, at nakita ko yung koreanong GGSS pala yo'n.

"Ah—m, can I see your book?" Tanong niya sa akin, pagkatapos ngumiti na naman siya na mas lalo ko ulit ikina-inis.

"Why? Why do you need to see my book? For what?" Sunod-sunod kong tanong sa kaniya. Mabilis siyang nagkamot ng ulo na para bang nahihiya pa.

"Ah, I'm so sorry for what happened earlier. I will buy you the same book. I'm really sorry for what happened on your book." Sagot niya. I laughed sarcastically, and looked on him.

"Ij-eo beolyeo" I sarcastically said.

"You don't have to." Dagdag ko pa. Kita ko ang uneasiness sa mukha niya pero mabilis naman din nawala yo'n. At laking gulat ko ng ngumiti pa siya, na parang natuwa pa sa sinabi ko.

"Okay, thank you." Sambit pa niya at tinalikuran na ako. What the?!

Wait, what? So, hindi niya na nga niya papalitan yung libro ko? Gano'n na nga lang?

-

"What's wrong dude?" Tanong agad sa akin ni Bobby ng salabungin niya ako sa hallway.

Naalala ko na naman yung koreanong GGSS kanina! Kainis talaga eh! Sinabi ko lang hayaan na niya, aba hahayaan na nga lang niya!

"Nasan si Kesha?" Pagbabago ko ng tanong kay Bobby.

"She's in the car dude." Sagot naman ni Bobby.

Dumiretso na ako sa kotse ni Bobby, at bumungad sa akin si Kesha sa loob. Abalang-abala na naman sa pag-babasa.

"Hindi pa rin ba tapos ang exams niyo Kesha?" Tanong ko sa kaniya, dahilan para mabaling sandali sa akin ang atensyon niya.

"We still have two subjects." Sagot niya lang at nagtuloy na ulit sa pagbabasa ng handouts.

"Dude, Kesha the nerd. 'Di ka ba sanay sa kaniya?" Sambit naman ni Bobby na makapasok siya sa loob ng kotse.

Mabilis akong natawa sa sinabi na yo'n ni Bobby. Inasar-asar pa namin si Kesha, pero wala. Walang siya reaksiyon. Tuloy lang siya pagbabasa. In deed, Kesha my nerdy friend.

Pagkarating namin sa OJ's, marami na ang estudyanteng kumakain sa loob. Pero hindi na ko na-bother na baka wala na kaming maupuan, dahil may naka-reserved ng table lagi samin dito. Chanu's brother is the owner of this restau, so it's explains everything.

Pagkarating namin sa usual spot, napatingin ako agad sa tapat ng inuupuan ko. Chan's spot. Bigla akong nakaramdam ng lungkot. Wala na nga pala si Chan.

I let out my heavy sigh. Miss ko na talaga ang best friend ko. Dati-rati pagkaupo ko pa lang dito sa spot namin, uupo na yo'n sa tapat ko at pagagalitan na naman ako dahil naka-make up na naman ako.

Tapos tatayo na yo'n, at o-order ng pagkain namin.

Tama nga si Chanu, binilin niya nga ako kay Bobby at Kesha. Sila ang umorder ng pagkain ko. At napatingin na lang ako sa pagkain sa harap ko. Bacon, half-cup rice, at malasadong itlog ang mga nasa plato ko. At nilagay pa ni Bobby sa tabi ko ang baso ng pink lemonade.

I heard Bobby sighed. Mabilis niya akong kinalabit at napatingin naman ako agad sa kaniya.

"Waeyo?" Tanong ko sa kaniya, at kita ko ang pagpilit niya ng ngiti.

"I know, Chan miss you so much too dude."Sambit niya sa akin at nagpilit na lamang ako ng ngiti.

Habang abala si Bobby at Kesha sa pag-uusap sa mga usual nila usapin like: new model ng shoes ni Bobby, o kaya bagong handouts ni Kesha. They are both weird, kaya bagay talaga sila.

Nagbukas muna ako ng Instagram ko, at bumungad sa aking ang bagong post ni Chan. Nakasuot siya ng makapal na pantaas, at may suot na face mask. At kita ko ang magandang background niya sa likod.

"Seoul, Korea" Pagbabasa ko ng pangalan ng lugar kung nasaan si Chan ngayon.

Napangiti ako ng mapait dahil do'n. I shouldn't be like this, dapat nga maging masaya ako para sa best friend ko kasi tutuparin na niya ang matagal na niyang pangarap.

Simula nung bata pa kami, pangarap na talaga ni Chan na maging isang korean idol. Magaling siyang kumanta, at sumayaw. Mabait si Chan, humble, at hard-working kaya alam ko makakapag-debut din siya sa entertainment company na pangarap niya.

Yep, you shouldn't be like this Rei. Mabilis kong dinouble tap ang picture ni Chan, at nag-comment ako doon sa picture niya.

"Dude" Pagtatawag sa akin ni Bobby, dahilan para mapatingin ako sa kanilang dalawa ni Kesha.

"Bakit?" Tanong ko sa kanila, at mabilis tinuro ni Bobby yung dalawang lalaki sa counter na kasalukuyang umo-order ng pagkain nila.

"Oh bakit?" Naguguluhan kong tanong kay Bobby.

Lumapit siya sa akin at gano'n din si Kesha para marining niya yung ibubulong ni Bobby.

"I heard they are exchange students from Korea. Tapos, trainee daw sila sa UGY." Sabi ni Bobby, na ikina-awang ng labi ko.

"You mean.. The entertainment company na papasukan ni Chan?" Tanong ko kay Bobby na mabilis niyang ikina-tango.

"Omo! Totoo ba?" Sabat naman ni Kesha.

Sabay-sabay kaming napatigin sa dalawang lalaking korean na ngayon mukhang patapos na sa pag-order ng pagkain nila.

At naglakad na sila papunta  sa isang bakanteng table, 'di kalayuan sa table namin.

Napatingin ang isa sa kanila sa gawi namin, kaya naman mabilis kaming nag-iwas ng tingin.

At ng hindi na nakatingin yung isa sa sa amin, mabilis akong napatingin sa kanila. At... I've realized something.

"I know him!" Hindi ko napigilan mapalakas na sabi dahilan para mapatingin sakin sila Bobby.

"Really dude?" Sambit naman ni Bobby na mabilis kong ikina-tango.

"He's the one who ruined my mood earlier." Sambit ko kay Bobby, habang tinuturo yung koreanong GGSS na tumapak sa libro ko kanina.

"Woah, easy dude. Easy." Pagbabawal sa akin ni Bobby.

Hindi ko mapigilang mapatingin ulit sa koreanong GGSS na yo'n. Inis na inis pa rin talaga ko! Kita ko ang pagtayo ng kasama niya at nagpunta yo'n sa counter.

Kahit nakatalikod yung koreanong GGSS na yo'n, parang nakikita ko na naman yung hitsura niya nakaka-inis kapag ngumingiti. Nawawala bigla yung mga mata tapos litaw ang buong gilagid. Duh

"Hanbin!" Rinig kong tawag ni koreanong GGSS sa kasama niya.

-