GENTA: DENGELER DEĞİŞİYOR

1

 'Karar verilmiştir.' dedi yaşlı adam ona meraklı gözlerle bakan ailesine bakarak.  "Bundan sonra GENTA'nın yeraltının efendisi Lartin ve gökyüzünün efendisi Kartin'dir. Karar böyle verildi."

Henüz orta yaşlı olan kadın Kartin'e gururla baktı. O artık gökyüzüne sahip koca bir adamdı ve onun annesi olmak çok gurur vericiydi. Lartin'e bakmadan hemen gidip gurur duyduğu oğluna sarılıp öptü.

 "Tebrik ederim oğlum. Seninle gurur duyuyorum." Henüz üstünden şoku atlatamayan genç adam annesine gülümseyerek teşekkür etti.

"Sen oğlunu tebrik etmeyecek misin?" kadın kocasına baktı. Kadının içi kıpır kıpırdı ve diğer oğlunu umursamıyordu.

"Tebrikler oğlum. Gurur duyuyoruz seninle." yaşlı adam Lartin'e bakıyordu arada, tepkisini merak ediyordu.

"Teşekkürler baba." baba ve oğul birbirlerine sarıldılar. Lartin orada yokmuş gibi davranıyorlardı.

Lartin o üçlü sarılmış mutlu aileye baktı. Kendisi olmadan gayet mutlulardı. Lartin zaten çokta belli olmayan varlığıyla birlikte kapıdan dışarı çıktı. Ardından gelen yoktu. Güzel diye düşündü, dram ya da kardeşinin alayını kaldıracak durumda değildi. Son zamanlarda kendini iyi hissettiği kişinin yanına doğru yürümeye başladı. Belkide onu son görüşü olacaktı. Yeraltının kralı Lartin'di o. Artık sorumlu olduğu bir yeraltı vardı, krallık yapacağı bir yeraltı. Eğer Kartin'in yerinde olsaydı gurur duyulan evlat o olacaktı ama o gurur duyulan evlat değil sürekli sorunlar çıkaran evlat konumuna babasının kurduğu cümle daha bitmeden gelmişti. Artık tek başınasın dedi kendine, tek başına diye yineledi. Genç adam düşünerek yürüdüğü yolu bitirdiğini anladı ve gözleri hemen etrafını taradı. Arkadaşları buradaydı Barla'da burada olmalıydı. Gözleriyle etrafı bir kez daha taradığında gelen Barla'yı gördü. Arkadaşlarıyla göz göze gelen Barla hemen onlara gülümsedi ve oturdukları yere gidip hepsine sarıldı. Daha sonra onlara heyecanla bir şeyler anlatmaya başladı. Bu sırada Lartin  yine her zamanki yerini almış uzaktan kendisinin varlığından haberi bile olmayan genç kızı izliyordu. Barla'nın el hareketleri konuşurken yüzünün aldığı şekillerle genç adamın kalbi biraz daha hızlanıyordu. O sırada yalnız olmadığını hissetti ve arkasını döndü. Kartin biraz arkasında kendisi gibi Barla'ya bakıyordu. Bu sefer kalbi aşktan değil sinirden hızlı atıyordu. 

"Ne var Kartin?"

"O'nu son görüşünün olması ne kadar üzücü bir durum değil mi Lart? Özellikle benim her zaman Barla'yı görebilecek olmam, kesinlikle yıkıcı bir olay." yüzündeki alaycı üzüntülü surat Lartin'in sinirlerini dahada bozuyordu. Elleri yumruk şeklini almıştı.

"Ne kadar şanslısın değil mi Kartin? Gökyüzü efendisi, gurur duyulan evlat olmak bunlar seni yeterince yoruyordur bence. Gidip dinlen biraz."

"Ah, bu sadece zafer yorgunluğu geçer birkaç güne sen meraklanma kardeşim. Ne diyorduk? Barla. Evet yeryüzünün en muhteşem kızı. Barla'yı yakında yanıma alacak olmam umarım seni bozmaz." Lartin, Kartin'in suratına birkaç saniye ciddi bir şekilde baktı ve sonrasında gülmeye başladı daha sonra tekrardan ciddi bir ifadeye büründü suratı.

"Barla asla senin gibi burnu havada bir adamın yanına gitmez."

"Nereden biliyorsun? Ah, tabii ki benden daha iyi bileceksin. Seni reddetmişti değil mi?" kendisine meydan okuyan kardeşine baktı.

"Evet reddetti ama burnum havada olduğu için değil." parmağıyla onların oturduğu yeri gösterdi.

"Arkadaşları için."

"Bunlar hep bahanedir onlar için Lart. Bilirsin kadınlar kalp kırmayı sevmezler, onlar naiftirler."

"Ne yapacaksın? Barla'yı kendine mecbur mu bırakacaksın? Bugün yaptığın gibi." 

"Sen n-neyden bahsediyorsun?" endişelenmişti Kartin.

"Ne yaptığını biliyorum Kartin. Veti tehdit ettiğin için seni seçti."

"Kanıtlayamazsın."

"Elbet bir gün kanıtlarım Kartin. Sen içini rahat tut ve gökyüzünde olduğun her günün tadını çıkar." Kartin sinirlenerek geldiği yolu geri yürümeye başladı.Lartin yem atmış Kartin ise oltaya çabuk gelmişti. Lartin olduğu yerde gülümseyerek arkasına döndüğünde Barla'yla göz göze geldi. 

"Bana hep uğurlu geliyorsun Deniz Kızı." diye mırıldandı. Barla ve arkadaşları oldukları yerden giderken Barla en arkada kalmış arada bir arkasına dönerek Lartin'e bakıyordu. En azından gülümseyebilirim diye düşündü ve Lartin hala bakarken son bir kez gülümseyip yoluna arkadaşlarıyla beraber devam etti.