Vampir Günlükleri - Aşk, Tutku, Kan

Veda

"Elena? Elena?"

Elena gözlerini hafifçe araladı. Net göremesede onun Damon olduğunu anlamıştı. Bir den ayağa fırlayıp kapıya yapıştı ve eline bir tahta kalem aldı.

"Benden. Uzak. Dur."

Nefes nefese kaldığı için kesik kesik konuşuyordu. Elena elleriyle sakin ol işareti yapıyordu.

"Benden. Uzak. Dur!"

Elena az önce korkmuş bir şekilde konuşmuştu ama şimdi kararı apaçıktı.

"Elena, gördüğün her şey yanlış şeyler. Bak gerçekten. Sakin ol."

Elena elindeki kaleme bakıp Damon'ın omzuna sapladı.

"Sakin makin olamam ben!"

Ve aniden kapısını açıp aşşağı doğru koştu. Ama neyine, Damon direk önünde belirdi. Elena'nın gözlerinin içine baktı ve onu etkisine aldı.

"O gün olan şeyleri unut. Yanlışlıkla takıldın, ve bayıldın. Ben de seni eve getirdim. Daha bunlar için çok erken."

Elena etkiden çıktığında Damon orada yoktu. O da odasına çıkıp uzanmaya devam etti.

***

Elena uyandığında gayet iyiydi. Artık okula gidip Damon'ı bir daha görebilirdi. Direk çantasını hazırladı, eline bir dilim kızarmış ekmek alarak yola koyuldu. Yolda yürürken bir yandan da Caroline'la yazışıyordu. Elena dikkatini telefonuna vermişken birine çarpıverdi. Çarptığı çocuk gerçekten çok yakışıklıydı.

"Ah mm şey pardon, sizi görmemişim."

Çocuk çok kibardı. Bu olay her ne kadar Elena'nın suçu olsada çocuk özür dilemişti.

"Ah asıl ben özür dilerim."

Elena çocuk giderken ona baktı, çocuk da hep ona bakıyordu. Elena sonunda utanıp yoluna devam etti.

***

Okula vardığında Damon ortalarda yoktu. Neden gelmemişti acaba? Neyse diye düşündü. Eninde sonunda çıkar bir yerlerden. O da Caroline Bonnie ve Matt'in yanına gitti. Onlarla konuştu ve ağzından kaçırdı.

"Damon nerede?"

Caroline ve Bonnie birbirlerine baktılar. Caroline konuştu.

"Şey Elena, Damon sana bu mektubu bıraktı."

Elena şaşkın gözlerle önce mektuba, sonra Caroline'a baktı ve mektubu aldı. Direk çantasına koydu.

"Neyse önemi yok. Ben bir şeyler yiyeceğim."

Elena tabii ki de yalan söylüyordu. Mektubu okuyacaktı. Mektupta çok güzel bir erkek parfümü kokusu vardı, Elena mektubu açtı ve okumaya başladı.

"Merhaba Elena,

Bu mektuba nssıl başlayacağımı bilemiyorum. Galiba içimdeki her şeyi dökeceğim. Evet, başlıyorum.

Sana daha yeni tanışmışız gibi gelebilir ama hayır, öyle değil. Daha bunu sana anlatamam. Ama bunu bilmen yeterli. Neyse. Ben sana aşığım, Elena. Sen güzel olmak dışında ayrıca çok iyi birisin. Senin benden hoşlanıp hoşlanmadığını bilmiyorum ama artık önemi yok. Okuldan ayrılıyorum. Bunu istediğim için falan yapmıyorum, inan bana. Seni sevdiğim için yapıyorum Gilbert...

-Damon Salvatore"

Elena okumayı bitirdiğinde ağladığını farketti ve mektuba sımsıkı sarıldı.

"Ben de seni Damon."

***

Elena sınıfa geldiğinde yeni bir öğrencinin gelmiş olduğunu farketti. Bu çocuğu sanki tanıyordu. Birine benzetiyorda olabilirdi. Çocuk da ona bakıyordu. Dur bir saniye... Yoksa bu... Bu bugün çatpıştığı çocuk muydu? Olamaz. İmkansız, çocuk ters yöne doğru gidiyordu. Nasıl yani?

"Merhaba, seninle bugün tanışmıştık."

Evet, Elena o olduğundan artık emindi.

"E-emm."

Elena kekelerken zil çaldı. Çocuk göz kırpıp yerine oturdu. Elena aynı Damon diye düşündü... Sonra aklına Damon'ı getirdi. Hayır hayır. Ona bunu yapamam diye düşündü. Sınıfa Alaric girdi, herkes sustu.

"Evet arkadaşlar, yeni arkadaşınızla tanışın. Adı Stefan Salvatore."