Allah herkese akıl dağıtırken ben neredeydim acaba ?
Bizim çocuklarla saklambaç oynarken bodrum katına mi saklanmistim?
Bana beyin yaramaz diye es mi geçmişti?
O sıra, annemin karnında olan kordona mı dolanmıştım, yoksa kafama şemsiye mi açmıştım?
Benim bunca aptallığım, yaptığım onca gerzeklikten ya da akilsizliktan başka bir açıklaması yoktu.
Çünkü aklı olan insan böyle davranmazdı.
Yanlışlıkla olsa neyse... Hemde bile bile..
Barış ceketini alıp yanımdan ayrıldığında ben ona baka baka gidişini izliyordum.
Gözden kaybolunca gözümden bir damla yaş geldi tekrar.
Dayanamayıp yere çöküp bacaklarımı karnıma çektim. Ellerimi bacaklarıma dolayıp kafamı bacaklarıma yasladım.
Karanlığa bakıp gözlerimi kapattım.
Düşündüm o an tekrar...
Sırf bizim çocuklar üzülmesin diye... Ortada olan büyük bir aşkı üç hayır la sahneden ugurluyordum.
Hadi diyelim çocuklar engel olmasa ben Barışa bodoslama acilacaktim ama...
Çocuklar neden barışı sevmiyor ki ?
Ona aşık olmamı istemiyorlar ?
Bize zarar vermeyen , her zaman hayatımızı kurtaran , Ali den sonraki 2. Kahramanımı neden sevmiyorlardi ki ?
Gözlerimdeki yaşlar dökülmeye ara verip durdu.
Elbisemin cebindeki telefondan bildirim gelmişti.
Bağdaş olan ellerim ve ayaklarımı çözüp, elbisenin daracık cebine elimi sokmaya çalıştım.
Burnumu çeke çeke küfür ettim elbiseyi diken deyyusa....
"Ulan bu cebi , bir bok sokamayalim diye mi yaptınız? Bu ne ya ?"
Dedim elimi sokmaya çalışırken...
Sinirim Nirvanaya ulaşırken elbisenin kumasini siktirip yırttım.
Rahatlamış olacağım ki derin bir oh çekip telefonumu elime alıp mesaj kutusuna baktım.
Mesaj Barıştan dı...
Hemen Barış yazısına tıklayıp heyecanlı kalbimin meragini gidermeye çalıştım.
Yazdığı şeyleri okurken ağlamaya meyilli gözlerim tekrar dolmuştu.
Yine malum dönemimdeyim herhalde... Bu ne ya , dakka da bir ağlayıp zırlıyorum.
Kafamdaki Selahattin Abinin sözlerini takmayarak mesajı tekrar tekrar okudum.
" Az sonra hava kararacak... Yağmur da yağar...İlk göz yaşlarını sil ve oturduğun yerden kalk... Bahçeden çık.. Sakın eve yürüyerek gitme..
Taksiye bin.. Eve gidince kafandaki şeyleri asla bulamayacağın bir kutuya saklayıp dışarı fırlat.. Ya da yak...Herşeyi yap bugün.. Özgürsün..
He bu arada bir daha sakın benim için ağlama..."
Kalbim dayanmıyordu artık...
Seni bu kadar seven..Her salaklığıni bile yok sayan... Seni her zaman düşünen...Benim onu dusunmemi istemeyen bir kişiyi nasıl üze bilirim ki ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlk Aşk 》YAPBAR
Novela JuvenilSen beni öldürecek misin ?" Barış tekrar sırıtıp daha da fazla yaklaştı. " Öldürmem ama öperim "
