×ΑΞΙΖΕ×

|Χριστινα POV|7|

ΩΡΑ:9

ΧΡΙΣΤΙΝΑ POV

Γαμωτο γιατι τον σκεφτομαι ακομα; Αφου μου φερεται τοσο ασχημα απο τοτε που τα χαλασαμε. Γιατι ειναι τοσο κακος μαζι μου; Γιατι δεν θελει ουτε να με κοιταει; Γιατι...γιατι...γιατι.; ειπα απο μεσα μου ενω ενα μικρο δακρυ κυλησε απο το ματι μου και εφτασε μεχρι το ξερο χειλος μου..

Σκεφτηκα να τον τηλεφωνησω λοιπον απλα ηθελα να τον ακουσω λιγακι!

Οι χτυποι του κινητου περνουσαν ο ενας μετα τον αλλον μεχρι που σταματησαν και η κληση τερματιστηκε..

Τον ξανα πηρα αλλα δεν μου απαντουσε... πφφ αραγε τι να κανει παλι, που να ειναι; ψελισα απο μεσα μου!

Δεν μπορουσα αλλο να καθομαι κλεισμενοι μεσα στους τεσσερις τοιχους του δωματιου μου και αποφασισα περπατησω λιγο. Καθως κατεβαινα τις σκαλες αντικρισα τους γονεις μου.

Τους ειπα ενα γεια χαμηλοφονα και πηρα τα κλειδια πανω απο το ξυλινο τραπεζακι διπλα απο την εξωτερικη πορτα του σπιτιου!

Αρχισα να κατευθηνομαι σιγα σιγα στην παραλια μπας και ξεχαστω λιγο κοιτωντας τα αμετρητα αστερια που εκαναν παρεα στο μοναχικο φεγγαρι.

Καθησα απαλα στην αμουδια! Εβγαλα τα παπουτσια μου και αφησα τα ποδια μου στην αμμο και εβγαλα το πακετο με τα τσιγαρα, εβγαλα ενα απο μεσα και το αναψα αναμεσα στα χειλει μου! Πηρα μια γερη τζουρα και κοιταξα τον ουρανο! Μερικα συννεφα καλυψαν τα αστερια απο πανω μου και αρχισα να νιωθω τελειως μονη μου...

Ξαφνικα ακουσα κατι γελακια απο την πισω μερια της παραλιας. Παραξενο νομιζα ημουν μονη... Σηκωθηκα και περπατησα αργα αργα σε εκεινο το σημειο. Κανενας δεν φαινοταν! Ποιος ηλιθιος θα ερχοταν στην παραλια τον σεπτεμβριο, ειπα απο μεσα μου..

Ενα ψυχρο αερακι χτυπησε τα γυμνα μου ποδια και με αναγκασε να κατευθηνθω στην μικρη σπηλια που δημιουργουσαν τα βραχια. Διεκρινα ενα φως μεσα της! Ημουν περιεργη να δω τι ειναι. Φτανοντας αργα αργα ακουσα παλι εκεινα τα ξενιαστα γελακια που ειχα ακουσει στην αρχη. Πλησιασα με αργα βηματα.

Πηγα απο την ακρη ακρη και εσκιψα το κεφαλι μου διακριτικα να δω τι ηταν ή ποιοι ηταν εκει. Με το που κοιταξα τα ματια μου γουρλωσαν, ακινητοποιηθηκα εντελως! Ειχα παγωσει, κοιταξα για λιγο πισω μου συνοφρυωθηκα και ξαναγυρησα το κεφαλι μου. Δεν το πιστευω! Ανοιγοκλεισα ξανα και ξανα τα ματια μου!