Blue Moon ~ Athena "White" &Remus Lupin FanFiction

2- Safe And Sound .

Şarkı konusunda çok kararsız kaldım . O yüzden en sevdiğim şarkılardan birini bırakıp , gidiyorum 🥀💋🖤
*

Hatırla , Athena . Hatırla kızım . Hatırlamadan ölemezsin . En başa sar . İyice düşün . Her bir detayı hatırla . Her anıyı . Her gülüşü . Her ağlayışı . Hayatın , gözlerinin önünden film şeridi gibi geçmeli .
*

Doğduğum günden itibaren , ablam ve abimden daha zayıf olmuşum . Hatta, doğumumdan sonra benim hayatta kalamayacağımı söylemişler.

Gerçekten , bir deri bir kemik doğdum. Hala da öyleyim.

Sürekli büyüyorduk . Ben 5, Artemis 7 ve Apollon 10 yaşına geldiğimizde, Artemis çok iyi bir okçu olmuştu. Sürekli vaktini elinde yayı ve okları ile bahçede geçiriyordu. Apollon ise, elinde boya paletleri ve tuvaller ile , resim atölyesine kapanıyordu. Ben yalnız kalıyordum çoğu zaman. Ama az da olsa , Artemis 'e kıyasla Apollon ile daha çok vakit geçiriyorduk. Yanıma gelip bana resimlerini gösteriyor, şiirler okuyor , şarkılar söylüyordu. Artemis ise geldiğinde yorgunluktan bitap düşmüş oluyor, benimle vakit geçiremiyordu.

Onlar yanımda olmadığı zaman,
kendi dünyama; yani kitaplarıma gömülüyordum.Günde 3-4 kitap bitiriyordum neredeyse. Normal bir tanrının/insanın algılayabileceğinden çok daha fazlasını algalamama bakılırsa , bu normal bir şeydi.

Zaman böyle akıp gidiyordu. Günün çoğunu kitap okumakla, Artemis i izlemekle ve Apollon 'u düşünmekle geçiyordu. Artemis 'i izlemek benim için çok güzel bir hobiydi. Oku yavaşça yaya koyuşu , sonra yayın gerginleşmesi ve okun tam on ikiden vurması ...

Ama her zaman çocuk kalmadık . Biz de büyüdük.

Artemis kendine bir Avcı ordusu kurmuştu. Ailesine vakti kalmıyordu, savaşmakla meşguldü. Apollon bir gün bana benden tiksindiğini, rezil bir çöp olduğumu, sadece yer israfı yaptığımı söyledi. Bu beni çok üzmüştü . O günden sonra onunla bir daha konuşmadım. Babam tüm dünyayı yönetiyordu, bana nasıl zaman ayıracaktı?

Ve bu sayede, gençliğimi de yalnız geçirdim. Sadece kitap okuyarak. Sonra zaman geçti, Artemis 'in en sevdiği Avcısı öldü. Hem de çok kötü bir şekilde. O da buna kahroldu ve , çok eski büyülerle beni zaman tutsağı haline getirdi. Bir mağaraya kilitlendim. Bu olay olduğunda , 15 yaşındaydım , o yüzden de kilit açılırsa bile , tekrar 15 yaşında olarak çıkabilecektim. Bana büyüyü yaparken , aslında derin bir uykuya dalmış oldum. Çok derin ve sonsuz bir uykuya. Sonrasını bilmiyorum.

Bir gün , bir ölümlü , kilidi kırdı.

Mağaraya girdi ve beni , zamandan kurtardı.

Uyandığımda , hastane gibi bir yerde yatıyordum. Etraf bembeyazdı. Beni de bir yatağa yatırmışlardı. Başta doğrulmaya çalıştım. Ama , zaten zayıf olan kemiklerim, yüzyıllar boyu kıpırdamamanın etkisi ile, beni yatağa geri çarptırdı. Birkaç saniye sonra, odadan içeri yaşlı bir adam girdi.

Upuzun sakalları vardı. Üzerinde mor renkte bir cüppe giyiliydi. Yarım ay şeklindeki gözlükleri, zaten bilge olan görünümüne iyice bilgelik katıyordu.
Adam yavaşça yatağımın yanına geldi. Bir yandan da yarım bir şekilde gülümsüyordu. Cebinden bir asa çıkardı, ve kendine bir sandalye yarattı.

Söylentilere göre, babam insanların bir kısmını, diğerlerine göre daha özel yaratmıştı. Bu gruba, büyü yapma yeteneği verilmişti. Ama Yüce Zeus , bu konuda asla konuşmadı .

Şimdi gördüklerim , büyük ihtimalle bunun kanıtıydı. Bu efsaneyi çok önceden bildiğim için , inanmam çok da zor olmadı açıkçası.