A Tale About Lovin' Twice !!!

Variety of Love EP-7

Variety Of Love (EP-7)

"ဟင္"
chaeyoung အလန္႔တၾကား ျဖစ္သြားသည္။ အခုပင္ ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္သည္ အခုပင္ သတင္းဆိုး ကိုၾကားလို္က္ရသည္။ ကိုယ့္နားကိုယ္ပင္ မယံုနုိင္။ သူတို႔၏ အတန္းပိုင္ ဆရာမ ကို အလုပ္ထုတ္ လိုက္ျပီတဲ့။ ဘယ္လိုမွ မယံုၾကည္နိုင္။ သူတို႔ ဆရာမ ဘယ္ေလာက္ သေဘာေကာင္းျပီး ရိုးသားေၾကာင္း တစ္ေက်ာင္းလံုးသိသည္။ ဆရာမ မွ အသက္ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးသည္။ အလြန္ဆံုးရွိမွ ၃၀ သာသာေပါ့။ ဒါေတြထားလိုက္ပါ။ ေလာေလာဆယ္ ဒီကိစၥ ကို သူနားမလည္နိုင္။ ထိုစဥ္ အနားမွ သူတို႔ အတန္းမွ ေက်ာင္းသူနွစ္ဦး ျဖတ္သြားသျဖင့္ လွည့္ျပီး ေမးလိုက္မိသည္။
"ခဏေလာက္"
"aww! chaeyoung!! waeo"
"ဟိုဟာေလ ငါတို႔ဆရာမ ကို အလုပ္ထုတ္လိုက္တယ္ဆိုတာ တကယ္လားဟင္"
ေက်ာင္းသူနွစ္ဦး တစ္ဦးကိုတစ္ဦးၾကည့္ျပီး မ်က္ရိပ္မ်က္ေျချပျပီးေနာက္ မ်က္နွာညိဳးစြားျဖင့္
"အင္း ဟုတ္တယ္"
"ဟာ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟ"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုတာေတာ့ sharon ကို သြားေမးၾကည့္တာေကာင္းမယ္ထင္တယ္"
"sharon unnie ကိုလား ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ အေၾကာင္းဆံု သိရပါလိမ့္မယ္ သူအရင္ဆံုး ဒီအေၾကာင္းၾကားတာဆိုေတာ့"
"aww ဟုတ္လား! အင္း ေက်းဇူးပဲေနာ္"
သူအတန္းထဲသို႔ အေျပးအလႊား သြားခဲ့သည္။
=================
In the class

"ဟင္ unnie ေရာ"
chaeyoung အတန္းထဲေရာက္ေတာ့ sharon ကသူ႔ခံုတြင္မရွိ။
ေရွ႕ခံုမွ ေက်ာင္သူတစ္ေယာက္ကိုသြားေမးလိုက္သည္။
"sharon unnie ဘယ္သြားလဲဟင္"
"မသိဖူးေလ"
အျခားသူမ်ားကိုပါလိုက္ေမးၾကည့္သည္။ ေနာက္ဆံုး တစ္တန္းလံုးရွိလူအကုန္ကုန္သြားသည္။ ဘယ္သူမွ sharon ဘယ္ေရာက္ေနသသည္ဆိုတာမသိ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့သူကိုယ္တိုင္ပင္ တစ္ေက်ာင္းလံုး နွံ႔ေအာင္ရွာရေတာ့မည္။ မရွာလို႔မျဖစ္။ chaeyoung စိတ္ထဲတြင္ ဆရာမေက်ာင္းထုတ္ခံလိုက္ရသည့္ ကိစၥနွင့္ပတ္သတ္၍ ထင့္ေနတာတစ္ခုရွိသည္။ မဟုတ္ပါေစနဲ႔လို႔သာ ဆုေတာင္းေနမိသည္။

အေဆာင္ ၁
အေဆာင္ ၂
အေဆာင္ ၃
တိုးခ်ဲ႔ေဆာင္
အားကစားခန္းမ ၁
အားကစားခန္းမ ၂
စတိုခန္း, ဂိုေထာင္
ေက်ာင္းဝင္အတြင္း ေခ်ာင္ၾကိဳေခ်ာင္ၾကား မက်န္သူလိုက္ရွာသည္။ မေတြ႔။ သူလဲ အေမာစို႔ေနျပီး။ဒီေလာက္လူတစ္ေယာက္လံုးေတာင္ ေပ်ာက္ျခင္းမလွေပ်ာက္ေနသည္။ ေက်ာင္းကနာရီစင္သို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ 10:15 ျဖစ္ေနျပီ။ ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းထိုးသြားတာေတာင္သူမသိလိုက္ေခ်။ ေနာက္ဆံုး လက္ေလ်ွာ့ျပီးေတာ့ အတန္းတက္ရန္သာ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ေက်ာင္းတက္သြားျပီဆိုေတာ့ အတန္းထဲေရာက္ေနတာလဲ ျဖစ္နိုင္သည္ပင္။ သို႔ေသာ္ သူေခါင္းထဲတြင္ ရွာစရာ ေနရာတစ္ခု ေပၚလာသည္။ သူအဲ့ေနရာကိုရွာရန္က်န္ေသးသည္။ သူဒီေလာက္ အသြားအျပန္ လုပ္ေနသည့္ေနရာ ကိုမွ ဘာလို႔ေရြးေမ့ေနသည္မသိ။ chaeyoung ၏လႈပ္ရွားမႈ တို႔မွာ လ်ွင္ျမန္ေနေလသည္။
=================
"hu!! ဒီေရာက္ေနတာကို"
ေနာက္ဆံုးေတာ့ေတြ႔ရွိခဲ့ေလျပီ။ သူတို႔အတန္းတည္ရွိရာ ပင္မေဆာင္၏ ေခါင္မိုးထပ္ ေကာ္ရစ္တာတြင္ ထိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ chaeyoung အရမ္းၾကိဳက္ေသာေနရာေလး။ မေန႔ကပင္ sharon နွင့္ စကားေတြ ေျပာခဲ့ေသးသည္မဟုတ္ပါလား။ sharon ၏ အနားသို႔ တစ္လွမ္းခ်င္းကပ္သြားသည္။ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ေျခသံလံုစြားျဖင့္။ တကယ္ကေတာ့sharonအား ေနာက္ကေနေျခာက္ျပီး လန္႔ေအာင္ စေနာက္ရန္ ၾကိဳးစားေနျခင္းပင္။
"UNNIE !!!!!!!!"
"ဟားဟားဟား လန္႔သြားတယ္မလား"
ဘာတံု႔ျပန္မႈမွ မရွိ။
"unnie က ဒီေရာက္ေနတာကို က်ြန္မကေတာ့ရွာလိုက္ရတာ"
ဘာမွျပန္မေျဖေသးေပ။
"ဒါနဲ႔ က်ြန္မတို႔ ဆရာမ ေက်ာင္းထုတ္ခံလိုက္ရတယ္ဆို ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"
စကားျပန္မရွိ။ ေခါင္းၾကီးငံု႔ထားဆဲပင္။
"ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲၾကားလိုက္ရတာ အတန္းထဲက လူေတကို ေမးၾကည့္ေတာ့ unnie ကိုေမးၾကည့္ဆိုလို႔"
အသံတစ္စက္ကေလးပင္ မထြက္။ chaeyoung နည္းနည္း သတိထားမိသြားသည္။
"unnie ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္ စကားေလးဘာေလးျပန္ေျပာပါဦး"
"unnie! un-n-i ဟင္!!!!!!!"
sharon ေဘးတြင္ဝင္ထိုင္ျပီး ငံု႔ထားေသာ sharon ေခါင္းအား လက္ျဖင့္မတင္ၾကည့္လိုက္သည္။
မ်က္ရည္စက္မ်ား
sharon ငိုေနသည္။ ငိုထားတာမွ မ်က္ဝန္း မ်ားပင္ နီရဲ ေဖာင္းအစ္ေနျပီ။ ဘယ္အခ်ိန္တည္းက ဒီမွာ လာငိုေနသည္မသိ။
"ဟင္ unnie ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ"
"chaeyoung ငါက ျဂိဳလ္ဆိုးလား"
"ဟင္ ဘာေတေျပာေနတာလဲ မဟုတ္ပါဖူး"
သူ၏ လက္ဖမိုး ေလးျဖင့္ sharon ၏ မ်က္ရည္စက္မ်ားကို သုတ္ေပးလိုက္သည္။
"ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ ေျပာပါဦး"
"chaeng"
================
မနက္ ၈း၀၀ ေက်ာ္ခန္႔
sharon အေစာဆံုး ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္လာသည္။ ေက်ာင္းတြင္ေက်ာင္သူမ်ားမေရာက္ေသး။ ဆရာဆရာမမ်ားသာရွိသည္။ အတန္းတြင္းသို႔ လြယ္အိတ္သြားထားျပီးေနာက္ ေက်ာင္းဝင္း ထဲသို႔ လွည့္ပတ္ၾကည္ေနမိသည္။ ဟုတ္သည္ေလ။ အတန္းထဲတြင္သူတစ္ေယာက္တည္းဘယ္သူမွ မရွိ။ ျပီးေတာ့သူဒီေက်ာင္းသို႔ ေရာက္သည္ပင္ ၃ရက္မကေတာ့။ အခုထိ ေက်ာင္းတြင္းရွိေနရာမ်ားကို အစံုမသိေသး။ ဤေက်ာင္းတြင္လဲ ပစၥည္းပစၥယ ကေတာ္ေတာ္စံုသည္။ ေက်ာင္းတြင္းဥယ်ာဥ္ေလးကိုဆိုလ်ွင္ sharon မ်က္လံုးပင္မခြာနိုင္ေတာ့။ chaeyoung အပါအဝင္ တစ္တန္းလံုးက သူ႔ကို ခပ္ေခ်ေခ်ေန လို႔ မာနခဲဟု ထင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူဘယ္ေလာက္ေပါသည္(အဲ့ေလ)ဘယ္ေလာက္ကေလးဆန္သည္ကိုသူတို႔မသိၾက။