Escaping from me ✓

-hoofdstuk 7-

-Malia- 5dagen later

Zweet staat op mijn voorhoofd wanneer ik de jurk verder naai. Had ik dit maar eerder gedaan, maar nee. De laatste vijf dagen heb ik al het puin opgeruimd. En niet te vergeten ik heb mijn krachten verder ontdekt. Het enige dat ik kan is ijs in water veranderen en andersom, telkens als ik probeer waterdruppels te laten zweven spatten ze uit elkaar of vallen ze op de grond.

Ik ben zo druk daarmee bezig geweest dat ik er niet eens meer aan gedacht heb om een jurk te naaien voor het bal. En nu is het zover. Uitgerekend op mijn verjaardag moet ik een jurk naaien. Al vanaf dat ik opstond ben ik bezig. Het enige wat ik tussendoor heb gedaan is de dieren voeren. Het is nu ver in de middag. De klok slaat vier uur als ik de laatste details aan mijn jurk leg. Ik was zo blij toen ik onder moeders bed een hele koffer vol met zijde zachte en niet te vergeten prachtige stoffen vond.

Ik hoop dat ze niet al te boos zal zijn. Ik ga met mijn handen langs de zachte lichtblauwe stof. De jurk is helemaal lichtblauw, de jurk heeft korte mouwtjes en de rok loopt wijd uit. Ik ben nog nooit zo tevreden geweest over mijn naai kunsten.

Ik hang de jurk bij de donkerblauwe cape. Mijn maag knort en ik besluit maar even wat te gaan eten. Ik smeer een broodje en schenk drinken in. Nu ik erover nadenk heb ik niet eens ontbeten of geluncht.

Het is zwaar werken zeker omdat ik alles af wil hebben voor het donker. Ik werk zo hard ik kan, en precies als ik alles af heb begint het te schemeren. Ik loop naar de waterput om water te halen, maar kom er al snel achter dat al het water bevroren is. Zuchtend ga ik op de rand zitten en kijk geconcentreerd naar het laagje ijs. Plotseling begint het ijs te bewegen en verdwijnt het ijs. Snel laat ik een emmer naar beneden gaan om water op te halen.

Wanneer de emmer weer boven komt voel ik aan het water. Het is ijskoud maar niet bevroren. Ik loop met de emmer naar binnen. Ik ben vastbesloten mijn huis niet uit te komen totdat Raphael me ophaalt.

Ik hoef me pas later om te kleden, ik ben te bang dat ik mijn jurk  beschadig. Ik kook wat aardappelen en broccoli. Mijn buik verwelkomt blij het warme voedsel. Ik ruim alles weer op en was alles weer af, als ik door het raam kijk. Ik zie mijn eigen spiegelbeeld. Mijn haar zit in de war en mijn gezicht ziet bleekjes.

Ik kijk naar de taart op het aanrecht, die ik speciaal heb gebakken voor mijn verjaardag. Ik pak de taart en snij er een punt af. De taart smaakt zalig naar verse kersen en vanille.

Ik loop naar boven wanneer ik de punt op heb en loop naar een aparte kamer. In het midden staat een grote teil. Daar naast staat een grote ton waaronder de mogelijkheid is om een vuurtje te maken. Ik kijk of er genoeg water in de ton zit en steek een vuurtje onder de ton aan. Wanneer er stoom vanaf komt draai ik de ton open waardoor een hele lading water in de teil komt, precies genoeg om hem helemaal te vullen. Het is een wonder dat het kokend hete water me niet raakt.

Ik pak een zeepje en shampoo die ik op de rand van de teil zet. Ik doe mijn kleren uit, en laat me zakken in het warme water. Ik sluit mijn ogen voor een paar minuten. Ik was mezelf en mijn haren. Na ruim drie kwartier in de teil gezeten te hebben stap ik eruit. Ik spring op wanneer mijn voeten de koude vloer raken. Snel droog ik me af en doe wat kleren aan. Ik kijk in de kleine spiegel en doe mijn haar in een lange vlecht.

Ik loop naar beneden en stop mezelf onder de dekens. Ik pak een boek en begin erin te lezen. Elke keer als ik een bladzijde omsla kijk ik naar de klok. De minuten strijken langzaam voorbij, maar hoe later het word hoe zenuwachtiger ik word.

Wanneer de klok elf uur slaat kan ik me niet meer concentreren op mijn boek. Ik was mijn gezicht en kam mijn haren. Ik maak mijn haren alleen aan de bovenkant vast. Ik pak mijn jurk.

Ik kleed me om en kijk naar mezelf in de spiegel. Ik trek witte muiltjes aan en sla mijn cape om me heen. Ik kijk naar de klok nog een halfuur. Ik zucht.

Ik verdrijf de tijd met thee drinken en proberen een boek te lezen. Wanneer de klok vijf voor twaalf aangeeft kan ik niet meer wachten. Zenuwachtig kijk ik nog één keer of alles goed zit. Twee plukken haar vallen om mijn gezicht.

Ik loop naar buiten. En kijk met grote ogen naar wat er voor me gebeurd. Een grote prachtige witte koets met vier witte paarden die hem trekken. Raphael zit op de koetsier plek. Ik open de poort en glip naar buiten.

Raphael stapt van de koets af en loopt naar de deur van de koets. Raphael kijkt me aan met een grote glimlach op zijn gezicht. Ik kijk hem vragend aan.

"Ik ben niet je date Red." Hij heeft een vrolijke glinstering in zijn ogen. Een voet stapt buiten de koets, en daarna nog één. Wanneer hij uitstapt weet ik meteen wie het is.

"Hallo prinses."

En precies op dat moment slaat de klok twaalf uur.

Het is echt een kort hoofdstuk. Ik ben persoonlijk ook zeer benieuwd hoe ik dit ga laten aflopen. Er gaan natuurlijk nog een paar dingen gebeuren, maar ik denk dat dit toch wel iets is waarop gewacht is. Ik hoop dat jullie het leuk vonden, laat dat zeker even weten! Tot het volgende hoofdstuk!

Groetjes mij!