《İsimsiz Sokak》

''biten filmi başa sardım ve kendimi orada gördüm''

Başlamadan önce şunu eklemek istiyorum; ilk iki bölüm geçiş bölümüydü ama yine de aklınızda tutun çünkü finale yakın o bölümü hatırlatacağım. Bundan sonra ki bölümler 5 yıl önceden devam edecek. Şimdi okuyabilirsiniz buyurun...

''.....''

'' Behave like rain and fall for me. ''

♤

5 yıl önce..

Elimdeki bitmeye yüz tutmuş sigara paketinden bir sigara alıp dudaklarıma götürdüm. Daha sonra önümdeki masada duran siyah çakmağımı alıp yaktım ve sigaramdan bir nefes çektim ciğerlerime..

Odamın dışından gelen ayak seslerinin anneme ait olduğunu biliyordum ama umursamadım, sigaramı içmeye devam ettim. Kısa bir süre sonra kapım herhangi bir izin istenmeden aralandı ve annemin kafası görüş açıma girdi.

''Ben sana içme demiyor muyum şu meredi?''

''Ben de size odamın kapısını tıklatmadan girmeyin dediğimi hatırlıyorum ama bakıyorum ki siz de benim gibi umursamıyorsunuz anne. Hm?''

Sadece kafasının bulunduğu odaya bedenini de sokarak, hafif fakat uyarır bir şekilde hızlı olmaya özen göstererek bana doğru adımladı ve önümde durdu.

''Babanı aramadan bırak şunu. Uzun zamandan sonra ilk kez geldin zaten, tatsızlık istemiyorum.''

Bir nefes daha çektim yarısına kadar bitmiş olan sigaramdan, ardından küllüğe bırakıp anneme diktim boş bakan gözlerimi sakince.

''Ara. İki döver bırakır. Alışığım ya ben zaten üç yıl öncesinden, sorun değil.''

Bana daha da yaklaşarak önümde dizlerinin üzerine çöktü ve ellerimi tuttu tombul elleriyle. 

''Ekim..''

Sesinin tonlamasından titremesine kadar, benim için endişelendiğini anlayabilirdiniz. O kadar masumdu ki aslında annem.. Bir yandan ona kıyamıyordum ama bir yandan da çabucak bu dünyadan soyutlanmak istiyordum. Bu yüzden de sigara, alkol türü zararlı şeyleri kullanmaktan çekinmiyordum.

''Senin için endişeleniyoruz kızım. Lütfen, kendine zarar vermeyi bırak artık şöyle şeylerle. Hm?''

Ellerimi tutan elleri sıkılığını artırırken annemin de gözleri ona eş zamanlı olarak dolmaya başlamıştı. Dayanamıyordum bu hallerine işte, ne derse yapmak istiyordum ama, üzgünüm anne bu konuda diğerleri gibi tolerans gösteremeyeceğim..

''Endişeleniyorsun. 'Sen' endişeleniyorsun anne.''

''Baban da senin için endişeleniyor Ekim.''

Ellerimi sıkı sıkıya saran ellerin arasından çıkardım birer birer ellerimi.

''Pek sanmıyorum. O pisliğin tek işi oradan oraya sürtmekten başka bir şey değil. Hala aynı değil mi? Tahmin etmek zor değil..''

Sinirli çıkan sesime karşı vücudum daha sakin bir tepki gösteriyordu.

''Pislik deme babana!''

Anlamıyordum. O şerefsiz, annemi aldatırken annem hala onu nasıl seviyordu anlayamıyordum.. Piç kurusunun geberip gitmesini istiyordum. Kendi ölümümü istediğimden daha fazla istiyordum hem de..

''Yalan mı?''

Yarım bir sırıtışla yanıtlamıştım annemin sitem dolu sözlerini. Haklıydım da. Belki bu hayatta haklı olduğum sayılı ve az şeylerdendi ama yine de haklıydım işte..